Το πρόσωπο του «Εθνικού Κυβερνήτη» Ιωάννη Μεταξά, όπως αποκαλείτο τότε, είναι μακράν πάσης συγκρίσεως με μεταγενέστερα και προγενέστερα καθεστώτα, πρόσωπα και δικτατορικές διακυβερνήσεις.
Διάφορα κόμματα κατά καιρούς τείνουν να καρπωθούν την υστεροφημία του Ιωάννη Μεταξά και μάλιστα με λάθος ερμηνεία της πολιτικής προσωπικότητας του και της ιστορίας του. Επιπλέον πολύς κόσμος τον αναφέρει σε συσχετισμό με τον δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο, ο οποίος κατέλαβε την εξουσία χρησιμοποιώντας τα όπλα του Ελληνικού Στρατού. Οι συγκρίσεις αυτές είναι ανεπίτρεπτες ιστορικά, επιπόλαιες πολιτικά και ουσιαστικά απαράδεκτες ηθικά. Δεν είχε καμία απολύτως σχέση η Ελλάδα του 1936 με την Ελλάδα του 1967.
Ο Ιωάννης Μεταξάς είχε παραιτηθεί από το στρατό όταν πολιτεύτηκε, δημιουργώντας το 1922 μετά την Μικρασιατική Καταστροφή το «Κόμμα των Ελευθεροφρόνων» και δεν ανέμειξε τον στρατό στην δικτατορία της 4ης Αυγούστου. Τουναντίον προστάτευσε το Σύνταγμα σε κάθε περίπτωση παραβιάσεώς του και εναντιώθηκε σε κάθε στρατιωτική επανάσταση και κίνημα όπως του Πλαστήρα το 1933 και του Ναυτικού το 1935. Αναδείχθηκε Πρωθυπουργός τον Απρίλιο του 1936 με 240 ψήφους της Βουλής των Ελλήνων και η άρση των άρθρων του Συντάγματος την 4η Αυγούστου του 1936 έγινε με τον νόμο του Ελευθερίου Βενιζέλου Ν.Δ. 4229/1929.
Χωρίς καμία αμφιβολία ο Μεταξάς ήταν αντίθετος σε κάθε παρανομία και αντισυνταγματικότητα και με αυτές τις αρχές κυβέρνησε την Ελλάδα, με πρόνοια και σύνεση, κτίζοντας την ομοψυχία του λαού πολύ πριν την 28 η Οκτωβρίου, διατηρώντας απόλυτη ουδετερότητα στην εξωτερική πολιτική μέχρι την κρίσιμη ώρα της εχθρικής προσβολής. Το πιστεύω του ήταν το διπλό ΟΧΙ, προς Ιταλούς και Γερμανούς, πριν καν εισβάλουν και το τήρησε μέχρι το θάνατό του, τονίζοντας την πλήρη αντίθεση και αντίσταση του στους Φασίστες και Ναζιστές δικτάτορες του ’ξονα.
Είναι προφανές ότι πρόσωπα που προβαίνουν σε παρόμοιες συγκρίσεις του Ιωάννη Μεταξά με άλλες δικτατορίες είναι μακράν κάθε πραγματικότητας. Προφανώς δεν είχαν την ευκαιρία να διαβάσουν προσεκτικά κανένα σοβαρό βιβλίο ιστορίας, πολύ περισσότερο την προσωπική του ιστορία και γραπτή κατάθεση του στο «Ημερολόγιο» του, την αρθρογραφία του σε εφημερίδες, το «Πολίτευμα» του και τους Λόγους της τετραετίας 1936-1941, ώστε να έχουν κατανοήσει τη πολιτική φιλοσοφία και τις πράξεις του σε κάθε περίοδο της ζωής του, κυρίως τους λόγους για τους οποίους απεφάσισε να προχωρήσει στην δικτατορική διακυβέρνηση της Ελλάδας όταν ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος φαινόταν αναπόφευκτος.
Ο Ιωάννης Μεταξάς δεν συγκρίνεται δεν επαναλαμβάνεται ανήκει μόνο στην εποχή του.
Ιωάννα Φωκά-Μεταξά
Επίκαιρα 26η Ιουνίου 2013