Προειδοποίηση για τους επόμενους Πρωθυπουργούς

Συνέβη προ καιρού να βρεθώ στο γραφείο του εκάστοτε πρωθυπουργού της χώρας, στο Μέγαρο Μαξίμου, και είχα την εξαιρετική τύχη να με αφήσουν μόνο εκεί μέσα, για χρονικό διάστημα όχι μεγαλύτερο των τεσσάρων λεπτών.
Πρέπει να σας πω ότι έκπληκτος αντίκρισα, πίσω ακριβώς από την πολυθρόνα του πρωθυπουργού ένα τεράστιο pinboard -έτσι μου φάνηκε με την πρώτη ματιά- στο ωραίο κυανό χρώμα του κοβαλτίου. Ασυνήθιστο χρώμα για πίνακα στον οποίον καρφιτσώνει κανείς χαρτιά (αυτοί συνήθως είναι πράσινοι ή στο χρώμα του φελλού), όπως επίσης ασυνήθιστο ήταν ότι δεν είχε πλαίσιο, αλλά ούτε και χαρτιά καρφιτσωμένα επάνω του. Καθώς ήμουν μόνος, πλησίασα να τον περιεργαστώ και, με φρίκη, αντελήφθην ότι δεν επρόκειτο για pinboard, αλλά για πίνακα ζωγραφικής, καθώς στο μέσον είχε μια καφετιά μουτζούρα, όπως και μία ακόμη, στη γωνία κάτω δεξιά, που έμοιαζε με υπογραφή. Θύμιζε έργο του Ντέιβιντ Ρόθκο, που θεωρείται γίγαντας του αμερικανικού αφηρημένου εξπρεσιονισμού και του οποίου μεγαλύτερη συμβολή στη ζωγραφική υπήρξε, νομίζω, η αυτοκτονία του το 1970.

Δεν χρειάστηκε πολύ, βέβαια, για να θυμηθώ ότι το συγκεκριμένο pinboard στο γραφείο του πρωθυπουργού το είχε διαλέξει ένας δικός μας διακεκριμένος εκπρόσωπος του αφηρημένου (πολιτικού) εξπρεσιονισμού: ο Γιώργος μας. Και σκέφθηκα «πάλι καλά!» Διότι, αν το είχε βρει εκεί μέσα, ίσως περνούσαν μήνες ώσπου να καταλάβει ότι ήταν έργο τέχνης, όχι pinboard, και κατεβάσει αμέσως τα χαρτάκια με τα οποία θα το είχε γεμίσει. (Αν και -ποιος ξέρει;- οι τρύπες από τις καρφίτσες μπορεί να του προσέθεταν κάτι...) Εν πάση περιπτώσει, επειδή δεν ξέρω ποιος θα είναι ο επόμενος ένοικος του γραφείου, ούτε ξέρω αν θα έχει την πολυτέλεια να διαλέξει έργα από την Πινακοθήκη για τη διακόσμηση του χώρου, καταγράφω την εμπειρία μου ως χρήσιμη προειδοποίηση, για να μην γίνει καμία ζημία. (Παρότι δε νομίζω ότι θα είναι ανεπανόρθωτη, γιατί με έναν μπλε μαρκαδόρο και λίγη κόλλα διορθώνεται μια χαρά...)

Σ. Κασιμάτης
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ