Μια φίλη, που βαρέθηκε να είναι άνεργη στην Ελλάδα, αποφάσισε να ψάξει το θέμα μετανάστευση στη Γερμανία. Έτσι λοιπόν πήγε στην Γερμανική πρεσβεία της Αθήνας να πάρει τις πρώτες πληροφορίες.
Εκεί, μετά από μια σύντομη ενημέρωση της έδωσαν έναν κατάλογο τεσσάρων σελίδων με ιστοσελίδες, mails και τηλέφωνα για να ρωτήσει ότι θέλει τους εκεί αρμόδιους. Στην εύλογη απορία της για το αν το γερμανικό κράτος θα απαντήσει στα mail, η γερμανίδα κυρία της απάντησε με νόημα: ''εκεί απαντάνε!''….
Έφτιαξε ένα ωραίο κειμενάκι στα αγγλικά (δεν ξέρει γερμανικά) ρωτώντας τι θα βρει πηγαίνοντας εκεί, τα δικαιώματα της, αν της βρουν δουλειά κλπ. και το έστειλε στις αρμόδιες υπηρεσίες. Από την ίδια μέρα, και παρόλο που ήταν μέσα Αυγούστου, άρχισαν να καταφθάνουν οι απαντήσεις. Από δήμους, τον εκεί ΟΑΕΔ, υπουργείο εργασίας κλπ. Απάντησαν σε όσες ερωτήσεις ήταν αρμοδιότητας τους, για τις υπόλοιπες παρέπεμπαν στους αρμόδιους (πάντα με mail) για απάντηση.
Το καλύτερο κομμάτι έγινε στο τέλος. Ένα πρωί χτύπησε το κινητό, βγάζοντας ένα 15ψήφιο νούμερο στην οθόνη. Στην άλλη άκρη της γραμμής, μια κυρία μιλώντας σπαστά ελληνικά, ήθελε να ενημερώσει άμεσα την φίλη μου εκ μέρους του κεντρικού ομοσπονδιακού γραφείου ευρέσεως εργασίας. Αφού ρώτησε ότι ήθελε μέσα σε 15 λεπτά, ευγενέστατα τη χαιρέτησε και έκλεισε. Τίποτα στη φωνή ή την συμπεριφορά της δεν θύμιζε δημόσιο υπάλληλο.
Η Γερμανία είναι φανερό ότι σέβεται τους πολίτες που θέλουν να ζήσουν στην επικράτεια της. Δεν είναι καθόλου τυχαία εκεί που είναι. Όπως και μείς, δεν είμαστε καθόλου τυχαία εκεί που είμαστε.
Himaira