Τον όρο «Μακεδονία» περιλαμβάνει η τελευταία πρόταση του Μάθιου Νίμιτς για την ονομασία της ΠΓΔΜ. Το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας ανήκει στην Ελλάδα, γι' αυτό και πρέπει να υπάρχει ένας προσδιορισμός ώστε να γίνεται σαφής διάκριση με την ΠΓΔΜ, είπε στους Σκοπιανούς ο ειδικός διαμεσολαβητής των Ηνωμένων Εθνών.
Σε δηλώσεις του μετά τη συνάντηση που είχε στα Σκόπια με τον πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ, Νίκολα Γκρούεφσκι, ο κ. Νίμιτς σημείωσε πως εξακολουθούν να υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ των δύο πλευρών για το ζήτημα, ενώ στο ερώτημα πού εντοπίζονται οι διαφορές τους σχετικά με την τελευταία πρότασή του, ανέφερε δύο σημεία: επί ποιου όρου θα τεθεί ο προσδιορισμός (αν δηλαδή ο προσδιορισμός αφορά τον γεωγραφικό ή τον πολιτειακό όρο) και το εύρος χρήσης της ονομασίας που θα μπορούσε να συμφωνηθεί.
«Δεν υπάρχει λύση»
Εξακολουθούν, είπε, να υπάρχουν «ουσιαστικές διαφορές, σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο μερών, λύση μέχρι στιγμής δεν υπάρχει. Συζητούμε μερικές πτυχές μίας λύσης και οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν».
Όπως διευκρίνισε ο Αμερικανός διπλωμάτης, έκανε μία πρόταση για μία ονομασία η οποία «πρέπει να περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία διότι η χώρα βρίσκεται στην περιοχή της Μακεδονίας, όμως δεν είναι ολόκληρη η Μακεδονία».
«Το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας ανήκει στην Ελλάδα»
«Η Μακεδονία είναι μεγάλη περιοχή η οποία οριοθετήθηκε (με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου) πριν από 100 χρόνια. Το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας ανήκει στην Ελλάδα, συνεπώς πρέπει να υπάρχει ένας προσδιορισμός ώστε να γίνεται σαφής διάκριση. Υπό το πρίσμα αυτό πρότεινα έναν προσδιορισμό. Η ελληνική πλευρά έχει θέση σχετικά με το που πρέπει να τεθεί ο προσδιορισμός, ενώ η εδώ κυβέρνηση έχει διαφορετική άποψη επί αυτού. Πρόκειται για μία ουσιαστική διαφορά. Το θετικό είναι ότι συζητάμε με τα δύο μέρη για ένα όνομα το οποίο θα περιλαμβάνει τον όρο Μακεδονία, όμως υπάρχει διαφορά σχετικά με το που πρέπει να τεθεί ο προσδιορισμός», εξήγησε ο ειδικός διαμεσολαβητής.
Όσον αφορά το εύρος χρήσης του ονόματος, ο κ Νίμιτς ανέφερε πως «η ελληνική πλευρά επιμένει στη θέση πως η ονομασία που θα μπορούσε να συμφωνηθεί πρέπει να ισχύει παντού: τόσο για διεθνή όσο και για εσωτερική και για κάθε επίσημη χρήση». Με τη θέση αυτή, όμως, διαφωνεί η ΠΓΔΜ.