Η 18η Οκτωβρίου του 1981, είναι μια ημερομηνία σταθμός για την εθνική διαδρομή της Ελλάδας, τουλάχιστον από τα μέσα του προηγούμενου αιώνα και μετά. Ήταν η στιγμή που, οι μη προνομιούχοι θεωρούσαν ότι άνοιγαν παράθυρο ευκαιρίας σε μια καλύτερη ζωή. Σε μια καλύτερη Ελλάδα. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου άλλωστε, που ήρθε σαν θύελλα στην εξουσία το 1981, είχε προλάβει να υποσχεθεί… στους πάντες τα πάντα. Από τότε, μόνο που όλοι σχεδόν είχαν πιστέψει τον γιο του Γεωργίου Παπανδρέου, και μέχρι και σήμερα δυσκολεύονται να παραδεχτούν πόσο έσφαλαν.
Κι αν πολιτικό-ιδεολογικά υπήρχε η ανάγκη να εκφραστεί στην άσκηση της εξουσίας και η “από εκεί” πλευρά του λόφου, το τίμημα για το μέλλον του τόπου ήταν εξαιρετικά βαρύ. Και όπως φαίνετα, μη αναστρέψιμο. Η “Αλλαγή” παρενέβη βιαίως και καταλυτικά στο dna των Ελλήνων. Διαμόρφωσε μια άλλη κουλτούρα, εισήγαγε άλλα ήθη και αξίες στη συμπεριφορά της κοινωνίας. Παραμόρφωσε τον εθνικό, προσωπικό και αξιακό προσανατολισμό μιας ολόκληρης χώρας. Μας έμαθε να ζούμε με δανεικά, και να… διαμαρτυρόμαστε που δεν ήταν περισσότερα.
Θα έλεγε κανείς ότι… μάλλον αργήσαμε να οδηγηθούμε στα πρόθυρα της εθνικής χρεοκοπίας, στην αγκαλιά της τρόικας και την επιτήρηση του Μνημονίου. Η Ελλάδα του δήθεν, με το οποίο μπόλιασε απλόχερα και επί σειράς ετών τη χώρα και τους πολίτες της το ΠΑΣΟΚ, κατέβαλε βαρύ τίμημα. Μένει δε να αποδειχθεί το πόσο βαρύ θα είναι το τίμημα αυτό.
Η Ελλάδα του ΠΑΣΟΚ εξελίχτηκε σε μια χώρα όπου ο καθένας προσπαθούσε να ζήσει τον μύθο του. Κάποιοι, λίγοι, τα κατάφεραν. Σήμερα μάλιστα, αγωνιούν για το ενδεχόμενο να δημοσιοποιηθούν λίστες με καταθέσεις στο εξωτερικό, που απλώς επιβεβαιώνουν κάτι που όλοι υποψιαζόμασταν. Το ότι έζησαν εις βάρος μας.
Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, του Κώστα Σημίτη, του Γιώργου Παπανδρέου και του Ευάγγελου Βενιζέλου, υπήρξε το κυρίως και κατεξοχήν εθνικό πρόβλημα της Ελλάδας. Ας μην παραγνωρίζουμε άλλωστε ότι η κυρίαρχη παράμετρος της κρίσης την οποία βιώνουμε σήμερα, είναι πολιτική. Ηγεσίας, εκπροσώπησης και ποιότητας του πολιτικού προσωπικού.
Το ΠΑΣΟΚ ταυτίστηκε ακόμη με τη Γενιά του Πολυτεχνείου. Τη μοιραία Γενιά των Ελλήνων. Που υποθήκευσε το μέλλον του τόπου, αφού πρώτα ξερίζωσε τα εθνικά ιδεώδη. Και συνεχίζει να προσπαθεί να αποφύγει τη συζήτηση περί των μεγάλων και ιστορικών ευθυνών της.
Όπως είπαμε βέβαια, η Ιστορία έχει (προχωρημένο) χιούμορ. Γι’ αυτό και, μπορεί να συνέπεσε η εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981 με τα γενέθλια του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, η παράδοση της χώρας στα χέρια της τρόικας ωστόσο, με την υπογραφή του Μνημονίου, έγινε από τον τελευταίο των Παπανδρέου. Για να μην ξεχνιόμαστε, δηλαδή.
http://ysterografa.gr/