Κατά την μεταπολιτευτική Ιστορία της Ελλάδας, οι κυβερνήσεις της σημείωναν πάντα τις καλύτερες επιδόσεις τους όταν ο στόχος ήταν εθνικός, κοινά αποδεκτός, μετρήσιμος ή όταν απλά απουσίαζαν οι εναλλακτικές διέξοδοι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η είσοδος στην ΟΝΕ μέσω της σταδιακής εκπλήρωσης των κριτηρίων ένταξης ή η αποφυγή της εξόδου από την ευρωζώνη, έστω μέσω της πιστής εφαρμογής των έξωθεν επιβληθέντων μέτρων.
Αντίθετα, όταν οι εκάστοτε κυβερνήσεις της χώρας διέθεταν διακριτική ευχέρεια, δηλ. χρόνο για να αποφασίσουν και χρήμα για να επιλέξουν ανάμεσα στο μακροπρόθεσμο συμφέρον της χώρας ή στα κατεστημένα της συμφέροντα, το προϊόν της «δουλειάς» τους ήταν, όπως αποδείχθηκε, από φτωχό έως οικτρό.
Με την άφιξη της δόσης και την χαλάρωση της θηλιάς γύρω από τον λαιμό της κυβέρνησης Σαμαρά, η ελληνική τρόικα αποκτά πλέον, για πρώτη φορά από την εκλογή της, την ποθούμενη από αυτήν διακριτική ευχέρεια (κατά τα λόγια Σαμαρά, «χώρο για να αναπνεύσει»). Το ζήτημα είναι πλέον, πώς θα την αξιοποιήσει.
Τα κατεστημένα αυτά συμφέροντα, που κατά τον καιρό κρίσης, ο οποίος ενδεικνυόταν για την προώθηση ιστορικών ρήξεων, δεν αντιμετωπίσθηκαν, αλλά αντίθετα «πείνασαν» ακόμα περισσότερο, περιμένουν με τα γαμψά τους νύχια τη δόση ως μάννα εξ ουρανού.
Την ίδια ώρα, ο κατά πολύ περισσότερος και περισσότερο πεινασμένος κόσμος, που έχει ανεχθεί την επιβολή μέτρων εξαθλίωσης και άκουσε την πολιτική του ηγεσία να τα αιτιολογεί με τα ευεργετικά αποτελέσματα του πολυαναμενόμενου πακέτου, απαιτεί να νιώσει άμεσα την αλλαγή.
Η κυβέρνηση Σαμαρά λοιπόν, μπορεί να αισθάνεται ικανοποιημένη (και δικαίως) για την υπέρβαση του πρώτου σκοπέλου και την αποφυγή των χειρότερων, αλλά οι ψηφοφόροι (της και όχι μόνο) δεν φαίνονται διατεθειμένοι να χορηγήσουν από εδώ και στο εξής ούτε συγχωροχάρτια, ούτε περιόδους χάριτος.
Μέσα σε αυτό το κλίμα ελάχιστης ανοχής, καλείται μεταξύ άλλων:
- Να διαμορφώσει ένα δικαιότερο φορολογικό σύστημα, το οποίο να ελαφραίνει τους αδυνάτους και να βαραίνει όσους ακόμα μπορούν στηρίξουν τους πρώτους (αμφιβάλλω αν η κυοφορούμενη μείωση του υψηλότερου φορολογικού συντελεστή θα συμβάλλει στην καθησύχαση του διάχυτου συναισθήματος αδικίας).
- Να πράξει όσα δεν μπόρεσαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις στο μέτωπο της φοροδιαφυγής (εν προκειμένω, τα πρώτα δείγματα δουλειάς της δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά, σύμφωνα και με την έκθεση της τρόικας).
- Να μοιράσει τα λεφτά της δόσης έτσι, ώστε η χώρα να πάρει μεσοπρόθεσμη, βιώσιμη αναπτυξιακή στροφή, διατηρώντας στο μεσοδιάστημα ό,τι απέμεινε από τον κοινωνικό της ιστό.
- Να καταφέρει να εκφράσει όλες τις διαφορετικές ιδεολογικές αποχρώσεις που στεγάζονται στο εσωτερικό της και που τώρα θα αποκτήσουν ισχυρότερη φωνή, περιφρουρώντας με αυτό τον τρόπο και την δική της μακροπρόθεσμη εσωτερική συνοχή.
- Κυρίως όμως, να εφαρμόσει άμεσα, υπό ασφυκτική διεθνή πίεση και με «εργαλείο» ένα Δημόσιο που παραπαίει, όσα επώδυνα μέτρα αποφάσισε και δεν έχουν γίνει ακόμα συνειδητά στους πληττόμενους, πολλοί εκ των οποίων δεν διαθέτουν επαρκές «λίπος».
Και όλα αυτά ενόσω τα αιτήματα για βοήθεια (ή προμήθεια), ιδιαίτερα τώρα που τα ταμεία είναι ή φαντάζουν γεμάτα, θα διαδέχονται το ένα το άλλο με ασύλληπτους ρυθμούς.
Επομένως, από τον τρόπο που θα διαχειρισθεί αυτή την καθόλου εύκολη κατάσταση και ικανοποιήσει τις αλληλοσυγκρουόμενες απαιτήσεις, θα κριθεί η κυβέρνηση Σαμαρά.
Θα ακολουθήσει την πορεία όλων εκείνων που διέθεταν κατά το παρελθόν ελεύθερο πεδίο δράσης ή θα αξιολογήσει την κοινωνική Δικαιοσύνη ως μονόδρομο και οδηγό;
http://ysterografa.gr