Σε Tweet ενημέρωνε όσους την ακολουθούσαν να μπουν στο μπλογκ της και να διαβάσουν τι έχει γράψει στα Ελληνικά.
Η προσπάθεια είναι φιλότιμη. Παρόλα τα greeklish, τα ορθογραφικά και συντακτικά λάθη η Nur δείχνει πόσο πολύ αγαπά τη γλώσσα, την κουλτούρα, τη μουσική και τον πολιτισμό μας.
Δέχθηκε να απαντήσει στις ερωτήσεις του NEWS 247, τονίζοντας ότι αισθάνεται τιμή και χαρά να μιλήσει για τις Ελληνο-Τουρκικές σχέσεις. Μέσα από τις απαντήσεις της, στέλνει το μήνυμα ότι δεν χωρίζει τίποτα τους δύο λαούς.
Δείτε την προσπάθειά της να γράψει Ελληνικά
Για ποιο λόγο επιλέξατε να μάθετε μια τόσο δύσκολη γλώσσα;
Άρχισα να μαθαίνω ελληνικά στο Ελληνικό Προξενείο της Κωνσταντινούπολης όπου διδάσκουν, Έλληνες δάσκαλοι.
Πρέπει να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον προηγούμενο Έλληνα πρόξενο που ίδρυσε αυτό το σχολείο αλλά και στον σημερινό ο οποίος συνεχίζει το έργο του.
Όταν ήμουν επτά ετών και κατοικούσα στη Σμύρνη απομνημόνευσα την Ελληνική Αλφάβητο. Από τότε είχα τη θέληση να μάθω Ελληνικά.
Το αστείο είναι, ότι από την πρώτη στιγμή που άρχισα να μιλάω Ελληνικά, πολλοί άνθρωποι- συμπεριλαμβανομένων και αρκετών Ελλήνων- με ρωτούσαν "Γιατί μαθαίνετε Ελληνικά, αυτοί έχουν κρίση".
Βεβαίως ποτέ δεν θα ρωτούσαν κάτι τέτοιο εάν για παράδειγμα προσπαθούσα να μάθω αγγλικά ή ισπανικά, ρωσικά, κινέζικα, ακόμη και γαλλικά ή ιταλικά.
Χρειάστηκε αρκετές φορές να δώσω την ίδια απάντηση ξανά και ξανά: Πραγματικά, δεν ξέρω, απλώς ακολούθησα την καρδιά μου. Είναι κάτι σαν "εσωτερική κλήση" που μου λέει να κάνω κάτι τέτοιο. Αυτό είναι όλο!
Σπούδασες ψυχολογία. Ποια είναι τα επαγγελματικά σου πλάνα; Θα ήθελες μια μέρα να εργασθείς στην Ελλάδα.
Αποφοίτησα από το τμήμα ψυχολογίας, ήταν η μοναδική επιστήμη που ήθελα να ακολουθήσω και ευτυχώς το έκανα.
Ξεκίνησα τις πανεπιστημιακές μου σπουδές στην Τουρκία και στη συνέχεια πήγα για Erasmus στο Τορίνο.
Μετά τις σπουδές μου και μια διεθνή εργασιακή εμπειρία σήμερα εργάζομαι ως career coach. Εκτός αυτού, είμαι έτοιμη να ξεκινήσω μια νέα επιχείρηση όπου θα διαχειρίζομαι εθνικά και διεθνή Projects.
Σχεδιάζω να λειτουργώ πάντα σε διεθνές επίπεδο, καθώς αισθάνομαι τον εαυτό μου πολίτη του κόσμου.
Για το 2013 μέσα στα σχέδια μου είναι να κάνω αρκετά επαγγελματικά και ταξίδια αναψυχής στην Ελλάδα. Εάν το επιτρέψει ο θεός ("Insallah ) και όπως λέτε στην Ελλάδα ( "πρώτα ο Θεός").
Θα είμαι πάντα ευτυχισμένη εάν εργαστώ στην Ελλάδα με Έλληνες φίλους, είτε πρόκειται για επιχείρηση ή φιλία.
Επιθυμώ να συσφίξουν οι σχέσεις μεταξύ των δύο κρατών και θα είμαι το πιο ευτυχισμένο άτομο στο τέλος του 2013.
Όπως ανέφερα και πριν, έχω κάποια σχέδια για την επιχειρηματική ανάπτυξη μεταξύ της Τουρκίας και της Ελλάδας για το νέο έτος ελπίζοντας να είναι επιτυχημένα μέχρι το τέλος του χρόνου
Ποια η άποψή σου για τους Έλληνες;
Νιώθω τόσο κοντά στον Ελληνικό λαό. Οι Τούρκοι και οι Έλληνες μοιάζουν μεταξύ τους. Η νοοτροπία μας, η κουλτούρα μας, το παρουσιαστικό μας, τα συναισθήματά μας, τα πράγματα για τα οποία κλαίμε ή γελάμε είναι παρόμοια.
Ίσως αυτός είναι ο λόγος που τα τουρκικά σίριαλ είναι δημοφιλή και αγγίζουν την καρδιά του Ελληνικού λαού.
Ένα άλλο κοινό που έχουμε είναι οι οδυνηρές εμπειρίες του παρελθόντος. Πιστεύω ότι οι Έλληνες και οι Τούρκοι είχαν την καλύτερη γειτονία στο παρελθόν και στις δύο πλευρές του Αιγαίου.
Επισκέπτονταν τα σπίτια τους ίσως και τρεις φορές την ημέρα, μαγείρευαν τα ίδια πράγματα με αποτέλεσμα να έχουν πολλές κοινές λέξεις.
Συνομιλούσαν στους δρόμους και στα καφενεία, βοηθούσαν ο ένας τον άλλο και δημιούργησαν αξέχαστες αναμνήσεις που είχαν ως αποτέλεσμα ακόμα και να ερωτευτούν.
Ωστόσο κάποια μέρα δυστυχώς κάτι συνέβη και αναγκάστηκαν να χωρίσουν ο ένας από τον άλλο, κάτι εξαιρετικά επώδυνο για τους λαούς μας.
Και εκείνη τη στιγμή είχαν κάποιο άλλο κοινό: να πρέπει να φύγουν ο ένας από τον άλλον, γνωρίζοντας ότι ποτέ δεν θα τον ξαναδούν.
Μοιραζόμασταν την ίδια χώρα, την ίδια κουλτούρα κάτι το οποίο μας έκανε σχεδόν "'ένα".
Πως γίνεται δύο λαοί να μην αγαπιούνται; Εάν κάποιος πιστεύει κάτι τέτοιο είναι σαν να βρίζει τον εαυτό του.
Ποια η άποψή σου για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα; Τι λένε στην Τουρκία για αυτήν;
Θα ήθελα να σας απαντήσω από δύο διαφορετικές οπτικές γωνίες. Από αναπτυξιακή και από κοινωνικοψυχολογική άποψη.
Για τα πάντα υπάρχει ένας λόγος και όσο αφορά την κρίση στην Ελλάδα θα πρέπει να είμαστε σε θέση να δούμε τους πραγματικούς λόγους.
Οι λόγοι πολλές φορές μπορεί να φαίνονται εύκολα κατανοητοί για κάθε άνθρωπο ωστόσο είναι συνετό να κατανοήσουμε τους λόγους που δεν είναι ορατοί.
Προσωπικά, πιστεύω ότι η κρίση στην Ελλάδα δεν είναι θέμα χρημάτων, αλλά θέμα της στάσης απέναντι στη ζωή.
Γνωρίζω ότι στην Ελλάδα, πολλοί άνθρωποι αλληλοκατηγορούνται (ως αποτέλεσμα της πολιτιστικής στάσης (μην ανησυχείτε- έχουμε την ίδια στάση-) και αυτοί που κατηγορούνται έχουν κάποιον άλλον να κατηγορούν και η ίδια ιστορία συνεχίζεται... Έως τη στιγμή που ένας θαρραλέος "ηγέτης" εμφανίζεται.
Αν θέλουμε πραγματικά να γνωρίζουμε τους πραγματικούς λόγους που προκάλεσαν την κρίση πρέπει να πάμε πίσω στην παιδική ηλικία μας να θυμηθούμε τις κοινές μας μνήμες.
Όταν ήμασταν μικρά παιδιά και χτυπούσαμε τα πόδια μας ή το κεφάλι μας στην γωνιά κάποιου τραπεζιού, κάποιος από τους γονείς μας χτυπούσε το "αθώο" τραπέζι για να το τιμωρήσει ώστε να σταματήσουμε να κλαίμε.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να "μάθουμε" ότι ποτέ δεν κάνουμε εμείς λάθος αλλά οι άλλοι.
Αυτό είναι μια παιδική ανάμνηση που έχει σαν αποτέλεσμα να μαθαίνουμε να κατηγορούμε τους άλλους αλλά ποτέ τον εαυτό μας.
Στην ζωή τα πάντα έχουν ένα κύκλο, έτσι και η κρίση στην Ελλάδα είναι μέρος ενός κύκλου πράγμα που σημαίνει ότι μετά τις σκοτεινές μέρες σύντομα θα έρθουν οι φωτεινές.
Από την άλλη πλευρά η Ελλάδα τα τελευταία είκοσι χρόνια είχε σημαντικές δημόσιες δαπάνες. Για παράδειγμα τα δισεκατομμύρια Ευρώ που δαπανήθηκαν για να φιλοξενηθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες.
Τεράστια ποσά έχουν δαπανηθεί σε άλλες υποδομές που σχετίζονται με τις επενδύσεις και όλα αυτά πρέπει να καλύπτονται από τον Έλληνα φορολογούμενο.
Μπορούμε να υποθέσουμε, επίσης, ότι η Ε.Ε φαίνεται να έχει εγκαταλείψει την Ελλάδα. Σε ένα πρόσφατο σχόλιο ένας Γάλλος πολιτικός, είχε πει ότι η Ελλάδα "Δεν είναι πραγματικά ένα μέρος της Ευρώπης, αλλά περισσότερο ένα μέρος της Ανατολής".
Η ελληνική κουλτούρα είναι παρόμοια με εκείνη της Τουρκίας, αλλά ένα από τα βασικά ζητήματα είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει επενδύσει στη βιομηχανία, είτε πρόκειται για υψηλή τεχνολογία είτε συμβατικές κατασκευές.
Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει δώσει κίνητρα στην επιχειρηματική κοινότητα και ως εκ τούτου η Ελλάδα δεν ήταν σε θέση να αναπτύξει σε υψηλό επίπεδο την ικανότητά της να παράγει προϊόντα και να αυξήσει την προστιθέμενη αξία των εξαγωγικών πωλήσεων.
Μιλώντας σαν Τουρκάλα, πιστεύω ότι οι συμπολίτες μου θεωρούν ότι η Ελλάδα έχει εγκαταλειφθεί από τους Ευρωπαίους εταίρους της, και ότι θα πρέπει να σταθεί μόνη της και να ζητήσει βοήθεια από τους γείτονες τις τόσο οικονομική όσο και πολιτική.
Η φιλία της Τουρκίας προς την Ελλάδα είναι ειλικρινής και έχει ρίζες. Είναι μια σχέση που θα μπορούσε να αποδειχθεί καρποφόρα στο μέλλον. Υπάρχουν πολλοί στην Τουρκία που πιστεύουν κάτι τέτοιο.
Διάβασα στο μπλογκ σου ότι επισκέφθηκες τη Θεσσαλονίκη. Πώς ήταν η φιλοξενία; Έχεις επισκεφτεί άλλες πόλεις; Ποια η γνώμη σου για τους Έλληνες;
Η επίσκεψή μου στη Θεσσαλονίκη ήταν μία από τις καλύτερες αναμνήσεις της ζωής μου, αν και ήταν μόνο ένα διήμερο ταξίδι.
Περπάτησα στους δρόμους, χάζεψα στα καταστήματα, επικοινώνησα με τους ανθρώπους όσο καλύτερα μπορούσα στα Ελληνικά.
Όταν πήγα τα Ελληνικά μου ήταν φτωχότερα από ότι είναι τώρα. Σταμάτησα σε πολλά καταστήματα, βιβλιοπωλεία, εστιατόρια. Δεν είχα ιδέα πόσο φιλόξενοι είναι οι άνθρωποι. Με έκαναν να νιώθω σαν στο σπίτι μου.
Κάθε φορά που τους έλεγα ότι είμαι από την Κωνσταντινούπολη είδα τα μάτια τους να λάμπουν, να μου δίνουν ένα μεγάλο χαμόγελο.
Ένας πωλητής μου έδωσε ένα χάρτη της Θεσσαλονίκης ως δώρο. Το ξενοδοχείο όπου έμεινα είχε μια υπέροχη θέα στη θάλασσα. Στην ταράτσα του έφαγα ένα καταπληκτικό πρωινό.
Δεν μπορώ να ξεχάσω ότι πέρασα μιάμιση ώρα σε ένα βιβλιοπωλείο δίπλα στη θάλασσα όπου "πάλεψα" να βρω ορισμένα βιβλία τα οποία μπορούσα να καταλάβω τι έγραφαν.
Η Θεσσαλονίκη μοιάζει πολύ με την πόλη όπου γεννήθηκα, την Σμύρνη. Η ακτή της έχει τόσα πολλά μπαρ και εστιατόρια που μου θυμίζουν την ακτή της Σμύρνης.
Είναι το μοναδικό μέρος που έχω επισκεφτεί μέχρι στιγμής στην Ελλάδα. Όπως ανέφερα και πριν, έχω σχεδιάζει να κάνω πολλά ταξίδια το 2013 να δω την Αθήνα, την Κέρκυρα, τη Χαλκιδική και μερικά άλλα νησιά.
Ελπίζω να ακούσω ξανά τον Μάριο Φραγκούλη. Είναι ένα πρόσωπο που εκτιμώ. Την "προσωπικότητα" του τη φωνή και τη μουσική του.
Εύχομαι μια μέρα να τον συναντήσω και να τον γνωρίσω προσωπικά. (σ.σ Η Nur έχει γράψει στο προσωπικό της Μπλογκ για τον Μάριο Φραγκούλη και μου ζήτησε εάν μπορώ να το τονίσω στη συνέντευξη).
Διαβάστε ΕΔΩ το μπλογκ της Nur για τον Μάριο Φραγκούλη.
Πιστεύεις ότι ο "πόλεμος" μεταξύ των δυο λαών είναι πολιτικός;
Ποιος πόλεμος; Ας βγούμε τυχαία στο δρόμο να ρωτήσουμε όσους έχουν επισκεφτεί την Τουρκία εάν αντιμετώπισαν κάποιο πρόβλημα κατά τη διάρκεια της επίσκεψής τους. Εγώ μίλησα πιο πάνω για την εμπειρία μου.
Η λεγόμενη "έχθρα" που υπάρχει ιστορικά μεταξύ των Ελλήνων και των Τούρκων είναι ένα πολιτικό μανιφέστο το οποίο δυστυχώς ορισμένοι άνθρωποι το πιστεύουν καθώς έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου πιστεύοντας ότι υπάρχουν μεγάλες διαφορές ανάμεσα στους δύο λαούς.
Έλληνες και Τούρκοι έζησαν δίπλα-δίπλα για πολλές γενιές (και εξακολουθούν να ζουν), τόσο στην Τουρκία όσο και στην Ελλάδα.
Έλληνες και Τούρκοι έχουν πολλά κοινά. Οι τεράστιες πολιτιστικές ομοιότητες, η κουζίνα σε μεγάλο βαθμό, η μουσική, η κοινωνική ηθική έχει ομοιότητες.
Οι εκάστοτε ξένες κυβερνήσεις που ενδιαφέρθηκαν για την Ελλάδα τη χρησιμοποίησαν για τη γεωπολιτική της θέση επιβάλλοντας λανθασμένες ιδέες στο μυαλό των λαών και έτσι εξελίχθηκε η έχθρα.
Δεν έχω ξαναδεί δύο έθνη, που να αγαπιούνται τόσο αληθινά μεταξύ τους. Οι αιτίες για όσα αρνητικά συναισθήματα υπάρχουν, έχουν τις ρίζες τους στην πολιτική, ωστόσο τη σύγχρονη εποχή, νομίζω ότι Έλληνες και Τούρκοι γνωρίζουν ότι μεταξύ τους υπάρχουν στενοί δεσμοί.
Δεν μπορούμε να αφήσουμε τη φιλία μας να καταστρέφεται από "ατυχείς" δηλώσεις κάποιων πολιτικών. Όπως οι περισσότεροι στην Τουρκία, μεγάλωσα με το εξής ρητό: "Ειρήνη στη χώρα μου, ειρήνη στον κόσμο". Αυτό το ρητό το κληρονομήσαμε από τον Μουσταφά Κεμάλ Αττατούρκ και τα πιστεύω του φιλόσοφου και ποιητή Μεβλάβα Ρούμι.
Πάντα διδασκόμασταν ότι σε κάθε περίπτωση, η Τουρκία θα προσπαθεί πάντα να σώσει την Ειρήνη.
Στην Ελλάδα και στην Τουρκία υπάρχουν σίγουρα άνθρωποι που διατηρούν την "έχθρα". Προσωπικά φέρομαι σε αυτούς τους ανθρώπους με αγάπη. Και όταν τους συναντώ, προσπαθώ να έχω κερδίσει την αγάπη και τον σεβασμό τους. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι η αγάπη, που ίσως είναι λόγος ύπαρξης του σύμπαντος, είναι πάνω απ' όλα. Όπως είπε και ο Σοφοκλής: "Η αγάπη επικρατεί του πολέμου".
Τέλος, θα ήθελα να συνοψίσω, με ένα ποίημα Σούφι: "Άσε μας να γίνουμε φίλοι για μια φορά. Άσε μας να κάνουμε εύκολη τη ζωή μας. Άσε μας να αγαπάμε και να μας αγαπούν. Η Γη δεν θα μείνει σε κανέναν".
http://news247.gr