Του Κωνσταντίνου Ζούλα
Αξιότιμε κύριε πρωθυπουργέ, κύριοι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Σας απευθύνομαι ταπεινότατα ως ένας «παραδοσιακός» σας ψηφοφόρος. Ανήκω δηλαδή στους λεγόμενους μετριοπαθείς πολίτες που άλλοτε αποκαλέσατε «εκσυγχρονιστικό μπλοκ» κι άλλοτε «μεσαίο χώρο» και ανέκαθεν «εναλλασσόμουν» κυρίως μεταξύ Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Θα σας εξομολογηθώ μάλιστα ότι το 2009 σας εγκατέλειψα καθώς ήμουν αηδιασμένος από τους γαλάζιους και με εξόργισε αφάνταστα το «λεφτά υπάρχουν» του κ. Παπανδρέου. Με άλλα λόγια, ανήκω σε αυτό το 10% που επέστρεψε σε σας στις εκλογές του Ιουνίου. Δηλαδή στους 500.000 πολίτες που τον Μάιο δεν σας ψήφισαν, αλλά το έπραξαν εν απογνώσει τον Ιούνιο τρέμοντας στην ιδέα μήπως έρθει στην εξουσία ο ανερμάτιστος ΣΥΡΙΖΑ.
Και για να είμαι ακόμη σαφέστερος, τον Ιούνιο αμφιταλαντεύτηκα μεταξύ Ν.Δ. και ΔΗΜΑΡ, ψηφίζοντας εντέλει την πρώτη, αλλά αιτιολόγησα απολύτως την εμπιστοσύνη 400.000 συμπολιτών μου στον κ. Κουβέλη καθώς μοιραζόμουν κι εγώ την ελπίδα τους η συμμετοχή του στην αναγκαστική σύμπραξη Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ να κάνει τη διαφορά.
Ο λόγος, αγαπητοί συγκυβερνώντες, που σας απευθύνομαι δι’ ανοιχτής επιστολής, είναι γιατί ειδικά τις τελευταίες ημέρες πραγματικά έχω μείνει άφωνος με τις επιλογές σας. Θα αποφύγω να αναφερθώ στην παρουσία δύο εκ των τριών σας στο... Ζευγολατιό για να δηλώσετε περιχαρείς που οι μπουλντόζες της Ολυμπίας Οδού επιτέλους ξανακουνήθηκαν. Σε τούτα τα αυτονόητα «εγκαίνια» -κατά την ταπεινή μου γνώμη- δεν έπρεπε να παραστεί καν υφυπουργός σας. Δεν θέλω να σχολιάσω ούτε τις διαρκείς αψιμαχίες σας για το ποιος θα καρπωθεί π.χ τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση -που δεν την είδαμε ακόμη- ή και το γεγονός ότι μόλις χθες ο κυβερνητικός σας εκπρόσωπος χαρακτήρισε ανεπαρκή (!) τον διοικητή του ΟΑΕΔ που του έχετε αναθέσει την ανάσχεση της ανεργίας (!) και εκείνος παραμένει στη θέση του επειδή τον στηρίζουν τα δύο μικρότερα κόμματα.
Θα σταθώ όμως στη σημαντικότερη είδηση της εβδομάδας. Αυτή που αποκάλυψε ότι συμβασιούχοι, σε τεράστιο αριθμό, κυρίως στους δήμους (κάποιοι τον εκτιμούν σε πλέον των 20.000!), βρίσκονται στις θέσεις τους και πληρώνονται παρά το γεγονός ότι οι συμβάσεις τους έχουν λήξει. Το πώς το κατορθώνουν, όλοι πια το καταλάβαμε. Μόλις έληγαν οι συμβάσεις τους, τα κόμματά σας τους έκλειναν το μάτι και εκείνοι με προσωρινές διαταγές παρέτειναν τη «θητεία» τους, αξιώνοντας με την ανοχή σας ακόμη και τη μονιμοποίησή τους!
Το «νέο» αυτό κόλπο, όμως, καίτοι σε μας έγινε γνωστό την Τετάρτη, σε σας κ. Σαμαρά, Βενιζέλε και Κουβέλη, ήταν πασίγνωστο. Και πώς επιλέξατε να το διορθώσετε; Για ακόμη μία φορά κρυφίως. Περασμένα μεσάνυχτα διέρρευσε μια διάταξη του κ. Μανιτάκη, αντέδρασε ο κ. Ρουπακιώτης, και υπό το βάρος ακόμη μιας διαφωνίας σας, την αποσύρατε άρον άρον, αλληλοκατηγορούμενοι.
Ξέρετε γιατί απορώ, αγαπητοί συγκυβερνώντες; Γιατί ενώ καθημερινά πια αποκαλύπτονται όσα κρύβατε κάτω από το χαλί, εσείς εξακολουθείτε να μας αντιμετωπίζετε ως τυφλούς. Αλήθεια, δεν αντιλαμβάνεστε πόσο θα εκτιμάτο από τους πολίτες αν οι ίδιοι, εγκαίρως και ειλικρινώς, ομολογούσατε -έστω σε αυτήν την περίπτωση- τις παλαιοκομματικές σας μεθόδους; Αν μας πείθατε (μπορείτε;) ότι ύστερα από τρία χρόνια Μνημονίων έχετε πλήρη επίγνωση του πόσοι και ποιοι υπάλληλοι χρειάζονται σε κάθε υπηρεσία του Δημοσίου και να μη δίνατε και πάλι την εντύπωση ότι εξαιτίας της τρόικας και μόνον προσπαθείτε να βάζετε τάξη στα του οίκου μας;
Κάπου εδώ όμως φτάνουμε, κ. Σαμαρά, Βενιζέλε και Κουβέλη, μάλλον στο κεντρικό πρόβλημα της κυβέρνησής σας. Από το αν μπορείτε τελικά να γκρεμίσετε όσα οι ίδιοι χτίσατε. Και το λέω διότι οι δύο πρώτοι ακόμη μοιάζετε να μην αντιλαμβάνεστε ότι 1,3 εκατομμύριο πολίτες ζουν τον εφιάλτη της ανεργίας, ακριβώς γιατί οι ιδιωτικές επιχειρήσεις όπου εργάζονταν αδυνατούν να συντηρήσουν το Δημόσιο-τέρας που δημιουργήσατε. Ο δε κ. Κουβέλης αντιμετωπίζει το κράτος ως τοτέμ, υποσχόμενος μάλιστα να προσληφθούν όσοι ακριβώς εκδιωχθούν – μην τύχει και λείψει κανένας.
Ως εκ τούτου, αγαπητοί συγκυβερνώντες, μη θεωρήσετε υπερβολική μια τελευταία σκέψη μου. Εχω πια την πεποίθηση ότι αυτό το κρίσιμο 10% στο οποίο ανήκω, και σας έδωσε εν απογνώσει την ευκαιρία να κυβερνήσετε, δοξάζει τον Θεό που κάθε τόσο ελέγχεστε από την «τρισκατάρατη» τρόικα...
Ταπεινώς, ένας «παραδοσιακός» ψηφοφόρος σας, νυν κομματικά «άστεγος».
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Αξιότιμε κύριε πρωθυπουργέ, κύριοι πρόεδροι του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ. Σας απευθύνομαι ταπεινότατα ως ένας «παραδοσιακός» σας ψηφοφόρος. Ανήκω δηλαδή στους λεγόμενους μετριοπαθείς πολίτες που άλλοτε αποκαλέσατε «εκσυγχρονιστικό μπλοκ» κι άλλοτε «μεσαίο χώρο» και ανέκαθεν «εναλλασσόμουν» κυρίως μεταξύ Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ. Θα σας εξομολογηθώ μάλιστα ότι το 2009 σας εγκατέλειψα καθώς ήμουν αηδιασμένος από τους γαλάζιους και με εξόργισε αφάνταστα το «λεφτά υπάρχουν» του κ. Παπανδρέου. Με άλλα λόγια, ανήκω σε αυτό το 10% που επέστρεψε σε σας στις εκλογές του Ιουνίου. Δηλαδή στους 500.000 πολίτες που τον Μάιο δεν σας ψήφισαν, αλλά το έπραξαν εν απογνώσει τον Ιούνιο τρέμοντας στην ιδέα μήπως έρθει στην εξουσία ο ανερμάτιστος ΣΥΡΙΖΑ.
Και για να είμαι ακόμη σαφέστερος, τον Ιούνιο αμφιταλαντεύτηκα μεταξύ Ν.Δ. και ΔΗΜΑΡ, ψηφίζοντας εντέλει την πρώτη, αλλά αιτιολόγησα απολύτως την εμπιστοσύνη 400.000 συμπολιτών μου στον κ. Κουβέλη καθώς μοιραζόμουν κι εγώ την ελπίδα τους η συμμετοχή του στην αναγκαστική σύμπραξη Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ να κάνει τη διαφορά.
Ο λόγος, αγαπητοί συγκυβερνώντες, που σας απευθύνομαι δι’ ανοιχτής επιστολής, είναι γιατί ειδικά τις τελευταίες ημέρες πραγματικά έχω μείνει άφωνος με τις επιλογές σας. Θα αποφύγω να αναφερθώ στην παρουσία δύο εκ των τριών σας στο... Ζευγολατιό για να δηλώσετε περιχαρείς που οι μπουλντόζες της Ολυμπίας Οδού επιτέλους ξανακουνήθηκαν. Σε τούτα τα αυτονόητα «εγκαίνια» -κατά την ταπεινή μου γνώμη- δεν έπρεπε να παραστεί καν υφυπουργός σας. Δεν θέλω να σχολιάσω ούτε τις διαρκείς αψιμαχίες σας για το ποιος θα καρπωθεί π.χ τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση -που δεν την είδαμε ακόμη- ή και το γεγονός ότι μόλις χθες ο κυβερνητικός σας εκπρόσωπος χαρακτήρισε ανεπαρκή (!) τον διοικητή του ΟΑΕΔ που του έχετε αναθέσει την ανάσχεση της ανεργίας (!) και εκείνος παραμένει στη θέση του επειδή τον στηρίζουν τα δύο μικρότερα κόμματα.
Θα σταθώ όμως στη σημαντικότερη είδηση της εβδομάδας. Αυτή που αποκάλυψε ότι συμβασιούχοι, σε τεράστιο αριθμό, κυρίως στους δήμους (κάποιοι τον εκτιμούν σε πλέον των 20.000!), βρίσκονται στις θέσεις τους και πληρώνονται παρά το γεγονός ότι οι συμβάσεις τους έχουν λήξει. Το πώς το κατορθώνουν, όλοι πια το καταλάβαμε. Μόλις έληγαν οι συμβάσεις τους, τα κόμματά σας τους έκλειναν το μάτι και εκείνοι με προσωρινές διαταγές παρέτειναν τη «θητεία» τους, αξιώνοντας με την ανοχή σας ακόμη και τη μονιμοποίησή τους!
Το «νέο» αυτό κόλπο, όμως, καίτοι σε μας έγινε γνωστό την Τετάρτη, σε σας κ. Σαμαρά, Βενιζέλε και Κουβέλη, ήταν πασίγνωστο. Και πώς επιλέξατε να το διορθώσετε; Για ακόμη μία φορά κρυφίως. Περασμένα μεσάνυχτα διέρρευσε μια διάταξη του κ. Μανιτάκη, αντέδρασε ο κ. Ρουπακιώτης, και υπό το βάρος ακόμη μιας διαφωνίας σας, την αποσύρατε άρον άρον, αλληλοκατηγορούμενοι.
Ξέρετε γιατί απορώ, αγαπητοί συγκυβερνώντες; Γιατί ενώ καθημερινά πια αποκαλύπτονται όσα κρύβατε κάτω από το χαλί, εσείς εξακολουθείτε να μας αντιμετωπίζετε ως τυφλούς. Αλήθεια, δεν αντιλαμβάνεστε πόσο θα εκτιμάτο από τους πολίτες αν οι ίδιοι, εγκαίρως και ειλικρινώς, ομολογούσατε -έστω σε αυτήν την περίπτωση- τις παλαιοκομματικές σας μεθόδους; Αν μας πείθατε (μπορείτε;) ότι ύστερα από τρία χρόνια Μνημονίων έχετε πλήρη επίγνωση του πόσοι και ποιοι υπάλληλοι χρειάζονται σε κάθε υπηρεσία του Δημοσίου και να μη δίνατε και πάλι την εντύπωση ότι εξαιτίας της τρόικας και μόνον προσπαθείτε να βάζετε τάξη στα του οίκου μας;
Κάπου εδώ όμως φτάνουμε, κ. Σαμαρά, Βενιζέλε και Κουβέλη, μάλλον στο κεντρικό πρόβλημα της κυβέρνησής σας. Από το αν μπορείτε τελικά να γκρεμίσετε όσα οι ίδιοι χτίσατε. Και το λέω διότι οι δύο πρώτοι ακόμη μοιάζετε να μην αντιλαμβάνεστε ότι 1,3 εκατομμύριο πολίτες ζουν τον εφιάλτη της ανεργίας, ακριβώς γιατί οι ιδιωτικές επιχειρήσεις όπου εργάζονταν αδυνατούν να συντηρήσουν το Δημόσιο-τέρας που δημιουργήσατε. Ο δε κ. Κουβέλης αντιμετωπίζει το κράτος ως τοτέμ, υποσχόμενος μάλιστα να προσληφθούν όσοι ακριβώς εκδιωχθούν – μην τύχει και λείψει κανένας.
Ως εκ τούτου, αγαπητοί συγκυβερνώντες, μη θεωρήσετε υπερβολική μια τελευταία σκέψη μου. Εχω πια την πεποίθηση ότι αυτό το κρίσιμο 10% στο οποίο ανήκω, και σας έδωσε εν απογνώσει την ευκαιρία να κυβερνήσετε, δοξάζει τον Θεό που κάθε τόσο ελέγχεστε από την «τρισκατάρατη» τρόικα...
Ταπεινώς, ένας «παραδοσιακός» ψηφοφόρος σας, νυν κομματικά «άστεγος».
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ