Γράφει το Εθνος:
Αν ο μεγάλος ασθενής είναι η Δημόσια Διοίκηση, όπως πια αποδέχονται οι πάντες, η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει με γενναιότητα και τόλμη σε αποφάσεις και πρωτοβουλίες που θα ανατρέψουν ένα φαύλο καθεστώς που μας έφερε στο χείλος του γκρεμού.
Δεν αμφιβάλλει κανείς σε αυτή τη χώρα ότι η μεγάλη τομή στο Δημόσιο δεν μπορεί να γίνει με μεθόδους που έρχονται από το παρελθόν και έχουν αποδειχθεί ενίοτε και καταστροφικές.
Η μεταρρύθμιση της Δημόσιας Διοίκησης δεν μπορεί να βασιστεί σε παλαιοκομματικές μεθόδους επιλογής στελεχών για τους φορείς του Δημοσίου, των οποίων η λειτουργία επιδρά καθοριστικά στη λειτουργία του κράτους. Πρόσφατα παραδείγματα, αυτά της ανάθεσης της διοίκησης του ΕΟΠΥΥ στον κ. Δημ. Κoντό, του ΟΓΑ στον κ. Ξ. Βεργίνη και του ΕΟΦ στον κ. Αθ. Γιαννόπουλο.
Και οι τρεις προηγούμενες περιπτώσεις αποτελούν τυπικά δείγματα μιας κομματικής λογικής που θέλει την αποκατάσταση ημετέρων χωρίς καμιά στρατηγική και αγωνία για το μέλλον τόσο κρίσιμων οργανισμών, από την τύχη των οποίων εξαρτάται εν πολλοίς η διάσωση ή η κατάρρευση του προϋπολογισμού.
Πέραν των συγκεκριμένων προσώπων, αυτό που κρίνεται είναι η λογική και ο τρόπος λήψης αποφάσεων για τόσο σημαντικά θέματα. Δεν είναι δυνατόν όταν διακυβεύονται τόσο κρίσιμα θέματα για το μέλλον της χώρας να ακολουθούμε μια αποτυχημένη συνταγή του παρελθόντος.
Σε τόσο οριακές στιγμές για τον τόπο, επιβάλλεται να γίνει η επιλογή των αρίστων ασχέτως κομματικών περγαμηνών, με απόλυτη αξιοκρατία και γνώμονα την αποτελεσματικότητα ενός εκάστου για τη θέση που καλείται να υπηρετήσει. Η φαυλότητα του παρελθόντος θα έπρεπε να έχει διδάξει πολλά τη σημερινή ηγεσία του τόπου, η οποία και μόνον ως αυτοπροστασία έπρεπε να λειτουργεί με απόλυτη αυστηρότητα στην επιλογή αξίων και ικανών, αδιαφορώντας πλήρως για το κομματικό ακροατήριο που αναζητά τρόπους να βολευτεί.
Οι αλλαγές στο κράτος που τόσο έχει ανάγκη η οικονομία και αναμένει με αγωνία η κοινωνία δεν μπορεί να μοιράζονται με κομματική επετηρίδα, διότι τελικώς υπονομεύουν τον κεντρικό στόχο που είναι η διάσωση του τόπου. Αν ορισμένοι νομίζουν ότι η ανοχή των πολιτών μπορεί να εξασφαλίζεται στο διηνεκές, έχουν κάνει μεγάλο λάθος και είναι καιρός να αλλάξουν τακτική πριν να είναι αργά.
Περιθώρια για λάθη τώρα δεν υπάρχουν και ο χρόνος πιέζει ασφυκτικά τους πάντες και τα πάντα. Αν το καταλάβουν εγκαίρως, ίσως δεν πάει χαμένη η ευκαιρία, διαφορετικά θα αναρωτιούνται στο μέλλον για τα δικά τους λάθη που μοιάζει να αντιγράφουν εκείνα των προκατόχων τους.