Μια φορά κι ένα καιρό ήταν μια Ελληνική ομάδα κωπηλασίας. Η Ελλάδα και η Ιαπωνία συμφώνησαν να γίνεται ένας αγώνας κωπηλασίας κάθε χρόνο. Η κάθε ομάδα θα είχε 8 μέλη. Kαι οι δύο ομάδες προπονήθηκαν σκληρά για την νίκη. Την ημέρα του αγώνα και οι δύο ομάδες ήταν σε παρόμοια φυσική κατάσταση όμως οι Ιάπωνες κατάφεραν να κερδίσουν με διαφορά 1,5 χιλιομέτρων.
Το ηθικό της Ελληνικής ομάδας πάγωσε.
Η Διοίκηση της ομάδας ήταν αποφασισμένη να νικήσει τον επόμενο χρόνο κι έτσι ανέθεσε την στενή παρακολούθηση της ομάδος σε ένα επιτελείο αναλυτών προκειμένου να βρεθεί η βέλτιστη λύση. Μετά από λεπτομερή μελέτη του θέματος, το επιτελείο αναλυτών κατέληξε ότι οι Ιάπωνες είχαν 7 κωπηλάτες και μόνο έναν αρχηγό.
Ενώ οι Ελληνική ομάδα διέθετε 7 αρχηγούς και μόνο ένα κωπηλάτη.
Εν όψει σοβαρού διλήμματος η διοίκηση της Ελληνική ομάδας έδειξε απρόσμενη σοφία: για να πετύχει την αναδιάρθρωση της Ελληνικής Ομάδας έκανε απευθείας ανάθεση σε Εταιρεία Συμβούλων. Μετά από αρκετούς μήνες δουλειά, οι σύμβουλοι κατέληξαν ότι υπήρχαν υπερβολικά πολλοί αρχηγοί στην Ελληνική ομάδα. Βάσει της εν λόγω ανάλυσης προτάθηκε μια λύση στο πρόβλημα: άμεση αλλαγή στην δομή της ομάδος!Έτσι αποφασίσθηκε ότι θα υπάρχουν μόνο 4 αρχηγοί στην ομάδα και ένας κωπηλάτης, οι οποίοι θα καθοδηγούνται από 2 Διευθυντές και έναν Διευθύνοντα Σύμβουλο. Οι σύμβουλοι πρότειναν επίσης, να βελτιωθούν οι συνθήκες εργασίας του κωπηλάτη προκειμένου να αυξηθεί η απόδοσή του. Τον επόμενο χρόνο οι Ιάπωνες κέρδισαν με διαφορά 3 χιλιομέτρων.
Η Ελληνική ομάδα αμέσως απέλυσε τον κωπηλάτη λόγω κακής απόδοσης. Στην διοίκηση όμως αποδόθηκε ένα bonus για την προσπάθεια που έδειξαν για την γρήγορη επίλυση του προβλήματος και την υποστήριξη της ομάδας κατά την προετοιμασία. Η Εταιρεία Συμβούλων εκπόνησε και δεύτερη έρευνα η οποία απέδειξε ότι η στρατηγική που ακολουθήθηκε ήταν ορθή. Η μη – ικανοποιητική απόδοση της ομάδος ήταν αποτέλεσμα ελλείψεων στη βασική υποδομή της. Έτσι η Ελληνική ομάδα ανέθεσε χωρίς άλλη καθυστέρηση, τον επανασχεδιασμό του σκάφους!