Κάνοντας
μία ανάρτηση στο Twitter, κάποιος μου απάντησε με ένα κείμενο του
κουμμουνιστοσυμμορίτη Άρη Χατζηστεφάνου. Στα τόσα χρόνια ενασχόλησης με
την πολιτική, έχουν δει πολλά τα μάτια μου, αλλά τέτοια διαστρέβλωση της
ιστορικής αλήθεια πρώτη φορά. Πάρτε μία γεύση με το τι έχουν μέσα στο
κεφάλι τους όλοι αυτοί οι Συριζαίοι, που θέλουν να κυβερνήσουν αυτό τον
τόπο και μετά πες τε μου πως...
"δεν υπάρχει αριστερά δεν υπάρχει δεξιά μόνο κόκαλα των Ελλήνων τα ιερά......" Πάρτε μία γεύση και κάντε εμετό με αυτά που ποτίζουν χρόνια τώρα τα παιδιά μας μέσα στα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Πάρτε μία γεύση και μάθετε πως όλοι εμείς που έχουμε νεκρούς από τη μανία των κουμμουνιστοσυμμοριτών είμαστε ναζιστές, προδότες και δοσίλογοι:
ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ
"δεν υπάρχει αριστερά δεν υπάρχει δεξιά μόνο κόκαλα των Ελλήνων τα ιερά......" Πάρτε μία γεύση και κάντε εμετό με αυτά που ποτίζουν χρόνια τώρα τα παιδιά μας μέσα στα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Πάρτε μία γεύση και μάθετε πως όλοι εμείς που έχουμε νεκρούς από τη μανία των κουμμουνιστοσυμμοριτών είμαστε ναζιστές, προδότες και δοσίλογοι:
ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ
Έχει γίνει πλέον συνήθεια για τον λεγόμενο κεντρώο χώρο, δηλαδή τα δυο κόμματα που κυβερνούν την Ελλάδα σχεδόν αδιάλειπτα από το τέλος της δικτατορίας, να επιτίθενται με μίσος σε όποιον φωνάζει το σύνθημα ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ο οποίος σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσει το φασιστικό ξέσπασμα της Χρυσής Αυγής στη Βουλή, έκανε πριν από μερικές ημέρες το παρακάτω σχόλιο: “Όταν κάποιος μιλάει για ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ, τότε θα ακούσει και το εξίσου απαράδεκτο για τον Γράμμο και το Βίτσι”.
Στόχος αυτών των τοποθετήσεων είναι οι δυνάμεις των Ελλήνων, που αντιστάθηκαν στους κατακτητές να ταυτιστούν με τη ναζιστική πολεμική μηχανή και τους συνεργάτες της. Οι δωσίλογοι της κατοχής γίνονται ένα με τους ανθρώπους που πολεμούσαν για την ελευθερία της πατρίδας τους. Η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας (υπό τις διαταγές της οποίας κινούνταν ο ΕΛΑΣ στο Μελιγαλά) συγκρίνεται με τους γερμανοτσολιάδες.
Προφανώς σε μια μάχη όπως αυτή του Μελιγαλά σκοτώθηκαν και στις δυο πλευρές και άνθρωποι που δεν έφταιγαν σε τίποτα. Αυτή είναι η φρίκη του πολέμου. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι μπορούμε να αφαιρέσουμε το περιστατικό από το ιστορικό του πλαίσιο και να ξεχάσουμε ότι ήταν μια από τις μεγαλύτερες μάχες ανάμεσα στους ανθρώπους που απελευθέρωσαν την Ελλάδα και στους συνεργάτες των Ναζί.
Μέχρι πριν από μερικά χρόνια παρόμοιες θέσεις εξέφραζαν μόνο νεοναζιστές και υποστηρικτές της χούντας. Σήμερα έχουν περάσει στο λεγόμενο «πολιτικό κέντρο» – ίσως την πιο εξτρεμιστική δύναμη που γνώρισε η χώρα τις τελευταίες δεκαετίες.
Αν όμως σήμερα μας ζητάνε να καταδικάσουμε την μάχη απέναντι στους συνεργάτες των Ναζί, αύριο θα μας ζητήσουν να καταδικάσουμε τον Κολοκοτρώνη, που έσφαζε τους νενέκους φωνάζοντας “φωτιά και τσεκούρι στους προσκηνυμένους”. Ήταν μήπως και αυτός άγιος; Σε καμία περίπτωση και σίγουρα στις στιγμές της μάχης έφυγαν από τα βόλια των μαχητών του αθώοι άνθρωποι. Στο συλλογικό υποσυνείδητο του λαού μας όμως παραμένει ήρωας και για τη σκληρή στάση του απέναντι στους Έλληνες προδότες.
Μήπως στο μέλλον, στο πλαίσιο της εθνικής συμφιλίωσης, θα πρέπει να αναθεωρήσουμε και τη στάση μας και για τον Εφιάλτη και να δικαιολογήσουμε τη συνεργασία του με τις δυνάμεις του Ξέρξη;
Η Ελλάδα του Προμηθέα δεν μπορεί να συγκρίνεται με αυτή των δεσμοφυλάκων του -του Κράτους και της Βίας – όπως και η Ελλάδα του Περικλή Κοροβέση δεν οφείλει να συγχωρέσει την Ελλάδα του βασανιστή Μπάμπαλη. Όσο και αν μας το ζητούν οι νεοορθόδοξοι της δεκαετίας του ’90 και οι αναθεωρητές του 21ου αιώνα, ο ελληνικός λαός έχει γνώση ποιοι είναι οι πατριώτες και οι ποιοι οι προδότες και τους αντιμετωπίζει ανάλογα.
Στην προσπάθειά του όμως να προωθήσει τη θεωρία των άκρων, και έτσι να νομιμοποιήσει την άνοδο του νεοφασισμού τον οποίο χρησιμοποιεί σαν εργαλείο, το λεγόμενο πολιτικό κέντρο δεν διστάζει να ξαναγράψει την Ελληνική ιστορία εξισώνοντας τους θύτες με τα θύματα. Η εθνική συμφιλίωση όμως δεν μπορεί να περνά από το δρόμο της διαστρέβλωσης της ιστορίας, διαφορετικά θα δημιουργήσει νέα, χειρότερα τέρατα στο μέλλον.
Οι στιγμές που ζούμε είναι σαν μια ανολοκλήρωτη σκηνή από το Θίασο του Αγγελόπουλου: Οι χίτες και οι ταγματασφαλίτες, αφού πέρασαν από το πλυντήριο των κομμάτων εξουσίας, ξαναγίνονται χίτες και ταγματασφαλίτες εγκαταλείποντας ακόμη και αυτή την αστική νομιμότητα πίσω από την οποία κρύβονταν όλα αυτά τα χρόνια.
http://info-war.gr/2013/