«Ο Τεο μου στέλνει το σενάριο του Βλέμματος του Οδυσσέα, εγώ το διαβάζω και του λέω 'Ναι, θα ήθελα να κάνω την ταινία'. Εκείνος όμως επέμενε να συναντηθούμε στη Νέα Υόρκη για να μου δείξει μια ταινία του. Του είπα ότι κάτι τέτοιο δεν ήταν αναγκαίο. Επέμενε όμως και με τα πολλά συμφώνησα.
Ήρθε λοιπόν στη Νέα Υόρκη, στη σοφίτα μου. Ο Τεο καθόταν δίπλα μου, με την οθόνη της τηλεόρασης απέναντι. Βάζει το 'Τοπίο στην Ομίχλη' στο βίντεο, κάθεται, το φιλμ αρχίζει. Και ενώ εγώ το παρακολουθώ καθισμένος στον καναπέ, χωρίς καλά καλά να το καταλάβω, με παίρνει ο ύπνος. Κάποια στιγμή νοιώθω ένα αγκώνα να με σκουντά. Ξυπνώ ξαφνιασμένος. Και ο Τεο δίπλα μου με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο να με κοιτάζει. Του λέω 'Τεο, σου είπα, θα κάνω την ταινία'. Και εκείνος εξακολουθούσε να χαμογελά».
Έτσι περιγράφει στο Βήμα της Κυριακής την πρώτη του συνάντηση με τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο ο διάσημος Αμερικάνος πρωταγωνιστής, προσθέτοντας
«Ο Αγγελόπουλος ήταν σαν τον Όμηρο. Το ταλέντο του ήταν τεράστιο. Και τόσο έντονο, τόσο βαθύ, τόσο ουσιαστικό».
Ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι αναμνήσεις του από τα γυρίσματα και γενικότερα η βαθιά εκτίμηση που είχε για τον Έλληνα σκηνοθέτη.
Αν και το πιο προβοκατόρικο στοιχείο της συνέντευξης είναι ότι μιλάει για το γνωστό ανέκδοτο «Όταν πρωτοήρθα στην Ελλάδα με ρωτούσαν αν ήξερα το ανέκδοτο για τον Αγγελόπουλο. Δεν το ήξερα. Μου είπαν λοιπόν ότι σε μια ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου πηγαίνεις στο σινεμά, η σκηνή αρχίζει, βλέπεις, βλέπεις, σηκώνεσαι, πας και αγοράζεις ποπ κορν και Coca-Cola, επιστρέφεις, κάθεσαι, αρχίζεις και τρως και η ίδια σκηνή είναι ακόμη εκεί. Νόμιζα ότι αστειεύονταν. Αλλά μετά έμαθα ότι αυτός είναι ο Αγγελόπουλος, ένας από τους πιο σπουδαίους κινηματογραφιστές που έζησαν ποτέ».