Είναι ούτως ή άλλως εντυπωσιακή η είδηση ότι ένας πανεπιστημιακός καθηγητής καταδικάζεται σε κάθειρξη 14 ετών, για μια υπόθεση υπεξαίρεσης. Όταν ο καταδικασθείς είναι ο Δημήτρης Κώνστας, η είδηση γίνεται πολλαπλώς εντυπωσιακή.
Ο Δημήτρης Κώστας, που διετέλεσε Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου στο πρώτο ήμισυ της δεκαετίας του '90, είναι ένας από τους καταδικασθέντες για τη γνωστή υπόθεση υπεξαίρεσης του ποσού των 8 εκατομμυρίων ευρώ στο Ίδρυμα, στα έτη 1992-1998.
Τι ακριβώς πληρώνει ο κ. Κώνστας;
Κάποια ουσιαστική εμπλοκή του στο «κύκλωμα»; Την αβλεψία του, την προθυμία του να υπογράφει αβασάνιστα χαρτιά που του παρουσίαζαν;
Μήπως πληρώνει τη διάθεση του Πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων να εκπέμψει το μήνυμα, ότι η ολιγωρία και η τυφλή εμπιστοσύνη προς συνεργάτες ή υφισταμένους δεν αίρουν την ιδιότητα του υπαίτιου, όταν πρόκειται για έναν Πρύτανη; Μήπως μια γενική «σκλήρυνση» των λειτουργών της Δικαιοσύνης, σε μία εποχή που χαρακτηρίζεται από την έντονη αποστροφή του κόσμου προς τα φαινόμενα διαφθοράς και από τις συζητήσεις για τον Άκη Τσοχατζόπουλο;
Για όλα αυτά καθένας μπορεί να κάνει τις εικασίες του. Το βέβαιο όμως είναι ότι η διαδρομή του κ. Κώνστα στον πανεπιστημιακό και ευρωπαϊκό χώρο, καθιστά απολύτως φυσιολογικό το κλισέ «μεγάλη αίσθηση προκαλεί...».
Τώρα προσβλέπει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων
Οι φοιτητές του Παντείου (ή της Παντείου, εφ' όσον το Ίδρυμα ήταν Σχολή κι όχι Πανεπιστήμιο, μέχρι το 1989) θυμούνται τον κ. Κώνστα ως πρόεδρο του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, αλλά και διευθυντή του Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων.
Διετέλεσε πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου στα έτη 1990-1995. Στις βουλευτικές εκλογές του 1996 ανέλαβε καθήκοντα υπηρεσιακού υπουργού Τύπου και ΜΜΕ. Τον Απρίλιο του 1997 διορίστηκε πρέσβης εκ προσωπικοτήτων και τέθηκε επικεφαλής της μόνιμης ελληνικής αντιπροσωπείας στο Συμβούλιο της Ευρώπης.
Κατά την ελληνική προεδρία, από τον Μάιο έως το Νοέμβριο του 1998, ανέλαβε την προεδρία της Επιτροπής Μόνιμων Αντιπροσώπων του Οργανισμού. Εκπροσωπεί την Ελλάδα στην Επιτροπή Βενετίας του Συμβουλίου της Ευρώπης και στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας, του οποίου υπήρξε και πρόεδρος.
Είναι διδάκτορας της Σχολής Δικαίου και Διπλωματίας Fletcher των Πανεπιστημίων Tufts και Harvard (ΗΠΑ), κάτοχος δύο πτυχίων Masters της ίδια σχολής, καθώς και Master Διεθνών Σχέσεων της Σχολής Διεθνών Υποθέσεων Norman Paterson του Πανεπιστημίου Carleton (στην Οτάβα του Καναδά), υφηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου και πτυχιούχος του Παντείου και της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ. Έχει γράψει αρκετά βιβλία και άρθρα με αντικείμενο τις διεθνείς σχέσεις, τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την ελληνική εξωτερική πολιτική, τη διεθνή πολιτική στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.
Ο ίδιος, όπως και οι άλλοι καταδικασθέντες, πιθανότατα θα προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Έχει μελετήσει σε βάθος τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, αλλά πιθανότατα ποτέ δεν θα φαντάστηκε ότι κάποτε θα χρειαζόταν την αρωγή του συγκεκριμένου θεσμού- του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων...
iefimerida.gr