Σύμφωνα με γνωστή πρόσφατη ανάλυση του International Energy Agency,
οι ΗΠΑ αναμένεται να γίνουν ο μεγαλύτερος παραγωγός αργού (ξεπερνώντας
την Σαουδική Αραβία) το 2017 και ο μεγαλύτερος παραγωγός φυσικού αερίου,
ξεπερνώντας την Ρωσία το 2015. Οι εκτιμήσεις επίσης κάνουν λόγο ότι έως
το 2030 οι ΗΠΑ θα είναι ενεργειακά ανεξάρτητες και θα είναι και
εξαγωγείς αργού.
Το ερώτημα είναι, πως θα είναι ο κόσμος με τις ΗΠΑ να μην έχουν την ανάγκη κανενός για ενέργεια; Για παράδειγμα, ο λόγος που οι ΗΠΑ έχουν πολύ μεγάλη παρουσία στις χώρες του κόλπου (στρατιωτική και μη), έχει σε μεγάλο βαθμό να κάνει με την προστασία αυτών των ενεργειακών πηγών έναντι μιας γενικότερης αποσταθεροποίησης της περιοχής. Όταν μελλοντικά οι ΗΠΑ δεν θα έχουν ανάγκη την περιοχή για ενέργεια, θα εξακολουθούν να έχουν μεγάλη στρατιωτική παρουσία στις χώρες του κόλπου;
Ένα άλλο θέμα είναι που θα βρεθεί το δολάριο. Λίγο πολύ σας έχω περιγράψει σε προηγούμενα άρθρα ότι η Κίνα σε μερικά χρόνια δεν θα είναι και τόσο δημοφιλής επενδυτικός προορισμός, διότι το κόστος έχει αυξηθεί και δεν συμφέρει πλέον τόσο πολύ (για ορισμένους κλάδους τουλάχιστον). Ήδη διαβάζω καθημερινά ότι πολλές μεγάλες εταιρείες είτε αραιώνουν την παραγωγή τους στην Κίνα ή επενδύουν σε νέες γραμμές παραγωγής σε άλλες χώρες (είτε γειτονικές με την Κίνα είτε στην δική τους αγορά).
Λαμβάνοντας υπόψη ότι το μεγαλύτερο μέρος του εμπορικού ελλείμματος των ΗΠΑ οφείλονται στην εισαγωγή πετρελαίου και λαμβάνοντας υπόψη ότι ίσως πολλές εταιρείες στο μέλλον (αμερικάνικες στο εν λόγω παράδειγμα) επαναφέρουν γραμμές παραγωγής στις ΗΠΑ, οι ΗΠΑ ίσως θα έχουν και πλεόνασμα στο εμπορικό ισοζύγιο. Αν πράγματι γίνει αυτό την επόμενη δεκαετία, πως θα είναι ο κόσμος με ένα πάρα πολύ ισχυρό δολάριο (στο βαθμό που γίνουν αυτά που μόλις είπα);
Στη συνέχεια υπάρχει και το ερώτημα που θα είναι οι τιμές του πετρελαίου έως τότε. Θα είναι χαμηλότερες από σήμερα ή σε υψηλότερα επίπεδα; Θα έχει άραγε μειωθεί τόσο πολύ το κόστος εγκατάστασης φωτοβολταϊκών, που σε συνδυασμό με την αυξημένη παραγωγή πετρελαίου των ΗΠΑ, θα έχει μειωθεί πάρα πολύ η τιμή του αργού;
Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι την επόμενη δεκαετία ο κόσμος θα έχει αλλάξει τόσο πολύ, που δεν θα πιστεύουμε τα μάτια μας. Εμείς εδώ τι κάνουμε; Τα έχουμε λάβει όλα αυτά υπόψη; Έχουμε κάποιο πλάνο και κάποιο σχέδιο;
Ας πούμε ότι αύριο μειώνεται η τιμή του πετρελαίου στα $50 (λέμε τώρα...), τι θα απογίνουν οι ενεργειακές έρευνες στην Ελλάδα; Θα καταφέρουμε να πείσουμε κάποιους να αναλάβουν το ρίσκο να συνεχίσουν την εξόρυξη, ή θα μπουν στον πάγο όλα αυτά, όπως πρόσφατα ανακοινώθηκε στην Χαλκιδική με την εταιρεία χρυσού;
Θα μου πείτε, εδώ προσπαθούμε να κάνουμε διαχείριση της κατάστασης από μέρα σε μέρα, το τι θα γίνει σε 10 χρόνια μας μάρανε; Η απάντηση είναι ναι και αυτό μας μάρανε, διότι αν πριν από 10 χρόνια η πολιτική ηγεσία έκανε τέτοιες ερωτήσεις, ίσως να είχαν ξεκινήσει οι έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο από τότε, και ίσως σήμερα να είχαμε ροή. Αλλά με τα μυαλά που κουβαλάμε, που τέτοια.
Και ενώ σήμερα ο κόσμος αλλάζει και στην επόμενη δεκαετία θα έρθουν τα πάνω κάτω, εμείς συζητάμε ακόμα για το ωράριο των καταστημάτων των Αθηνών και πως όλοι αυτοί που θέλουν η ΕΡΤ να συνεχίσει με το προηγούμενο καθεστώς, δεν έχουν ακόμα βγει από τα εκεί κτίρια και τους επιτρέπεται ακόμα να τα έχουν υπό κατάληψη.
george.kesarios@capital.gr
Το ερώτημα είναι, πως θα είναι ο κόσμος με τις ΗΠΑ να μην έχουν την ανάγκη κανενός για ενέργεια; Για παράδειγμα, ο λόγος που οι ΗΠΑ έχουν πολύ μεγάλη παρουσία στις χώρες του κόλπου (στρατιωτική και μη), έχει σε μεγάλο βαθμό να κάνει με την προστασία αυτών των ενεργειακών πηγών έναντι μιας γενικότερης αποσταθεροποίησης της περιοχής. Όταν μελλοντικά οι ΗΠΑ δεν θα έχουν ανάγκη την περιοχή για ενέργεια, θα εξακολουθούν να έχουν μεγάλη στρατιωτική παρουσία στις χώρες του κόλπου;
Ένα άλλο θέμα είναι που θα βρεθεί το δολάριο. Λίγο πολύ σας έχω περιγράψει σε προηγούμενα άρθρα ότι η Κίνα σε μερικά χρόνια δεν θα είναι και τόσο δημοφιλής επενδυτικός προορισμός, διότι το κόστος έχει αυξηθεί και δεν συμφέρει πλέον τόσο πολύ (για ορισμένους κλάδους τουλάχιστον). Ήδη διαβάζω καθημερινά ότι πολλές μεγάλες εταιρείες είτε αραιώνουν την παραγωγή τους στην Κίνα ή επενδύουν σε νέες γραμμές παραγωγής σε άλλες χώρες (είτε γειτονικές με την Κίνα είτε στην δική τους αγορά).
Λαμβάνοντας υπόψη ότι το μεγαλύτερο μέρος του εμπορικού ελλείμματος των ΗΠΑ οφείλονται στην εισαγωγή πετρελαίου και λαμβάνοντας υπόψη ότι ίσως πολλές εταιρείες στο μέλλον (αμερικάνικες στο εν λόγω παράδειγμα) επαναφέρουν γραμμές παραγωγής στις ΗΠΑ, οι ΗΠΑ ίσως θα έχουν και πλεόνασμα στο εμπορικό ισοζύγιο. Αν πράγματι γίνει αυτό την επόμενη δεκαετία, πως θα είναι ο κόσμος με ένα πάρα πολύ ισχυρό δολάριο (στο βαθμό που γίνουν αυτά που μόλις είπα);
Στη συνέχεια υπάρχει και το ερώτημα που θα είναι οι τιμές του πετρελαίου έως τότε. Θα είναι χαμηλότερες από σήμερα ή σε υψηλότερα επίπεδα; Θα έχει άραγε μειωθεί τόσο πολύ το κόστος εγκατάστασης φωτοβολταϊκών, που σε συνδυασμό με την αυξημένη παραγωγή πετρελαίου των ΗΠΑ, θα έχει μειωθεί πάρα πολύ η τιμή του αργού;
Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι την επόμενη δεκαετία ο κόσμος θα έχει αλλάξει τόσο πολύ, που δεν θα πιστεύουμε τα μάτια μας. Εμείς εδώ τι κάνουμε; Τα έχουμε λάβει όλα αυτά υπόψη; Έχουμε κάποιο πλάνο και κάποιο σχέδιο;
Ας πούμε ότι αύριο μειώνεται η τιμή του πετρελαίου στα $50 (λέμε τώρα...), τι θα απογίνουν οι ενεργειακές έρευνες στην Ελλάδα; Θα καταφέρουμε να πείσουμε κάποιους να αναλάβουν το ρίσκο να συνεχίσουν την εξόρυξη, ή θα μπουν στον πάγο όλα αυτά, όπως πρόσφατα ανακοινώθηκε στην Χαλκιδική με την εταιρεία χρυσού;
Θα μου πείτε, εδώ προσπαθούμε να κάνουμε διαχείριση της κατάστασης από μέρα σε μέρα, το τι θα γίνει σε 10 χρόνια μας μάρανε; Η απάντηση είναι ναι και αυτό μας μάρανε, διότι αν πριν από 10 χρόνια η πολιτική ηγεσία έκανε τέτοιες ερωτήσεις, ίσως να είχαν ξεκινήσει οι έρευνες για πετρέλαιο και φυσικό αέριο από τότε, και ίσως σήμερα να είχαμε ροή. Αλλά με τα μυαλά που κουβαλάμε, που τέτοια.
Και ενώ σήμερα ο κόσμος αλλάζει και στην επόμενη δεκαετία θα έρθουν τα πάνω κάτω, εμείς συζητάμε ακόμα για το ωράριο των καταστημάτων των Αθηνών και πως όλοι αυτοί που θέλουν η ΕΡΤ να συνεχίσει με το προηγούμενο καθεστώς, δεν έχουν ακόμα βγει από τα εκεί κτίρια και τους επιτρέπεται ακόμα να τα έχουν υπό κατάληψη.
george.kesarios@capital.gr