Πρώτον, γιατί έδειξε πως γνωρίζει οικονομικά αλλά δεν είναι καλός στα «τσιτάτα». Δεν πέταξε ένα… «μαντάμ Μέρκελ» για παράδειγμα, ώστε να έρθει και να στανιάρει η μαγκιά μας.
Δεύτερον, ήταν σοβαρός έως βλοσυρός. Σε μια εποχή που ο μέσος Έλληνας ξυπνάει με «αχ» και κοιμάται με «βαχ» δεν είχε το μακάριο μειδίαμα της Τζοκόντα και ούτε έκλεινε με μπρίο και διάθεση αλέγκρο το μάτι στους συνομιλητές του, όπως κάνουν κάποιοι άλλοι.
Τρίτον, τόλμησε να πει και μερικά «δεν ξέρω»! Σε μια Ελλάδα που ο πολιτικός πρέπει να παριστάνει πως τα ξέρει όλα και ας μην ξέρει ούτε την τύφλα του, αυτός χάλασε την πιάτσα.
Τέταρτον, είχε το απίστευτο θράσος να πει ότι «είμαστε σε τραγική κατάσταση, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν και χειρότερα αν γυρίσουμε στη δραχμή». Και περιμένει να ψηφιστεί αυτός και όχι ο Τσίπρας που ακόμα και με δραχμές, τάζει μισθούς, προσλήψεις, χάρισμα δανείων έως και… άντρες για τις χήρες;
Πέμπτον, αποκάλυψε πως Ρώσοι θέλουν το μάνατζμεντ του ΟΣΕ και Κινέζοι νέα κομμάτια στον Πειραιά. Τι νομίζει ότι κάνει; Δεν ξέρει πως αν – κατά λάθος – γίνει πρωθυπουργός θα βρει απέναντί του το «όλον ΠΑΣΟΚ» (δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ μαζί) που θα κλείνει πάλι τα λιμάνια και θα μιλάει για «ξεπούλημα του εθνικού πλούτου της χώρας»; Δεν έχει καταλάβει ακόμα ότι οι «επενδύσεις» είναι απαγορευμένη λέξη σε αυτή την χώρα;
Έκτον, είπε πως αν δεν έχει πειραχτεί ο μισθός του διευθυντή της Τράπεζας της Ελλάδος, ενώ έχει πειραχτεί ο μισθουλάκος του κάθε φτωχοϋπάλληλου, αυτό δεν θα μείνει έτσι. Το άκουσε ο Προβόπουλος;
Θα μπορούσα να αναφέρω μερικά ακόμα, αλλά βαριέμαι. Το συμπέρασμα είναι ένα: Έχουν δίκιο κάποιοι που σχολίαζαν στο σάιτ του Χατζηνικολάου, ότι είναι «λίγος». Η Ελλάδα θέλει τον «πολύ», τον «αβέρτα», τον «χουβαρντά». Γιατί… έτσι μας αρέσει! Είτε με δραχμή, είτε με ευρώ, ο Έλληνας θέλει τα γούστα του και την βολή του. Τελεία και παύλα…
Πηνελόπη
Υ.Γ. Μετά τα πιο πάνω…. σοβαρά, επιτρέψτε μου και λίγο «χιούμορ». Ο Σαμαράς μάλλον θα κερδίσει την μάχη της 17ης Ιουνίου. Ωστόσο, το καλό που του θέλω, είναι να ξεφορτωθεί όσο πιο γρήγορα μπορεί τη συνομοταξία των φοβισμένων, παραιτημένων και «κλειδωμένων στο χθες» που τον περιτριγυρίζει, γιατί η 18η Ιουνίου θα είναι ακόμα πιο δύσκολη. Και… «στρατιώτη μου για πόλεμο δεν κάνει όποιος στην μάχη πάει για να πεθάνει»!
http://www.antinews.gr/2012/06/07/164828