Το ΠΑΜΕ και η Αντζελίνα Τζολί

Του Στέφανου Κασιμάτη

«Απ' αφορμή την προσπάθεια (sic και μπλιάχχχχ) των αστικών μέσων μαζικής αποβλάκωσης να παρουσιάσουν την ηθοποιό Αντζελίνα Τζολί ως πρότυπο γυναίκας αγωνίστριας και με αφορμή την αποκάλυψη ότι έχει κάνει προληπτικά διπλή μαστεκτομή, το Γραφείο Τύπου του ΠΑΜΕ έχει να κάνει το εξής σχόλιο: Αν οι αστοί δημοσιογράφοι, και όχι μόνο, θέλουν να προβάλουν καρκινοπαθείς αγωνίστριες και αγωνίστριες με μαστεκτομή που συνεχίζουν να δίνουν τη μάχη, ας έρθουν σε μας.
Εχουμε να τους δείξουμε εκατοντάδες εργάτριες, άλλες λαϊκές γυναίκες που εξακολουθούν, παρά την αρρώστια, να δίνουν τη μάχη του μεροκάματου, τη μάχη του μεγαλώματος και της ανατροφής των παιδιών χωρίς νταντάδες, τη μάχη συμμετοχής στους καθημερινούς κοινωνικούς αγώνες. Αυτές οι γυναίκες, που όλοι εσείς αστική τάξη και κολαούζοι νοιώθετε μίσος γι’ αυτές, είναι τα αληθινά πρότυπα άξια θαυμασμού και είναι χιλιάδες τέτοιες ανώνυμες γυναίκες στη χώρα μας και διεθνώς».

Οφείλω να παραδεχθώ ότι, στην αρχή, αναρωτήθηκα αν αυτό το πράγμα παραπάνω είναι γνήσια ανακοίνωση του ΠΑΜΕ ή κάποια κακόγουστη φάρσα εις βάρος τους. Είναι και τα δύο: κακόγουστη φάρσα, την οποία οι ίδιοι διέπραξαν, ακουσίως, εις βάρος του εαυτού τους. Δεν έχει νόημα να αποπειραθεί κάποιος να σχολιάσει τα επιμέρους σημεία της - θα ήταν περισσότερο καταγέλαστο και από την ίδια την ανακοίνωση. Η κύρια χρησιμότητά της έγκειται στο ότι, με την απίθανη βλακεία του περιεχομένου της, αποδεικνύει γιατί το ΚΚΕ είναι καταδικασμένο να φθίνει έως ότου εξαφανισθεί ολοσχερώς και ησυχάσουμε όλοι από αυτό το πράγμα που μόνο ντροπή προκαλεί με την ύπαρξή του...

Κατά μόνας ηδονές

Οτι η πολιτική είναι το υπέρτατο αφροδισιακό είναι κοινός τόπος. Ομως οι αφροδίσιες ηδονές έχουν πολλές μορφές και οι προτιμήσεις δεν είναι κοινές σε όλους. Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, λ.χ., αισθάνεται πάντα έναν καλώς νοούμενο ερεθισμό, όποτε εμφανίζεται στη Βουλή ο υπουργός Οικονομικών, γεγονός το οποίο έχει τύχει της προσοχής και των ομοδόξων συναδέλφων του, όπως ο Δημήτρης Παπαδημούλης. Αυτός ο καλώς νοούμενος ερεθισμός του Π. Λαφαζάνη εκφράζεται κατά κανόνα γλωσσικά και εντοπίζεται στο είδος των εικόνων και των μεταφορών του λόγου του.

Φέρ’ ειπείν, στην πρόσφατη ενημέρωση της Επιτροπής Οικονομικών της Βουλής από τον Γιάννη Στουρνάρα, σχετικά με τις αποφάσεις του τελευταίου Eurogroup, ο Π. Λαφαζάνης αναρωτήθηκε: «Μα τι κάνετε εκεί στο Eurogroup; Κάθεστε όλοι μαζί και αυτοϊκανοποιείσθε;». Με τον τρόπο αυτό, υποθέτω, ο ηγέτης του Αριστερού Ρεύματος του ΣΥΡΙΖΑ έψεξε τα μέλη του Eurogroup ως επιδιδόμενα εις τις κατά μόνας ηδονές, αντί, ως οφείλουν, να βάλουν κάτω τον καπιταλισμό και να του δώσουν να καταλάβει. «Ντροπή, κύριε Λαφαζάνη! Μας ακούνε και παιδιά», τον μάλωσε ο Στουρνάρας. Πράγματι, στο βάθος της αίθουσας καθόταν ο βουλευτής Ευκλείδης Τσακαλώτος του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος φαντάζομαι ότι θα είχε γίνει κατακόκκινος, διότι παρότι έχει παρασυρθεί από τις κακές παρέες, είναι παιδί εξαιρετικής οικογενείας! Θείος του θυμίζω ήταν ο εικονιζόμενος στη φωτογραφία της στήλης ήρωας του Β΄ Παγκοσμίου και του Εμφυλίου στρατηγός Θρασύβουλος Τσακαλώτος.

Ο πάτος του βαρελιού

Εντάξει! Το έχουμε καταλάβει ότι να συμφωνήσουν τα τρία κόμματα σε πρόσωπα κοινής αποδοχής για την επάνδρωση -συγγνώμη, ήθελα να πω: στελέχωση- του δημόσιου τομέα είναι κάτι το οποίο δεν γίνεται. Ο καθένας, λοιπόν, διορίζει τους δικούς του: ό,τι του βρίσκεται πρόχειρο - ακόμη και αν για τη θέση του προέδρου της Επιτροπής Διερεύνησης Ατυχημάτων και Ασφάλειας Πτήσεων όλο κι όλο που βρίσκεται στη ΔΗΜΑΡ είναι ένας πρώην πιλότος των ψεκαστικών. Ας είναι...

Ομως, έστω και έτσι, ας επιλέγουν τουλάχιστον στελέχη χωρίς βεβαρημένο πειθαρχικό παρελθόν. Πληροφορούμαι, λ.χ., ότι, για τη θέση του υποδιοικητή, σε οργανισμό όπου ως διοικητής επελέγη προσφάτως άξιο τέκνο της μεσσηνιακής γης, διορίσθηκε στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, το οποίο είναι υπάλληλος δημοσίου οργανισμού και έχει εις βάρος του δύο αποφάσεις του διοικητικού συμβουλίου του συγκεκριμένου οργανισμού, με συνολική ποινή προσωρινής παύσης τριάντα ημερών. Η μία αφορά την «πλημμελή εκτέλεση καθηκόντων από βαριά αμέλεια», η άλλη την «ίδρυση Ομόρρυθμης Εταιρείας στην οποία συμμετείχε με ποσοστό 50% με σκοπό την άσκηση ιδιωτικού έργου». Αναπόφευκτο, όταν ξύνεις τον πάτο του βαρελιού της κομματοκρατίας...

«Κομμουνιστές δημοσιογράφοι»

Στην πρώτη συνέντευξή του (21 Απριλίου, στον «Ριζοσπάστη») μετά την εκλογή του, ο νέος γ.γ. του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας κλείνει την απάντησή του, στο ερώτημα για το «τι σηματοδοτούν οι αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου για τον λαό και φυσικά για το Κόμμα», με μία αναφορά στην εφημερίδα του κόμματος: «Οπλο μας ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι, παρά τις μεγάλες οικονομικές δυσκολίες, το όργανο της Κ.Ε. του Κόμματος, η εφημερίδα μας, ο «Ριζοσπάστης"». Η δημοσιογράφος ξεκινά την επόμενη ερώτηση ως εξής: «Οι κομμουνιστές δημοσιογράφοι θα δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας γι’ αυτό, μαζί με όλο το Κόμμα» και, αμέσως μετά, συνεχίζει: «Γράφονται από ορισμένους διάφορα ενάντια στο συνέδριο» κ.λπ. Ευλόγως, το όνομά της, μολονότι εικονίζεται trois-quarts σε φωτογραφία, δεν αναγράφεται πλήρως. Μόνον τα αρχικά της...

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ