Η εθνική στρατηγική, στην οικονομία ή οπουδήποτε, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την εμπιστευθούμε σε λογιστές, έστω και σινιέ.
Τα Ενιαία Αμυντικά Συστήματα, η ΕΑΒ και η ΕΛΒΟ σίγουρα νοσούν. Τα χρέη και τα ελλείμματα τους, η χρόνια κακοδιοίκηση, οφείλονται όμως στην πολιτική ηγεσία. Δεν έπαθαν ιλαρά. Κάποιοι έπαιρναν πολιτικές αποφάσεις. Κι έχουν όλοι μερτικό.
Και σίγουρα δεν είναι ΕΡΤ. Ανήκουν στον σκληρό πυρήνα της τραυματισμένης αλλά αληθινής εναπομείνασας παραγωγικής βάσης της χώρας.
Τα κρίσιμα ερωτήματα είναι τα ακόλουθα:
Πρέπει να έχει η χώρα πολεμική βιομηχανία;
Γιατί ακόμη και χώρες χωρίς καμία σοβαρή εξωτερική απειλή, όπως το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Αυστρία, η Σουηδία και άλλες, έχουν σοβαρή πολεμική βιομηχανία;
Αν ακολουθήσουμε την στενή, σαράφικη λογική, των αυθαδέστατων λογιστών και καταστρέψουμε, πχ τα ΕΑΣ, και διαμοιράσουμε τα ιμάτια τους, μπορούμε εύκολα αργότερα να ξαναστήσουμε από την αρχή πολεμική βιομηχανία;
Και, φυσικά, το κύριο ερώτημα, για να ξέρουμε εάν κάποιοι θέλουν το καλό μας ή αν πρέπει να πιάσουμε το βούρδουλα: ΤΙΣ ΩΦΕΛΕΙΤΑΙ;
Η χώρα, καταρχήν, πρέπει να έχει πολεμική βιομηχανία, διότι υπάρχει μεγάλη διεθνής αγορά, παραγγελίες περιμένουν, μπορεί να είναι κερδοφόρα, να αποφέρει μεγάλα οφέλη στην ελληνική οικονομία με αθρόες εξαγωγές, απασχολεί πολύτιμο εξειδικευμένο προσωπικό και κυρίως μπορεί να δώσει διέξοδο σε νέους επιστήμονες, που διψούν για την δημιουργία εφαρμοσμένων καινοτομιών. Χώρια τους λόγους εθνικής ασφάλειας. Μην σας κουράζω όμως με επαναλήψεις των αυτονόητων από την προηγούμενη ανάρτηση για το θέμα.
Οι χώρες που είναι στην τεχνολογική πρωτοπορία κι έχουν ακμάζουσες οικονομίες είναι και αυτές που έχουν σοβαρή πολεμική βιομηχανία. Γι’ αυτό και επενδύουν σε αυτή χώρες που δεν έχουν καμμία εξωτερική απειλή να φοβηθούν.
Τα όπλα και τα πυρομαχικά, οι πλατφόρμες οπλισμού (αεροπλάνα, πλοία, οχήματα), τα ηλεκτρονικά κλπ, είναι προϊόντα με μεγάλη προστιθέμενη αξία, υψηλή τεχνολογία και μεγάλα κέρδη. Γύρω δε από τις βασικές εταιρείες ζουν πλήθος ιδιωτικών εταιρειών, που λειτουργούν ως υποκατασκευαστές ή και ως υγιείς ανταγωνιστές. Απασχολούν χιλιάδες ανθρώπους και στις σοβαρές χώρες αποτελούν την ατμομηχανή της οικονομίας ή, αν θέλετε, το «δαιμόνιο» της, που χαράσσει το μέλλον.
Αν καταστρέψουμε την ΠΥΡΚΑΛ, την ΕΒΟ, την ΕΑΒ και την ΕΛΒΟ, μπορούμε εύκολα να ξαναχτίσουμε κάτι τέτοιο; Όχι.
Θα μείνουμε με «σκληρό πυρήνα» της οικονομίας τα φραπόγαλα, άντε και κανά λάτε που πίνει το οικονομικό επιτελείο και η βαριά διανόηση, σουβλατζίδικα, λόττο, στοιχήματα, τα «αεροπλανάκια» που ενίοτε υποδύονται τις τράπεζες, τους μπετατζήδες καναλάρχες και λοιπούς συγγενείς και τσουρούτικες δραστηριότητες μπανανίας. Θα μας σώζει λίγο η κραταιά ναυτιλία, γιατί την γη την εγκαταλείψαμε και την επιχειρηματικότητα την τιμωρήσαμε όσο δεν παίρνει, όμως θα είμαστε μόνο κακοπληρωμένες υπηρεσίες και ξερό ψωμί (με εισαγόμενο αλεύρι).
Ας έρθουμε όμως στο καίριο ερώτημα. Τις ωφελείται από τυχόν διάλυση κι εκποίηση κοψοχρονιά της πολεμικής βιομηχανίας;
Καταρχήν θα ωφεληθούν οι εισαγωγείς και οι μεσίτες τους, αφού τα πάντα πλέον θα τα αγοράζουμε.
Θα ωφεληθούν όσοι έχουν βάλει στο μάτι οικόπεδα φιλέτα, αποθέματα προϊόντων ή εξοπλισμό, που αποτελούν περιουσία των εταιρειών.
Θα ωφεληθούν επίσης οι ανταγωνιστές γιατί θα εξαφανιστεί από το διεθνές πεδίο ένας ποιοτικός παίκτης. Πχ στον διαγωνισμό για τα βλήματα των 40 mm των πυροβόλων που φέρουν τα εξοπλισμένα C130, τα λεγόμενα gunships, που κάνουν σκόνη τους ταλιμπάν, τα ΕΑΣ έμειναν μόνα και 6 κραταιοί ανταγωνιστές ψώνισαν από σβέρκο.
Ενώ στις ΗΠΑ υπάρχει ιδιωτική αγορά δισεκατομμυρίων, πχ για σφαίρες των 5,56 mm εμείς είμαστε οι μόνοι που το καλυκοποιείο μας είναι κλειστό! Ποιος ωφελείται; Μα πάλι οι ανταγωνιστές.
Οι συμβάσεις εκατοντάδων εκατομμυρίων για παραγωγή πυρομαχικών με μεγάλη αλλοδαπή εταιρεία δεν προχωρούν, γιατί το μέλλον της εταιρείας είναι αβέβαιο, η διοίκηση των ΕΑΣ ορίστηκε εδώ και μήνες αλλά ακόμη δεν πήγε στην Βουλή και βεβαίως το δάνειο των 30.000.000 Ευρώ, υποπολλαπλάσιο αυτών που πήραν το Μέγαρο, το MEGA, αν θυμάμαι καλά, να ‘ναι καλά οι άνθρωποι, που είναι απαραίτητο για να προχωρήσει η εταιρεία στην επανέναρξη της παραγωγής, δεν έχει ακόμη δοθεί.
Σημειωτέον ότι υπάρχουν οφειλές από το ΙΡΑΚ προς την εταιρεία από ήδη εκτελεσθείσες παραγγελίες, ύψους 126.000.000 δολλαρίων. Κι όμως, ως τώρα τουλάχιστον, το οικονομικό επιτελείο αρνείται, έστω και με «εκχώρηση απαίτησης» να συνδράμει με δάνειο την εταιρεία.
Υπογραμμίζω πως οι εργαζόμενοι στα ΕΑΣ, δεν γνωρίζω για ΕΑΒ και ΕΛΒΟ αλλά υποθέτω έχουν αντίστοιχες μειώσεις, ήταν πριν 2700 περίπου, έγιναν στη συνέχεια 2000 και τώρα είναι μόλις 850. Με τις συνταξιοδοτήσεις θα γίνουν σε λίγο 700. Πληρώνονται δε με το ενιαίο μισθολόγιο κι έχουν, κι αυτοί, υποστεί μειώσεις αποδοχών 50%.
Έχουν δε αντιληφθεί τον κίνδυνο αιφνίδιου επιχειρηματικού θανάτου που διατρέχει η επιχείρηση και θέλουν, ξεπερνώντας τις συντεχνιακές νοοτροπίες, να κάνουν τα πάντα για να γίνει η εταιρεία ακμαία, πλεονασματική και κερδοφόρα, να πληρώσει σταδιακά τα χρέη της και να σώσουν τις δουλειές τους, δημιουργώντας κι άλλες υγιείς θέσεις εργασίας στις ιδιωτικές εταιρείες του χώρου.
Το αν θα μπουν ιδιώτες, πως και σε τι ποσοστό, είναι δουλειά των αρμοδίων. Αρκεί να παραμένει ελληνική εταιρεία, με έλληνες εργαζόμενους, με έρευνα και τεχνολογία και παραγωγική δραστηριότητα που θα κερδίζει στην αληθινή διεθνή επιχειρηματικότητα. Αυτή θα είναι η άξια συνέχεια της ΠΥΡΚΑΛ των εθνικών αγώνων.
Με λίγα λόγια, τα ΕΑΣ, η πολεμική μας βιομηχανία εν γένει, είναι μια αντιΕΡΤ.
Είναι μια λαμπρή ευκαιρία η πολιτική ηγεσία να αποδείξει, ότι, εκεί που πρέπει, έχει τον τσαμπουκά να γκρεμίσει για να ξαναχτίσει από την αρχή αλλά κι εκεί που πάλι πρέπει, με το βλέμμα στην μεγάλη εικόνα της βιομηχανικής παραγωγικής βάσης της χώρας, της εθνικής στρατηγικής και ασφάλειας, ΜΑΖΙ με τους εργαζόμενους, να σώσει αυτό που πρέπει και να το εξυγιάνει εν λειτουργία.
Έτσι ώστε η χώρα να εξακολουθήσει να έχει πολεμική βιομηχανία, υγιή, κερδοφόρα και πρωτοπόρα, που θα ξεπληρώσει μόνη της τα χρέη και δεν θα τα φορτωθούν κι αυτά οι πολίτες.
Να σας το πω όμως ακόμη πιο απλά, για να συγκρατήσουν την αυθάδεια και προπέτεια τους ορισμένοι και έναν επιπλέον λόγο που με νοιάζει και με κόφτει;
Θεωρώ αδιανόητο να γράψει η Ιστορία πως επί πρωθυπουργίας Αντώνη Κ. Σαμαρά διαλύθηκε η πολεμική βιομηχανία της χώρας…
*Μέλος της ΠΕ της ΝΔ