Μερικά δειλά σημάδια αλλαγών που ήταν
αδιανόητες μέχρι και πριν από λίγους μήνες έκαναν την εμφάνιση τους στη
Βόρειο Κορέα μετά την ανάληψη της ηγεσίας από τον νεαρό Κιμ Γιονγκ-Ουν
αν και ίσως είναι λίγο πρόωρο να μιλήσει κανένας για ριζικές αλλαγές με
δεδομένο το άκαμπτο, απομονωμένο καθεστώς. Μαζί αλλάζουν σιγά-σιγά και
οι πολίτες.
Η ανάληψη της ηγεσίας μετά τον θάνατο του πατέρα του στο τέλος του 2011 έφερε τον 28χρονο Κιμ στο ύπατο αξίωμα χωρίς ως τότε να έχει διοικητική πείρα με μόνο διαβατήριο το ότι ήταν γιος του «αγαπητού ηγέτη». Προέβη γρήγορα σε κινήσεις που ξαφνιάζουν.
Τον Απρίλιο, γράφει το Spiegel, παραδέχτηκε την αποτυχία της εκτόξευσης του δορυφόρου, πάνω στην οποία το καθεστώς είχε επενδύσει πολλά αν μη τι άλλο σε επίπεδο εικόνας.
Είναι όμως και ο ίδιος περισσότερο φιλικός με τους (επιβεβλημένα ενθουσιασμένους) πολίτες ή στρατιώτες που συναντά στις περιοδείες του. Κάποιους, μάλιστα, τους επιτρέπει να τον αγκαλιάσουν μια εικόνα μάλλον αδιανόητη για τον πατέρα του ή τον παππού του.
Και πέρα από αυτό, τελευταία εμφανίζεται δίπλα του και μία γυναίκα η σχέση της οποίας μαζί του παραμένει επισήμως αδιευκρίνιστη.
Αλλά και στην ίδια την κοινωνία, προσθέτει το δημοσίευμα, τα σημάδια δεν λείπουν: νεαροί εμφανίζονται με τζελ στα μαλλιά και κομψά ρούχα, ακόμα και οι ιδιωτικές αγορές έχουν λίγο πιο ευέλικτα ωράρια.
Αρκούν αυτά τα σημάδια για να σηματοδοτήσουν μία πραγματική αλλαγή σε μία χώρα ηθελημένα απομονωμένη από τον άλλο κόσμο;
Είναι δύσκολο να διαγνώσει κανένας τι συμβαίνει στον κεντρικό πυρήνα της εξουσίας. Ίσως όμως είναι ευκολότερο να εκτιμήσει τι συμβαίνει στην κοινωνία που σιγά-σιγά μαθαίνει όλο και περισσότερο για τον έξω κόσμο μέσα από τα dvd και στικάκια usb που στέλνουν στα κρυφά στη χώρα μέσω Κίνας Νοτιοκορεάτες ή αυτοεξόριστοι συγγενείς των Βορειοκορεατών.
Ταινίες, τραγούδια και σαπουνόπερες διασκεδάζουν και ενημερώνουν τους Βορειοκορεάτες που δεν έχουν Ίντερνετ γιατί είναι αυστηρότατα ελεγχόμενο–ακόμα και οι πανεπιστημιακοί το χρησιμοποιούν κατόπιν αδείας.
Όλο και περισσότεροι μαθαίνουν ότι ο έξω κόσμος είναι πολύ πλουσιότερος και πολύ περισσότερο ελεύθερος από όσο (τους λένε) ότι είναι η πατρίδα τους.
Μαζί όμως αλλάζει και η προπαγάνδα της Πιονγκγιάνγκ που μοιάζει να κατανοεί ότι η εικόνα της πάμπτωχης Νότιας Κορέας δεν πείθει. Αντ’αυτής, οι Βορειοκορεάτες προπαγανδιστές μιλούν πλέον για την ψυχρή και άνιση χώρα των Νοτιοκορεατών.
Εντέλει, αυτή η κρυφή ροή πληροφορίας με όλες τις δυσκολίες που έχει ίσως αποδειχτεί η μεγαλύτερη υπονομευτική δραστηριότητα για την ερμητικά κλειστή Βόρειο Κορέα, κάτι που ίσως δεν θα μπορέσει να ελέγξει ούτε ένας έστω και οριακά πιο φιλελεύθερος Κιμ. Αλλά το πότε και το αν θα εξελιχτεί σε κάτι πραγματικά επαναστατικό παραμένει μυστήριο.
Η ανάληψη της ηγεσίας μετά τον θάνατο του πατέρα του στο τέλος του 2011 έφερε τον 28χρονο Κιμ στο ύπατο αξίωμα χωρίς ως τότε να έχει διοικητική πείρα με μόνο διαβατήριο το ότι ήταν γιος του «αγαπητού ηγέτη». Προέβη γρήγορα σε κινήσεις που ξαφνιάζουν.
Τον Απρίλιο, γράφει το Spiegel, παραδέχτηκε την αποτυχία της εκτόξευσης του δορυφόρου, πάνω στην οποία το καθεστώς είχε επενδύσει πολλά αν μη τι άλλο σε επίπεδο εικόνας.
Είναι όμως και ο ίδιος περισσότερο φιλικός με τους (επιβεβλημένα ενθουσιασμένους) πολίτες ή στρατιώτες που συναντά στις περιοδείες του. Κάποιους, μάλιστα, τους επιτρέπει να τον αγκαλιάσουν μια εικόνα μάλλον αδιανόητη για τον πατέρα του ή τον παππού του.
Και πέρα από αυτό, τελευταία εμφανίζεται δίπλα του και μία γυναίκα η σχέση της οποίας μαζί του παραμένει επισήμως αδιευκρίνιστη.
Αλλά και στην ίδια την κοινωνία, προσθέτει το δημοσίευμα, τα σημάδια δεν λείπουν: νεαροί εμφανίζονται με τζελ στα μαλλιά και κομψά ρούχα, ακόμα και οι ιδιωτικές αγορές έχουν λίγο πιο ευέλικτα ωράρια.
Αρκούν αυτά τα σημάδια για να σηματοδοτήσουν μία πραγματική αλλαγή σε μία χώρα ηθελημένα απομονωμένη από τον άλλο κόσμο;
Είναι δύσκολο να διαγνώσει κανένας τι συμβαίνει στον κεντρικό πυρήνα της εξουσίας. Ίσως όμως είναι ευκολότερο να εκτιμήσει τι συμβαίνει στην κοινωνία που σιγά-σιγά μαθαίνει όλο και περισσότερο για τον έξω κόσμο μέσα από τα dvd και στικάκια usb που στέλνουν στα κρυφά στη χώρα μέσω Κίνας Νοτιοκορεάτες ή αυτοεξόριστοι συγγενείς των Βορειοκορεατών.
Ταινίες, τραγούδια και σαπουνόπερες διασκεδάζουν και ενημερώνουν τους Βορειοκορεάτες που δεν έχουν Ίντερνετ γιατί είναι αυστηρότατα ελεγχόμενο–ακόμα και οι πανεπιστημιακοί το χρησιμοποιούν κατόπιν αδείας.
Όλο και περισσότεροι μαθαίνουν ότι ο έξω κόσμος είναι πολύ πλουσιότερος και πολύ περισσότερο ελεύθερος από όσο (τους λένε) ότι είναι η πατρίδα τους.
Μαζί όμως αλλάζει και η προπαγάνδα της Πιονγκγιάνγκ που μοιάζει να κατανοεί ότι η εικόνα της πάμπτωχης Νότιας Κορέας δεν πείθει. Αντ’αυτής, οι Βορειοκορεάτες προπαγανδιστές μιλούν πλέον για την ψυχρή και άνιση χώρα των Νοτιοκορεατών.
Εντέλει, αυτή η κρυφή ροή πληροφορίας με όλες τις δυσκολίες που έχει ίσως αποδειχτεί η μεγαλύτερη υπονομευτική δραστηριότητα για την ερμητικά κλειστή Βόρειο Κορέα, κάτι που ίσως δεν θα μπορέσει να ελέγξει ούτε ένας έστω και οριακά πιο φιλελεύθερος Κιμ. Αλλά το πότε και το αν θα εξελιχτεί σε κάτι πραγματικά επαναστατικό παραμένει μυστήριο.
Newsroom ΔΟΛ