Να πως περιγράφουν οι ίδιοι το πρόβλημα που δημιουργήθηκε και την απόφασή τους να μην πάνει στη Χαλκιδική. Με τίτλο "To χρονικό μιας σκουριασμένης παρεξήγησης (με τίτλους)" εξηγούν στην επίσημη σελίδα τους στο Facebook:
«Ο θάνατος ενός αγαπητού σε κάποιους ανθρώπου, τους αναγκάζει ν’ ακυρώσουν δύο προγραμματισμένες συναυλίες.
Η πρώτη θα γινόταν στη Πάτρα στις αναιρέσεις και η δεύτερη στη Χαλκιδική που ξέρουμε όλοι τι γίνεται τον τελευταίο καιρό.
Ας το πάρουμε λοιπόν αν αντέχετε λίγο απ’ την αρχή.
Πριν από 40 περίπου μέρες χτυπάει το τηλεφωνο μου και στην άλλη μεριά ήταν μια βουλευτής του Σύριζα που μου ζήτησε να συμμετέχουμε σε μια συναυλία διαμαρτυρίας που θα γινόταν στην Ιερισσό. Μου είχαν πει λοιπόν μια ημερομηνία αρχική για 18/5. Τους είπα ότι υπάρχει κάτι εκείνες τις μέρες (είχαμε το κασκαρίκα τουρ, ξέρουν όσοι ασχολούνται με το low bap περι τίνος πρόκειται) κι ότι θα το αλλάξω για να ανέβουμε.
Μετά από 10 περίπου μέρες με παίρνει κάποιος άλλος από την συντονιστική ομάδα και μου λέει ότι άλλαξε η ημερομηνία και θα γίνει 25/5 επειδή δεν μπορούν οι άλλοι που συμμετέχουν. Τους εξήγησα ότι στις 25 είχα κανονίσει κάτι άλλο (antart, Γλυφάδα) και πρέπει να το αλλάξω κι αυτό. Τελικά έτσι κι έγινε. Μετά το Πάσχα με παίρνει κάποιος και μου λέει ότι η ώρα που θα μας βάλουν να παίξουμε είναι δέκα παρά με εντεκα και μιση (κατα τύχη πάνω στον τελικό του Τσάμπιονς Λινγκ ακριβώς) λέγοντας μου ότι οι υπόλοιποι έχουν δουλειές κι ότι θα έπαιζαν νωρίς για να φύγουν. Τους είπα με μύνημα ότι μαλάκας δεν είμαι αλλά θα τον κάνω επειδή είναι για καλό σκοπό. Ανακοινώνουμε απο τη σελίδα μας και το facebook για τη συναυλία και γίνεται γνωστό σε κάποιο κόσμο.
Μετά ξεφυτρώνει η αφίσα (αν δεν κάνω λάθος υπάρχουν δύο) και πάνω της υπηρχαν χορηγοί. Το καταπίνουμε κι αυτό απλά στέλνω ένα mail που δε μου απάντησε κανείς για να τους θυμίσω ότι είχαμε πει όχι για χορηγούς. Φτάνουμε λοιπόν στην Τετάρτη το πρωί που μαθαίνουμε ότι πέθανε ξαφνικά ο πατέρας του φίλου μας του Αντώνη (ο ανθρωπος που χάθηκε εμένα προσωπικά μ’ είχε μεγαλώσει) κι ότι η κηδεία του θα γινόταν στο χωριό του στην Πελλοπόνησο το Σάββατο στις 3 η ώρα για να προλάβουν να έρθουν και τ’ αλλα δυο παιδιά του από Αμερική.
Μόλις βρήκαμε άκρη μέσα μας ,είπαμε να ενημερώσουμε ότι στην συναυλία του Σαββατου στη Χαλκιδική δε θα μπορέσουμε να πάμε γιατί έτσι νοιώσαμε να πράξουμε. Παίρνει ο Κώστας από μας και ενημερώνει τους υπεύθυνους στη Χαλκιδική. Του έδειξαν ότι κατάλαβαν και τους ζήτησε να ενημερώσουν το κόσμο γενικά κι ότι εμείς θα ενημερώσουμε το κόσμο του lowbap μέσα απ΄τις σελίδες μας στο δίκτυο. Εχοντας μείνει εκεί και με το θάρρος που έχουμε τόσα χρόνια με το κόσμο που μας παρακολουθεί από κοντά, στέλνουμε ένα μύνημα (την ώρα και τη στιγμή που το έκανα) που τους λέμε ότι δεν θα είμαστε στην Χαλκιδική για κάποιο σοβαρό προσωπικό λόγο κι ότι μαζί τους το τονίζω «μαζί τους» θα τα πούμε στις 8/6 στην ήδη από καιρό προγραμματισμένη συναυλία μας.
Αυτό έγινε ξέροντας ότι πολύς κόσμος θα ξεκινούσε από Θεσσαλονική και τριγύρω και θα ήταν μαλακία μας να μη τους ενημερώσουμε, ειδικά αυτούς. Αυτή ήταν κι η αρχή της παρωδίας απ’ όλες τις πλευρές και τη δικιά μας φυσικά.
Αρχίζουν να μας έρχονται υβριστικά μυνήματα από αγνώστους τόσο έντονα που φάνταζε σαν σχέδιο οργανωμένο.
Κάνω τη πρώτη μαλακία ν’ απαντήσω.
Μπαίνουν στο παιχνίδι οι δικοί μας που δεν ανέχονται τέτοιες ιστορίες γιατί απλά δεν ασχολούνται με κανένα και αρχίζει ο πόλεμος.
Ενας γνωστός φίλος μου στέλνει τότε ένα μύνημα που μου έλεγε « αυτη είναι η χαρά του μαλακα και του φασίστα». Πόσο δίκιο είχε.
Δε θ’ αναφέρω τα μυνήματα συμπαράστασης γιατί πραγματικά δεν τα χουμε αναγκη. Πάμε στ΄άλλα λοιπόν.
Ακουσα πολλές φορές απο αντιρατσιστές κατά τ’ άλλα να μου θυμίζουν ότι είμαι χοντρός με συνοδεία επιθέτων κοινότυπων ούτε καν έξυπνων ρε παιδί μου.
Ακουσα ότι πρέπει να παίξω για την Χρυσή Αυγή (το άκουσα κι αυτό για την ακρίβεια το διάβασα, αλλά ήταν σα να το άκουγα.)
Πήρα μαθήματα επανάστασης και αγωνιστικού προφίλ.
Δέχτηκα παρατηρήσεις όταν χρησιμοποίησα για άλλους καλλιτέχνες άκομψες εκφράσεις.
Μου είπαν ότι είμαι ελιτιστής.
Ότι έχω πολλά λεφτά κι ότι μένω στο Πέραμα επειδή είναι μέρος της εικόνας του πρωην φτωχόπαιδου που πουλάω.
Ακουσα τα χειρότερα για ένα κομμάτι μας που έχουν ασελγήσει στο παρελθόν όλοι οι αυτόχθονες νεοεπαναστάτες το «φυσάει κόντρα».
Με απείλησαν ότι θα με γιαουρτώσουν σαν τον Νταλάρα.
Οτι αν υπήρχαν τα γκουλαγκ θα μου κρατούσαν μια σουίτα οι σύντροφοι.
Κι άλλα χιλιάδες «όμορφα».
Ένας ήρεμος και σοφός άνθρωπος θα αναρωτιόταν γιατί τόση χολή, ενέργεια, μαχητικότητα, τόσες συμβουλές, τόσο μίσος στραμμένο σ’ ένα τρελλό που τόλμησε να πει ότι «αυτός ο λαός είναι λερός και στα βάσανα ακόμα πιο λερός» βάζοντας εξ’ αρχής και τον εαυτό του μέσα. Και όχι στους πραγματικούς εχθρούς. Η απάντηση που δίνει ο τρελλός στον σοφό όμως ειναι η εξής:
Oι πραγματικοί εχθροί είναι άτρωτοι γιατι έχουν την ίδια μάνα μ’ αυτό το λαό , χρησιμοποιούν την ίδια ρητορική και πρακτική,
Ζούνε στους ιδιους δρόμους, στις ίδιες γειτονιές, έχουν την ίδια λαχτάρα για αίμα, εξουσία και εκδίκηση γι αυτό φαντάζουν σ’ όλους άτρωτοι.
Ο φόβος γιορτάζει όταν βλέπει τους ανήμπορους να ζητάνε βοήθεια απ’ τους επίσης ανήμπορους. Ο τρελλός όμως δε φοβάται, σε νοιάζεται γι’ αυτο σε βρίζει, σε πονάει γι αυτό μοιράζεται τις παλαβωμάρες του, δε τον νοιάζει ο θάνατος ούτε η εικόνα του γι αυτό σου διηγείται για τη ζωή και για τα όμορφα που δεν θ’ αντικρύσει ποτέ. Δεν είναι λεύτερος ο τρελλός, τον έχετε αλυσοδέσει στα θέλω σας και τον σέρνετε μαζί σας στα πιο μισητά και βρώμικα σας. Λεύτεροι είσαστε εσείς, ψηφίζετε, κρίνετε, υπάρχετε,κι όλα όσα νομίζετε ότι σας συμβαίνουν. Αμοιροι γείτονες από τα χέρια σας έχουν πεθάνει πολλοί τρελλοί σ’ αυτό τον τόπο, εγώ θα το κάνω πανηγυρικά κι αλήτικα όχι περίπου αλήτικα όπως ξέρετε αλλά ξενομερίτικά. Μη σουφρώνεις τα μούτρα σου θα τ’ ακουσεις όλα, θα τα διαβάσεις γιατί έτσι κι αλλοιώς έχεις περιέργεια να δεις που θα καταλήξει ο μαλάκας.
Μεγάλωσα στο Πέραμα σαν τουρκόσπορος
Ετρωγα ξύλο μικρός σαν κομμουνιστής
Πήγα μέχρι τη πρώτη Λυκείου κι έβγαλα άρων αρων μια γαμωσχολή για να δουλέψω.
Γαμούσα τους φασίστες από μικρός κι ακόμα με θυμούνται σαν το τρελλό από το Πέραμα που τους κυνήγαγε όχι για πολιτικούς λόγους αλλά για λόγους αισθητικής. Τοτε κάποιοi με λέγαν αναρχικό.
Κάποτε ημουν παιδι, χόρευα, έπαιζα μπάσκετ στις αλάνες. Γέλαγα κουφάλες αλήθεια γέλαγα. Πόσοι από σας τους λογικούς μ’ έχετε δει να γελάω;
Και μετά είχα τη φαεινή ιδέα να βαθύνω μέσα μου. Που πας μωρέ μαλάκα;
Δε φτάνει που βαθαίνω εγώ θέλω να τα μοιραστω και μ’ άλλους. Αρχίζω να δέχομαι, να μαι πιο ευγενικός, να βαραίνω γιατί τώρα πια κάποιος περίμενε κάτι από μένα. Που πας μωρε μαλάκα; Τι κόλπα είναι αυτά κανείς καριόλης δε βρέθηκε να σου πει που βρίσκεσαι και με ποιους έχεις να κάνεις. Κανείς μωρέ; Κανείς δεν σου διηγηθηκε ποτέ πόσοι πήγαν άκλαφτοι και λερωμένοι σ’ αυτόν τον τόπο η νόμιζες ότι εσύ θα γλυτώσεις; Ε;
Σου μοιάζει σαν επιστολή συγχώρεσης ενός απελπισμένου και πικραμένου καλλιτέχνη ε; Σκέφτεσαι ότι εντάξει μωρέ θέλει να γλυκάνει τις εντυπώσεις για να πέσει στα μαλακά ε; Mπορεί να σκέφτηκες ότι εντάξει μωρέ έχει κι αυτός τα δίκια του η ότι ο χοντρός άρχισε τις κλάψες κι άλλα πολλά. Ακου λοιπόν μαλάκα ραγιά.
Θα σε γαμω όπως σε γαμούσα και χειρότερα.
Θα σου γίνω ρουφιανακο ακόμα μεγαλύτερο βάρος.
Θα σκορπάω της ψυχής μου το βάθεμα μόνο όπου γουστάρω.
Θα είμαι εδώ για όποιον με ψάχνει μέχρι να ψοφήσω.
Θα σε ταλαιπωρεί η σπορά μου μέσα στο ίδιο σου το σπίτι και το κεφάλι.
Και το χειρότερο, όσο θα κάνεις τον εμετο σου κάτω απ’ τα σκαρώμένα μου εγώ θα γράφω το επόμενο τραγούδι, ναι εκείνο που θα σου ψυθιρίζουν κάποιοι στα κακότελειώματα σου και δε θα μπορεις ούτε τότε να γλυτώσεις.
B.D.FOXMOOR
(Λιόπετρος Ξενομερίτης)
Θα παρακαλούσα τους «άγριους φρουρούς του χώρου» να μην βάλουν την επιστολη στο Indymedia και στα παρόμοια του, γιατί εκεί πραγματικά μ’ ενδιαφέρει να παραμείνει ότι έχει ειπωθεί σαν παρεξήγηση. Αφού έτσι επέλεξαν για να με τιμήσουν.
Έχει από κάτω χώρο κάντε εμετο τη χολή σας να ξαλαφρώσετε.»
Seleo.gr News