Του Γιώργου Κράλογλου
Λέει κ. Τόμσεν της Τρόικας «κυνηγήστε πλούσιους φοροφυγάδες και μην κόβετε μισθούς». Λέει ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ, κ. Σταυρίδης, «πουλήστε το ζημιογόνο κράτος και γλιτώστε φόρους, μισθούς και συντάξεις». Απαντούν τα κόμματα «πληρώστε ιθαγενείς για να σώσουμε το κράτος-πατερούλη». Και εμείς τι κάνουμε; Ό,τι ακριβώς λένε όλα τα κόμματα.
Αυτή είναι η αλήθεια ωμή, σκληρή και δεν χωράει απολύτως κανένα πρόχειρο αντίλογο. Εάν κάποιοι προβάλλουν ως αντίλογο ότι αυτά τα λένε ο προστάτης του μνημονίου κ. Τόμσεν και ένας μάνατζερ-επιχειρηματίας όπως ο κ. Σταυρίδης, που εξυπηρετούν συμφέροντα και άρα δεν δικαιούνται δια να ομιλούν… όπως έλεγε και ο μακαρίτης Κουτσόγιωργας, τους απαντώ (πριν το πουν) ότι αυτός δεν είναι αντίλογος. Είναι σκέτη κομματική τύφλα.
Γιατί ούτε οι κ.κ. Τόμσεν και Σταυρίδης είναι το θέμα μας, ούτε οι καρέκλες που κάθονται, παρά το γεγονός ότι και οι δύο κάνουν απολύτως υπεύθυνα αυτό που έχουν αναλάβει. Προσωπικά, μάλιστα, απορώ πως δεν τα έχουν ακόμη βροντήξει να φύγουν.
Το θέμα μας, κατά την άποψή μου, είναι αν έχουμε καταλάβει πως μας εκμεταλλεύονται εδώ και 40 χρόνια οι καραγκιόζηδες του σοσιαλισμού και του σοβιετισμού που μας παριστάνουν τον «πατερούλη», ενώ στην ουσία είναι οι «προστάτες» που κάθε βράδυ έρχονται στην γωνία να μας τα πάρουν…
Αυτή είναι η αλήθεια και ζητάω συγνώμη που την παρουσιάζω με χυδαίο και αισχρό τρόπο. Αλλά η αλήθεια αυτή είναι από μόνη της χυδαία και αισχρή. Πάνω από 500.000 κομματικοί-πελάτες μπήκαν στο κράτος παριστάνοντας τους υπαλλήλους την 20ετία 1987-2007. Την προηγούμενη δεκαετία 1977-1987 τακτοποιήθηκαν στο κράτος-πατερούλη 150.000 . Και τα τελευταία δύο χρόνια, πριν την κρίση του 2009, άλλες 50.000 τουλάχιστον.
Και όλοι αυτοί για να δουλέψουν σε άχρηστους Οργανισμούς που δημιουργήθηκαν μόνο για να τους βολέψουν. Προστέθηκαν σε άχρηστες υπηρεσίες μελετών, Ινστιτούτων, Ερευνών, Αναλύσεων και άλλων κομπινοϋπηρεσιών του κράτους, που ουδέποτε προσέφεραν το παραμικρό, ουδέποτε προσέφεραν κάτι χρήσιμο. Ουδέποτε σχεδίασαν κάτι περισσότερο από μπούρδες που να δικαιολογούν ακόμη και την ύπαρξή τους σε μια άχρηστη θέση ενός άχρηστου Οργανισμού.
Διαβάστε τις λίστες των χιλιάδων άχρηστων Οργανισμών που συντηρούμε με τα λεφτά μας, με τους φόρους μας, με τις περικοπές μας και με τα χαράτσια μας, και εξηγείστε (όποιος καταλάβει τη σημασία όλων αυτών των κομματικών Οργάνων του ελληνικού σοβιετισμού) και σε εμάς τη χρησιμότητά τους.
Ένας κρατικός Οργανισμός που είχε στελεχωθεί (περιέργως) από ικανά και αξιόλογων προσόντων στελέχη, η ΕΤΒΑ, πνίγηκε στο πέλαγος των κομματικών σκοπιμοτήτων. Τη βύθισε η κομματική κουτοπονηριά της κρατικοποίησης των ναυπηγείων.
Τη θυμάται τώρα κανείς; Την αναζητά κανείς την ΕΤΒΑ; Κανείς απολύτως.
Η ΑΤΕ ήταν η Τράπεζα μέσα από την οποία παίχτηκαν πάμπολλα παιχνίδια σκοπιμοτήτων, πάλι με τα λεφτά των φορολογούμενων που πήγαιναν σε απίθανες αγροτικές σπατάλες και κομπίνες.
Τη θυμάται κανείς για άλλο λόγο, εκτός από τα λεφτά που του έφαγε; Τη νοσταλγεί κανείς εκτός από τους «προστάτες» που την εκμεταλλεύτηκαν;
Ο κρατικός Σκαραμαγκάς κουρελιάστηκε και θυσιάστηκε στον βωμό των κομματικών σκοπιμοτήτων. Νοιάζεται κανείς τώρα για την τύχη του;
Η κρατική Ολυμπιακή πήρε από τις τσέπες μας 2.5 δισ. ευρώ. Ξέρει σήμερα κανείς που είναι τα γραφεία της και πόσοι δουλεύουν;
Βγήκαν μαύρες σημαίες και χάλασε ο κόσμος για τον κρατικό ΟΤΕ για να μην πάει στα χέρια των ιδιωτών, και ας πληρώναμε τις τηλεφωνικές παροχές στη μαύρη αγορά. Είπε κανείς μπράβο στην Cosmote που, στα χέρια των ιδιωτών, πήρε διεθνές βραβείο για την αποτελεσματικότητά της στην εξυπηρέτηση πελατών;
Τα κρατικά λιπάσματα που έβαλαν τους φορολογούμενους να πληρώσουν χρυσές τις απολύσεις των κρατικών υπαλλήλων και τις ζημιές τους, τα θυμάται κανείς σήμερα;
Έτσι ακριβώς είναι και το υπόλοιπο σοβιετικό κράτος-επιχειρηματίας που έστησαν οι πονηροί της μεταπολίτευσης, για να ζούνε με τα λεφτά όσων δουλεύουν στον ιδιωτικό τομέα με οποιαδήποτε ιδιότητα.
Έτσι είναι οι Οργανισμοί του, τα Ινστιτούτα του, τα Ερευνητικά του Κέντρα, οι Δήμοι του, οι Εταιρίες των Δήμων του και οτιδήποτε ελέγχεται από κρατικές υπηρεσίες.
Αυτό το κράτος με τα μονοπώλιά του και τις απαιτήσεις τους στραγγαλίζει τώρα ό,τι έχει μείνει στην ιδιωτική οικονομία και τις ιδιωτικές βιομηχανικές και άλλες επιχειρήσεις που απασχολούν ακόμη 600.000-800.000 εργαζόμενους.
Και ενώ εμείς, ως οι τελευταίοι τροχοί της κρατικής άμαξας, είμαστε μόνο για να πληρώνουμε, κάνουμε επανάσταση (όσοι κάνουμε) αν ακούσουμε ότι πρέπει να πωληθεί κρατική επιχείρηση για να φέρει επιτέλους κάποια λεφτά, έστω και με την πώλησή της. Την ίδια στιγμή, και ενώ πληρώνουμε το κράτος για να μας υπηρετήσει, ανεχόμαστε την ανικανότητά και τις πολιτικές σκοπιμότητες στη φοροδιαφυγή.
Είναι ή δεν είναι αλήθειες αυτές; Αυτά δεν είπαν με τον τρόπο τους και οι κύριοι Τόμσεν και Σταυρίδης;
george.kraloglou@capital.gr