Μία και μόνο επίθεση, όμως, κατά πολιτικού ήταν αρκετή για να ξαναβρεθεί στην κορυφή της ατζέντας η «βία», ως μέθοδος διατύπωσης αντιρρήσεων, αγανάκτησης, αντίδρασης κ.ο.κ.
Μία επίθεση, βέβαια, ανάμεσα σε δεκάδες που έχουν γίνει τα τελευταία δύο χρόνια εναντίον πολιτικών, που είχε όμως κάτι το ιδιαίτερο. Έγινε εναντίον ενός πολιτικού που ανήκει σε ένα κόμμα, που όχι μόνο δεν καταδικάζει τη βία όταν προέρχεται από «Αγανακτισμένους», αλλά φτάνει εμμέσως να την προκαλεί. Μία μικρή αναδρομή μπορεί να πείσει και τον πιο δύσπιστο
16 Μαρτίου 2011: Ο Θεόδωρος Πάγκαλος, όπως κάνει κάθε χρόνο, είχε καλέσει 11 Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ για να φάνε και να συζητήσουν, σε ταβέρνα της εκλογικής του περιφέρειας που βρίσκεται σε κεντρικό σημείο των Καλυβίων. Έξω από την ταβέρνα και επί δύο και πλέον ώρες κάποιοι «περαστικοί» (;) έβριζαν, χυδαιολογούσαν και έκαναν αισχρές χειρονομίες προς τους Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα προς τον Θ. Πάγκαλο. Στην πορεία έστησαν καρτέρι στους βουλευτές και λιθοβόλησαν τα αυτοκίνητά τους.
Ποια ήταν η ανακοίνωση της Νομαρχιακής Επιτροπής Ανατολικής Αττικής του ΣΥΝ; «Οι εκατοντάδες κάτοικοι της περιοχής είναι ελεύθεροι πολίτες και διαμαρτύρονται εναντίον του, γιατί τον ταυτίζουν μ΄ αυτή την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που, αντί να προχωρήσει στον διάλογο μαζί τους, προσπαθεί με τη βία των ΜΑΤ να περάσει τις απαράδεκτες πολιτικές της. Αυτοί οι πολίτες διαμαρτυρήθηκαν εναντίον του, γιατί παλεύουν για ένα καλύτερο μέλλον για τον τόπο τους».
Μετά από αυτή την ανακοίνωση, ποιος από τον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αρνηθεί σε οποιονδήποτε να «διαμαρτυρηθεί» με τον ίδιο τρόπο; Ή όταν η διαμαρτυρία στρέφεται κατά στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ τότε το δικαίωμα αυτό αναιρείται;
13 Σεπτεμβρίου 2012: Επιτροπή Δεοντολογίας Βουλής. Μετά τις επίσημες καταγγελίες οι οποίες περιήλθαν σε γνώση της, η Επιτροπή συνήλθε προκειμένου να υπάρξει ψήφισμα για την καταδίκη των φαινομένων βίας εκ μέρους της Χρυσής Αυγής. Ποια στάση τήρησε ο ΣΥΡΙΖΑ; Ψήφισε «λευκό», διότι στο ψήφισμα δεν υπήρχε η όρος «ρατσιστική» βία και, επομένως, επίσημα από τη μεριά του δεν υπήρξε καμία καταδίκη.
19 Μαρτίου 2012: Μετά από επίθεση στον Θ. Πάγκαλο το γραφείο Τύπου του ΣΥΝ βγάζει ανακοίνωση: «η αμετροεπής συμπεριφορά του, οι προκλητικές δηλώσεις του, καθώς και τα ακροδεξιά του παραληρήματα έχουν προκαλέσει την κατακραυγή της κοινής γνώμης εναντίον του». Όταν, μάλιστα, ο εκπρόσωπος του ΣΥΝ Πάνος Σκουρλέτης ερωτήθη από ραδιοφωνικό σταθμό την ίδια μέρα αν καταδικάζει την επίθεση εναντίον του τότε αντιπροέδρου της Κυβέρνησης είχε πει: «Να καταδικάσουμε πρώτα απ΄ όλα τον ψεύτη, αμετροεπή, ακροδεξιό ως προς τις δηλώσεις του αντιπρόεδρο της κυβέρνησης. Να καταδικάσουμε αυτή την κυβερνητική πολιτική που έχει οδηγήσει τον κόσμο στο να συμπεριφέρεται έτσι. Και, βεβαίως, να πούμε ότι αυτός ο τρόπος δεν είναι ούτε ο ενδεδειγμένος ούτε οδηγεί πουθενά».
Τι είπε, δηλαδή ο κ. Σκουρλέτης; Ότι αυτός ο τρόπος «δεν ενδείκνυται». Όχι ότι «τον καταδικάζει».
Και η λίστα παρόμοιων παραδειγμάτων και συμπεριφορών εκ μέρους τμήματος της Αριστεράς δεν έχει τέλος. Είναι η πρώτη φορά μετά τη Μεταπολίτευση που η βία γίνεται αποδεκτή ως δικαιολογημένη αντίδραση και ως όπλο στην πολιτική αντιπαράθεση. Όσο, όμως, δεν καταδικάζεται κάθε μορφή βίας από σύσσωμο το έννομο πολιτικό σύστημα, όσο δεν καθίσταται σαφές ότι η βία δεν έχει ούτε μαύρο, αλλά ούτε και κόκκινο αθώο χρώμα, όσο δε συνειδητοποιούμε ότι η βία ανοίγει κεφάλια και σκοτώνει ανθρώπους πριν ρωτήσει την ιδεολογία τους, τότε επιθέσεις σαν τη χθεσινή στον κ. Στρατούλη θα συμβαίνουν και το χειρότερο είναι ότι θα βρίσκονται επιχειρήματα να τις υπερασπιστούν.
Γιατί δεν υπάρχει απάντηση στο ερώτημα που διατύπωσε ο Θόδωρος Πάγκαλος τον Ιούνιο «γιατί όταν ασκεί βία η Χρυσή Αυγή είναι καταδικαστέα και όταν ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ και τα όργανά του είναι επαινετέος;»
Για να συνεχίσουμε τον ίδιο συλλογισμό, είναι πιο κρύο το νερό που πετάει ο Κασιδιάρης στη Ρένα Δούρου, κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής εκπομπής, από το μπουκαλάκι που πέταξαν «Αγανακτισμένοι» κατά του Γερμανού προξένου Ομπερμάγιερ στη Θεσσαλονίκη;
Δικαιολογείται ο όχλος που έστειλε στο νοσοκομείο τον κ. Κωστή Χατζηδάκη, έναν από τους πιο ευπρεπείς και μετριοπαθείς πολιτικούς και δεν δικαιολογείται ο Χρυσαυγίτης που στέλνει στο νοσοκομείο έναν μετανάστη;
Οι μεν δε συμπαθούν το κόμμα του πρώτου και οι δε δεν συμπαθούν το χρώμα του δεύτερου. Γιατί και ο μεν και οι δε, χάριν «ιδεολογίας» το έκαναν. Κατάπτυστης και απόλυτα καταδικαστέας, αλλά και οι δύο «ιδεολογία» επικαλούνται. Και οι δύο υπονομεύουν τη Δημοκρατία και το αποτέλεσμα, αν δεν αντιδράσουν άμεσα οι δημοκρατικοί πολίτες, θα είναι το ίδιο.
Και τελικά, όταν νόμος είναι το δίκαιο του εκάστοτε θιγόμενου, ποιος θα κρίνει ποια βία επιτρέπεται και ποια όχι; Μήπως ήρθε η ώρα το πολιτικό σύστημα να ενηλικιωθεί και να συμφωνήσει σε 2 παραδοχές; Ο φασισμός και η βία είναι μια. Δεν αλλάζει με κριτήριο τις πολιτικές μας καταβολές. Ή καταδικάζουμε τη βία από όπου και ένα προέρχεται, από όποιον χώρο κι αν εκφράζεται και όπου κι αν απευθύνεται ή είμαστε φασίστες. Τόσο απλά.
Κατερίνα Παναγοπούλου