Πρόκειται για έγγραφο που ανατρέπει τα μέχρι σήμερα δεδομένα σε σχέση με τις δυνατότητες της Ελλάδας να διεκδικήσει κυρίως το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο από τη Γερμανία. Το έγγραφο, η πρώτη αναφορά στο οποίο χθες προκάλεσε πολύ μεγάλες εντυπώσεις και σειρά συζητήσεων τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας, παρουσιάζεται σήμερα ολόκληρο για πρώτη φορά.
Το πλέον σημαντικό σημείο του εγγράφου σε σχέση με τη γερμανική παραδοχή ότι η Ελλάδα ουδέποτε παραιτήθηκε από τις αξιώσεις της, που αποτελεί πλέον και το ισχυρότερο επιχείρημα της ελληνικής πλευράς, βρίσκεται υπογραμμισμένο (οι υπογραμμίσεις είναι παλαιότερες της σημερινής δημοσίευσης) στη δεύτερη σελίδα του.
Παρόλα αυτά το έγγραφο έχει πολύ μεγάλη σημασία στο σύνολό του καθώς μέσα από αυτό προκύπτει ολόκληρο το ιστορικό των διακρατικών επαφών για τα σχετικά ζητήματα από το 1958 και μετά, μέχρι και τον Μάρτιο του 1967.
Σύμφωνα λοιπόν με αυτό το έγγραφο που αποκάλυψε «Το Βήμα της Κυριακής», η γερμανική πρεσβεία στην Αθήνα αναφέρει με τη ρηματική διακοίνωσή της (verbal note) με αριθμό πρωτοκόλλου Νο. 68/67 και ημερομηνία 31 Μαρτίου 1967 προς το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών μεταξύ άλλων τα ακόλουθα:
«Κατά τη διάρκεια ανταλλαγής ιδεών μεταξύ της αυτού εξοχότητος του έλληνα υπουργού Εξωτερικών και του ομοσπονδιακού υπουργού Εξωτερικών δρος Γκέρχαρντ Σρέντερ που έλαβε χώρα στην Αθήνα τη 15η Οκτωβρίου 1966, η ελληνική πλευρά, μεταξύ άλλων, ήγειρε το ζήτημα των αξιώσεων τις οποίες η Τράπεζα της Ελλάδος ισχυρίζεται ότι έχει εναντίον της Γερμανίας και οι οποίες προέρχονται από ορισμένες χρηματοοικονομικές επιχειρήσεις που διενεργήθηκαν κατά τη διάρκεια της Κατοχής της Ελλάδας τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Σε αυτό το πλαίσιο ο υπουργός Σρέντερ ανέφερε τις επιστολές του διευθυντή του ομοσπονδιακού υπουργείου των Οικονομικών Ράινχαρντ της 30ής Σεπτεμβρίου 1964 στον πρώην πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου και του διευθυντή του ίδιου υπουργείου δρος Κάιζερ της 26ης Μαρτίου 1965 στον βουλευτή-καθηγητή Α. Παπανδρέου. Σε αυτές τις επιστολές γίνεται αναφορά σε δηλώσεις που έγιναν από τους αντιπροσώπους της ελληνικής κυβέρνησης το 1958 με την ευκαιρία της ολοκλήρωσης της συμφωνίας μεταξύ της γερμανικής κυβέρνησης και της Ελλάδας που αφορά τη χορήγηση πίστωσης 200 εκατ. μάρκων».
(...)
»Οι δηλώσεις των ελλήνων αντιπροσώπων ήταν της φύσεως που επέτρεψε στη γερμανική πλευρά την ερμηνεία ότι πιθανές ελληνικές αξιώσεις προερχόμενες από την εποχή της γερμανικής Κατοχής δεν θα ακολουθούνταν εν όψει της συμφωνηθείσας γερμανικής οικονομικής βοήθειας. Ωστόσο η ομοσπονδιακή κυβέρνηση ουδέποτε θεώρησε ότι με δηλώσεις αυτού του είδους, τότε ή σε μεταγενέστερες περιπτώσεις, η ελληνική κυβέρνηση είχε την πρόθεση να παραιτηθεί επισήμως από τις νομικά θεμελιωμένες αξιώσεις που πιστεύει ότι έχει από την εποχή της Κατοχής κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου».
(...)
»Μπορεί να αναφερθεί ότι η απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης να χορηγήσει την πίστωση 200 εκατ. μάρκων είχε ως κίνητρό της τις φιλικές σχέσεις μεταξύ της Γερμανίας και της Ελλάδας και την επιθυμία να βοηθήσει την Ελλάδα, ανεξάρτητα από τη νομική κατάσταση η οποία έχει δημιουργηθεί από την παραπάνω Συμφωνία».
Παράλληλα, η ηλεκτρονική έκδοση του Βήματος δημοσιοποιεί το επίσημο κείμενο της Σύμβασης του 1960 την οποία ως τώρα επικαλείται επισήμως η γερμανική πλευρά για να υποστηρίξει τη θέση της ότι τα ζητήματα αυτά έχουν κλείσει. Πέρα από την παραδοχή των Γερμανών στο παραπάνω ως τώρα άγνωστο έγγραφο, η ανάγνωση των άρθρων 1 και 3 της Συμβάσεως καθιστά ξεκάθαρο ότι το αντικείμενό της δεν συνδέεται με τα εν λόγω ζητήματα, του αναγκαστικού κατοχικού δανείου και των πολεμικών – κατοχικών επανορθώσεων.
Τόσο το γερμανικό έγγραφο όσο και η Σύμβαση του 1960 καταρρίπτουν δύο επί δεκαετίες παγιωμένους μύθους που ουδέποτε είχαν υποστηριχθεί με ντοκουμέντα: όχι μόνον τη δήθεν ελληνική παραίτηση, αλλά και την πολυσυζητημένη δήθεν διασύνδεση μιας τέτοιας παραίτησης, που όπως ρητά προκύπτει ουδέποτε υπήρξε, με την κυβέρνηση Καραμανλή που το 1958 διαπραγματεύθηκε τα αντικείμενα που περιγράφει και ρυθμίζει η εν λόγω σύμβαση.
«Το Βήμα» της Κυριακής περιγράφοντας πρώτο το απόρρητο πόρισμα του υπουργείου Οικονομικών το οποίο παραδόθηκε στο υπουργείο Εξωτερικών και, στη συνέχεια, πήγε στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους.
Το τελευταίο, αναμένεται επίσης πολύ σύντομα να καταλήξει στο πόρισμά του για τις δυνατότητες της χώρας να προχωρήσει στη διεκδίκηση τουλάχιστον του αναγκαστικού κατοχικού δανείου, δυνατότητα η οποία σήμερα, με το εν λόγω έγγραφο, είναι για πρώτη φορά τόσο ισχυρή.