Άρθρο του φιλελευθεροκομμουνιστή Τάκη Μίχα... και έτσι εξηγούνται οι απαξιωτικοί όροι με τους οποίους έχει μες στο μυαλό του τους "δεξιούς|...
Όπως έχουν δείξει διάφορες μελέτες, πολλά από τα ψυχολογικά μας χαρακτηριστικά και συνήθειές μας διαμορφώθηκαν στα πλαίσια της φυσικής επιλογής κατά τη μακρά προϊστορική περίοδο, τότε που οι πρόγονοί μας ζούσαν στα πλαίσια μικρών ομάδων κυνηγών θηρευτών.
Όπως λέει χαρακτηριστικά η καθηγήτρια Λύδα Κοσμίδη, του Πανεπιστημίου της Santa Barbara, «το κρανίο του σύγχρονου ανθρώπου στεγάζει το μυαλό ενός ανθρώπου της Λίθινης Εποχής.».
Οι πολιτικές απόψεις δεν θα μπορούσαν να αποτελέσουν εξαίρεση. Και εδώ οι ερευνητές διαπιστώνουν ότι οι ιδεολογικές και πολιτικές επιλογές που κάνουμε αντανακλούν σε μεγάλο βαθμό τις προσπάθειές μας να επιβιώσουμε και να αναπαράγουμε τα γονίδιά μας στο σκληρό και άφιλο περιβάλλον της αφρικανικής σαβάνας όπου περάσαμε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας ως είδος.
Ένας από τους ερευνητές που επικεντρώνεται σε αυτή τη θεματολογία είναι ο νεαρός καθηγητής του Πανεπιστημίου του Άρχους της Δανίας, Μίκαελ Μπανγκ Πέτερσεν, ο οποίος μελετά τις σχέσεις που υπάρχουν μεταξύ διαφόρων ανατομικών και χημικών χαρακτηριστικών (π.χ. επίπεδα γλυκόζης) και πολιτικών αντιλήψεων.
Μία από τις ενδιαφέρουσες έρευνές του που γνώρισε μεγάλη δημοσιότητα αφορά τη σχέση μεταξύ σωματικής δύναμης και πολιτικών αντιλήψεων.
Σύμφωνα με την έρευνα -που συμπεριέλαβε ανθρώπους από την Αργεντινή, τις ΗΠΑ και τη Δανία- όσο μεγαλύτερη μυϊκή δύναμη έχει ένα άτομο στο άνω μέρος του σώματός του -δηλαδή όσο μεγαλύτερα ποντίκια έχει- τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να έχει «δεξιές» πολιτικές απόψεις.
(«Δεξιός» προσδιορίζεται κάποιος ανάλογα με το πόσο «εαυτούλης» είναι, δηλαδή ανάλογα με το πόσο προβάλλει και προασπίζεται τα στενά του ατομικά συμφέροντα)
Η έρευνα λοιπόν έδειξε ότι μεταξύ των πλουσίων, όσοι είχαν μεγαλύτερα ποντίκια ήσαν ταυτόχρονα και εναντίον της εισοδηματικής αναδιανομής και του κράτους κοινωνικής πρόνοιας. Αντίθετα, πάλι μεταξύ των πλουσίων, όσοι είχαν μικρή μυϊκή δύναμη είχαν ταυτόχρονα και τις μικρότερες αντιρρήσεις στο αναδιανεμητικό κράτος.
Τα αποτελέσματα ήσαν ακριβώς τα αντίστροφα μεταξύ των οικονομικά ασθενέστερων. Εδώ όση μεγαλύτερη μυϊκή δύναμη είχε κανείς τόσο περισσότερο υποστήριζε την αναδιανομή του εισοδήματος. Αντίθετα, όσο μικρότερη δύναμη είχε κανείς τόσο λιγότερο την υποστήριζε.
Με άλλα λόγια και στις δύο εισοδηματικές ομάδες εκείνοι που ήσαν οι πιο «Δεξιοί» -δηλαδή «εαυτούληδες»- ήσαν οι «φουσκωτοί».
Μεταξύ των πλουσίων, στον βαθμό που μια «δεξιά» («εαυτούλικη») πολιτική συνεπάγεται την άρνηση του αποχωρισμού των πόρων σου προς όφελος κάποιου άλλου – δηλαδή άρνηση της αναδιανομής. Μεταξύ των φτωχών, στο βαθμό που μία «δεξιά» πολιτική συνεπάγεται την απόκτηση πόρων από τους άλλους – δηλαδή υποστήριξη της αναδιανομής.
Αντίθετα, οι μυϊκά ασθενέστεροι θα υποστήριζαν πιο «αριστερές» (δηλαδή λιγότερο «εαυτούλικες») πολιτικές. Αν ήσαν πλούσιοι θα υποστήριζαν την αναδιανομή, αν ήσαν φτωχοί θα ήσαν κατά.
Παρά λοιπόν το γεγονός ότι οι ΗΠΑ, η Δανία και η Αργεντινή έχουν πολύ διαφορετικά συστήματα κοινωνικής πρόνοιας, βλέπουμε ότι στο ψυχολογικό επίπεδο τα άτομα σκέπτονται με τον ίδιο τρόπο για την αναδιανομή του πλούτου. Σε όλες τις χώρες οι φυσικά δυνατοί προωθούν με συνέπεια τις «εαυτούλικες» απόψεις τους στο θέμα της αναδιανομής, ενώ οι φυσικά αδύναμοι λιγότερο «εαυτούλικες» απόψεις.
Η σχέση μεταξύ της φυσικής δύναμης και τον πολιτικών απόψεων στο θέμα της αναδιανομής εξηγείται φυσικά από την εξελικτική μας προϊστορία. Στις ημέρες των προγόνων μας οι αποφάσεις για τη διανομή των πόρων δεν αποφασίζονταν ούτε σε κοινοβούλια ούτε σε δικαστήρια, αλλά με την προβολή και άσκηση ωμής φυσικής δύναμης. Εκείνο που μετρούσε ήταν η φυσική ικανότητα του ατόμου είτε να υπερασπίζεται τους πόρους του είτε να αποκτά τους πόρους άλλων. Όσοι μπορούσαν να το κάνουν το έπρατταν με συνέπεια σε σχέση με τους πιο αδύναμους.
Αυτό ακριβώς το ψυχολογικό χαρακτηριστικό που μέσα από χιλιάδες χρόνια της εξέλιξης έγινε μέρος τους εγκεφαλικού μας software εξηγεί και τη σημερινή μας στάση απέναντι στο κράτος κοινωνικής πρόνοιας και την εισοδηματική αναδιανομή.
Αν είσαι πλούσιος και δυνατός, είσαι κατά. Αν είσαι πλούσιος και αδύναμος, είσαι υπέρ. Αν είσαι φτωχός και δυνατός, είσαι υπέρ. Αν είσαι φτωχός και αδύναμος, είσαι κατά.
Είναι ενδιαφέρον ότι η έρευνα δεν έδειξε την ύπαρξη μιας ανάλογης σχέσης μεταξύ σωματικής δύναμης και πολιτικών απόψεων μεταξύ των γυναικών.
protagon.gr