Ο Γιάννης Πρετεντέρης έχει πολυκύμαντες απόψεις, όταν δεν πετάει μπουκάλια με το κρινένιο χεράκι του από την θύρα επισήμων. Εκεί που συχνάζουν τα σκληρά αγόρια της φίλαθλης κρεμ ντε λα κρεμ πίνοντας τα καλά πιοτά με την άνεση τους. Σε αντίθεση με την πλέμπα στις θύρες των πληβείων. Μια φορτώνει, μια ξεφορτώνει. Λοιδορίες και εξυπνακισμοί κατά του Κώστα Καραμανλή, μετά ολίγη σωφροσύνη και μετριοπάθεια προς τον τέως Πρωθυπουργό.
Το χαρμάνι το ‘κοβε καθημερινά με το φτυάρι κατά του Αντώνη Σαμαρά, χρόνια τώρα. Από τον προεκλογικό για την 29/11/09, η παντελονοφορούσα «Έλσα Μάξγουελ» του γνωστού συγκροτήματος συχνά έγραφε με το κεντρί του σκορπιού, όταν αναφερόταν στον μετέπειτα Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας και ήδη Πρωθυπουργό της χώρας.
Τρεις ήταν οι πιο δύσκολες στιγμές στην καριέρα του. Οι δύο όταν έπρεπε να γράψει ή να προφέρει για πρώτη φορά τις φράσεις «ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, κ. Αντώνης Σαμαράς» και «ο Πρωθυπουργός, κ. Αντώνης Σαμαράς». Τόση ιδρωμένη πούδρα είχε χύσει on camera κι είχε λειώσει πέντε Montblanc για να τα αποτρέψει αμφότερα. Τέτοιο ανιδιοτελές σέρβις στην κυρία Μπακογιάννη, δεν είχε κάνει ούτε ο Richar ο Εξωμερίτης. Φευ, μάπα το καρπούζι καίτοι αγαπηθήκανε φαρδιά (πολιτικώς πάντα), που ‘λεγε κι ο μέγας Μίμης Φωτόπουλος. Στην προ κυβέρνησης Παπαδήμου εποχή, ο Πρετεντέρης έκανε κόντρες με τον γνωστό Μπάμπη του μονοπύθμενου, ποιος θα κουνήσει περισσότεροι το δάχτυλο στο απείθαρχο πόπολο που αρνείται να φάει παντεσπάνι.
Όσο όμως η λαϊκή οργή φούσκωνε, σφίξανε και για κείνον λίγο τα γάλατα, εκ των οποίων ως γνωστόν παράγεται και το παραδοσιακό μας γιαούρτι κι έβαλε λίγο νερό στο μπρούσκο κρασί της Μαρίας Αντουανέτας. Μια ατυχής συνάντηση του με ιπτάμενο κεσέ στην Αντίπαρο (;), τον προβλημάτισε, υποθέτω.
Η πράξη, θυμίζω, συνιστά το πλημμέλημα της έργω εξύβρισης και είναι καταδικαστέα, κατά τι λιγότερο από την φτωχοποίηση των Ελλήνων και τον χλευασμό τους γι’ αυτό, αλλά πάντως καταδικαστέα. Τύχη αγαθή, είχε όμως ο μεσήλιξ Μπρούμελ του συγκροτήματος, που δεν ήταν παραδοσιακό πρόβειο του Παγώνη από το Κριεκούκι. Διότι είναι μεν το καλύτερο, με πέτσα αρχοντικιά και βουτυράτη αλλά πωλείται με πήλινο κεσέ, που θα μπορούσε να μετατρέψει την επονείδιστη έργω εξύβριση σε βαριά σκοπούμενη σωματική βλάβη. Ε, όσο να ‘ναι, η πήλινη τσανάκα αποτελεί μεγαλύτερο κίνδυνο από το ταπεινό πλαστικό κεσεδάκι, για την ακεραιότητα της δημοσιογραφίας που ασκείται με υπομειδίαμα και το φρύδι σηκωμένο. Αμφότερα βέβαια τα τσαλάκωσε αναίμακτα στην θρυλική εκπομπή ο ανοξείδωτος Κώστας Τζαβάρας.
Υπάρχει όμως κάτι στο οποίο ο Γιάννης Πρετεντέρης είναι βράχος. Ακλόνητος. Αγέρωχος. Ήταν, είναι και θα είναι ο μοναδικός Αφρικάνερ εν Ελλάδι, σκυταλοδρόμος στον δρόμο του θρυλικού Προέδρου Κρούγκερ. Ένας σταθερός στις πεποιθήσεις του Μπόερ Ανανιστής. Διότι το Σχέδιο Ανάν, το οποίο ο υπογράφων είναι από τους λίγους που άντεξε να διαβάσει τις 1000 τόσες σελίδες του, δεν είναι παρά ένα Απαρτχάϊντ για την Κύπρο. Όπου οι Έλληνες θα ήταν οι μαύροι, οι καφίρ, κι οι τουρκοκύπριοι οι Λευκοί. Θα δημιουργούσε, εάν το ενέκρινε ο Κυπριακός Ελληνισμός, ένα μόρφωμα, όπου η μειοψηφία κυβερνά κι η πλειοψηφία πληρώνει. Με πολίτες δυο και τριών κατηγοριών δικαιωμάτων, με υπερεξουσίες σε ξένους Επιτρόπους.
Ένα δυσλειτουργικό ρατσιστικό σε βάρος των Ελλήνων καθεστώς, μακράν του κοινοτικού κεκτημένου και του ευρωπαϊκού νομικού και δημοκρατικού πολιτισμού. Ο Αττίλας δεν θα ξεπλενόταν και νομιμοποιούταν απλώς. Θα είχε επεμβατικά δικαιώματα και στο ελληνικό συνομόσπονδο κομμάτι. Η μικρή Ελλάδα του Νότου θα καταλυόταν για πάντα και θα πλήρωνε χρυσούς τους βιαστές της και τον εξανδραποδισμό της. Τα ίδια δε τα θύματα του Αττίλα θα «αποζημίωναν» τον εαυτό τους!
Η τρίτη δύσκολη στιγμή στην καριέρα του λοιπόν ήταν εκείνο το 76%, όταν ο Ελληνισμός της Κύπρου έτριψε στα μούτρα Άγγλων, Τούρκων και λοιπών συγγενών το βροντερό του ΟΧΙ, παρά τους εκβιασμούς, τις απειλές, τους πακτωλούς των χρημάτων που τζάμπα ξοδεύτηκαν και τελικά οι ξένοι και οι κολαούζοι τους ψωνίσανε από σβέρκο.
Θυμίζω δε ότι ο Αντώνης Σαμαράς, ήταν από τους ολίγους που όχι απλώς δήλωνε κι έγραφε ΚΑΤΑ του επαίσχυντου Σχεδίου αλλά στην περίφημη ομιλία του στο Συνέδριο της ΝΔ πριν την εκλογική μάχη της 29ης Νοεμβρίου είχε πει βροντερά μεταξύ άλλων: «…ψηφίστε ηγεσία που θα πει όχι σε ένα τυχόν νέο Σχέδιο Ανάν…». Καλή η κριτική μας αλλά να αποδίδουμε και τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Κι αυτό, τότε, ήθελε cohones de toro.
Ο Πρετεντέρης είχε δώσει τα ρέστα του μαζί με άλλα καλόπαιδα, γνωστά κι από άλλους «αγώνες», όπως το ψευδομακεδονικό και τα άλλα μέτωπα αντιπαράθεσης με τον τουρκικό επεκτατισμό. Όμως οι Έλληνες της Κύπρου με προκινδυνεύοντα τον αείμνηστο Τάσσο Παπαδόπολο, αποφάσισαν να μην γίνουν οι μαύροι ενός κυπριακού Απαρτχάϊντ, που τόσο γουστάρει ο κομψευόμενος του συγκροτήματος. Δεν το ξεχνά, λοιπόν, και χθες στα «ΝΕΑ» έχυσε την χολή του κατά του Αντώνη Σαμαρά και της μνήμης του Τάσσου Παπαδόπουλου, ενοχλημένος για τις τιμητικές αναφορές του Έλληνα Πρωθυπουργού στο Μνημόσυνο του Τάσσου για τον σπουδαίο αυτό Έλληνα ηγέτη, αγωνιστή της ΕΟΚΑ, δημοκράτη και σωτήρα της Κύπρου από ένα τρίτο, θεσμικό αυτή τη φορά, «Αττίλα».
Σημαντική κληρονομιά κάθε παιδιού το όνομα κι οι πράξεις του πατέρα του. Ο Τάσσος άφησε στα παιδιά του το γέρας του αποτελεσματικού πατριωτισμού του.
Ο αείμνηστος Κώστας Πρετεντέρης ήταν ένας σπουδαίος άνθρωπος. Λαμπρός θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος, στιχουργός και ευθυμογράφος. Πολυτάλαντος κι αγαπητός, που έφυγε δυστυχώς από τη ζωή μόλις στα 52 του χρόνια. Οι παλιότεροι αλλά κι όσοι νεότεροι γνωρίζουν το πολυσχιδές έργο του, χαμογελούν και μόνο στην θύμηση του ονόματος του. Ήταν ένας καλός κι άξιος Έλληνας, που άφησε στον γιο του ένα αξιοτίμητο όνομα και έργο. Ο Γιάννης Πρετεντέρης άραγε τι όνομα και ποιες πράξεις θα παραδώσει; Το ‘χουν λύσει κι αυτό οι Έλληνες πριν χιλιάδες χρόνια: η μοίρα του ανθρώπου είναι ο χαρακτήρας του…
http://www.antinews.gr/2012/12/13/195212/