«Πάνω που νόμιζες ότι ήταν ασφαλής...» είναι ο τίτλος του κύριου άρθρου του Economist, το οποίο αναφέρεται στην Κύπρο. Στο εξώφυλλο, το νησί βυθίζεται στη θάλασσα, ενώ οι καρχαρίες παραμονεύουν. «Πάντοτε έμοιαζε δύσκολο να σωθεί η Κύπρος, αλλά όχι και έτσι» αναφέρει η βρετανική επιθεώρηση, παρουσιάζοντας τα γεγονότα μιας εξαιρετικά καταστροφικής εβδομάδας για την Ευρωζώνη.
«Από τις 147 τραπεζικές κρίσεις από το 1970, τις οποίες έχει εντοπίσει το ΔΝΤ, καμία δεν προκάλεσε απώλειες σε όλους τους καταθέτες, άσχετα από τα ποσά που βρίσκονταν στις τράπεζες.
» Πλέον οι καταθέτες σε αδύναμες τράπεζες έχουν κάθε λόγο να ανησυχούν για τυχόν εισβολές στις οικονομίες τους. Αποταμιευτές σε μέρη όπως η Ιταλία δεν έχουν ακόμα πανικοβληθεί. Αλλά αυτό ακριβώς θα πάθουν σε περίπτωση που προσπαθήσουν να τους 'σώσουν'.»
Ο Economist δεν χαρίζεται βεβαίως στην κυπριακή πολιτική ηγεσία και τις σχέσεις που ανέπτυξε τα προηγούμενα χρόνια με τη Ρωσία. Ωστόσο, σπεύδει να υπογραμμίσει:
«Το χειρότερο θα ήταν να αφεθεί η Κύπρος να γλιστρήσει προς την έξοδο του ευρώ. Θα ήταν καταστροφικό για το νησί. Αλλά για την Ευρωζώνη, αν πιστέψει ότι επειδή η Κύπρος είναι μικρή, θα γίνει με ασφάλεια. Η αξιοπιστία του κοινού νομίσματος έγκειται στην ιδέα ότι είναι μη αντιστρέψιμο.»
Για το περιοδικό, η καλύτερη λύση είναι μια αναθεώρηση της συμφωνίας στο πλαίσιο του Eurogroup.
«Το Ευρώ υποτίθεται ότι θα ήταν η έκφραση ενός μεγάλου πολιτικού σχεδίου. Μοιάζει όμως όλο και περισσότερο με έναν γάμο χωρίς έρωτα, όπου το κόστος του διαζυγίου είναι το μόνο πράγμα που κρατά το ζευγάρι μαζί» καταλήγει.