Επανειλημμένα από αυτήν εδώ την ιστοσελίδα αλλά και από τα φύλλα του "ΕΚ" έχουμε αναφερθεί στην αριστερή πολιτιστική επικυριαρχια που υπάρχει σε αυτή την χώρα. Και αποτελεί έναν από τους λόγους που φτάσαμε σήμερα εδώ που φτάσαμε. Η αριστερά αμφισβητεί από πλευράς την την εμπλοκή της σε όλο αυτό το μεταπολιτευτικό σύστημα, λέγοντας ότι ποτέ της δεν κυβέρνησε. Προσπαθεί να ξεφορτωθεί με αυτό τον τρόπο το βάρος που της αναλογεί για την καταστροφή της ελληνικής κοινωνίας. Η αλήθεια είναι λοιπόν ότι δεν κυβέρνησε. Αλλά επίσης αλήθεια είναι ότι δεν χρειάστηκε να κυβερνήσει. Κατάφερε να επιβληθεί μέσω ενός διαφορετικου μοντέλου που όμως έχει τα ίδια ποσοστά εξουσίας και επιρροής στον ελληνικό λαό.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα όσα βλέπουμε καθημερινά. Δύο από αυτά τις τελευταίες ημέρες. Το πρώτο η περίπτωση του Σ. Μαλέλη, ο οποίος μιλώντας σε περιοδικό εξήγησε πώς γνώρισε την Μ. Σταματέρη: "Την γνώρισα σε διαδήλωση. Ήταν δίπλα μου και πετούσε μολότοφ!»Ο Σταμάτης Μαλέλης ήταν ανέκαθεν ένας πολιτικοποιημένος άνθρωπος που δεν εφησύχαζε ποτέ! Μιλώντας για τα φοιτητικά του χρόνια λέει: «Ήμουν σε οργανώσεις στο πανεπιστήμιο και πηγαίναμε σε διαδηλώσεις και χτυπιόμασταν και ρίχναμε μολότοφ. Σε μια τέτοια διαδήλωσε γνώρισα και τη Σταματέρη. Δίπλα μου, πετούσε μολότοφ. Η μεγάλη μου έκπληξη δε, ήταν όταν την είδα σε μια διαδήλωση έξω από το Πολυτεχνείο. Ήταν έγκυος στην κόρη μου κι έρχινε μολότοφ!».
Άλλη περίπτωση αυτή του Χ. Ρώμα, ο οποίος σε κριτική του σε έργο μίας θεατρικής συγγραφέως αναφέρει: "Το θέμα με το οποίο καταπιάνεται, ο ρατσισμός σε τρεις μορφές, του ισχυρού προς το ασθενές φύλλο (εκπροσωπείται εδώ από το ζεύγος «πατέρας - μητέρα»), του γηγενούς πολίτη προς τον αλλοδαπό μετανάστη (επίσης εκπροσωπείται εδώ από το ζεύγος «πατέρας - μητέρα») και κυρίως του αυτοαποκαλούμενου «σεξουαλικά υγιούς» προς τους ανθρώπους με άλλες επιλογές (το μένος του πατέρα για τον ομοφυλόφιλο γιό του), είναι προβλήματα υπαρκτά στο μεγαλύτερο φάσμα της κοινωνίας μας, όσο και αν υποκριτικά προσπαθούμε να παρουσιάσουμε την Ελλάδα των τελευταίων χρόνων ως μια χώρα προοδευτική, ελεύθερη και πολιτικά ορθή. Υπάρχουν ακόμα πολλοί Ηλίες που σπρώχνονται στην απόγνωση και σε έσχατες πράξεις αυτοκαταστροφής, επειδή εξοστρακίζονται, είτε εμφανώς είτε υπογείως, στο περιθώριο και εξευτελίζονται από μια πλειονότητα που δεν δέχεται τις ιδιαιτερότητες επειδή τις φοβάται."
Βλέπουμε λοιπόν, από τα χείλη δύο "Αστέρων" του πολιτιστικού γίγνεσθαι να προκύπτει ακριβώς το συστημικό μήνυμα που ακούμε παντού γύρω μας. Και το οποίο είναι ξεκάθαρα αριστερίστικο, αλλά παρόλα αυτά, παρουσιάζεται ως ξεκάθαρα mainstream. Μολότωφ και αντιρατσισμός. Ποίοι άλλοι έχουν αυτή την ρητορική; Οι "επαναστάτες των εξαρχείων". Οι οποίοι είναι παράγωγα ακριβώς αυτής της κοινωνίας που μετέτρεψε σε "είδωλα" του Μαλέληδο-Ρώμες.