Την άποψη πως ο μόνος πολιτικός χώρος “προσβάσιμος” στον ΣΥΡΙΖΑ για μετεκλογική, κυβερνητική συνεργασία, είναι αυτός της Κεντροαριστεράς, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, εξέφρασε ο Πέτρος Τατσόπουλος.
Μιλώντας στο ραδιόφωνο ΒΗΜΑFm, ο κ. Τατσόπουλος ξεκαθάρισε πως από τη στιγμή που καμία δημοσκόπηση δεν έχει δείξει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνει άνετη αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές, η πολωτική αντιπολιτευτική τακτική στη λογική “όσοι δεν είναι μαζί μας είναι αντίπαλοι”, δεν μπορεί να λειτουργήσει. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ επεσήμανε εξάλλου πως ο ίδιος ο ΑΛέξης Τσίπρας έχει τονίσει, σε όλους τους τόνους, ότι θα επιδιώξει συμμαχίες, ακόμα κι αν έχει αυτοδυναμία της τάξης του 33-34%, σημείωσε όμως πόσο δύσκολη θα είναι μια τέτοια προσπάθεια από τη στιγμή που στην Ελλάδα δεν υπάρχει κουλτούρα συνεργασίας μεταξύ κομμάτων.
“Αντί να κάνουμε μια οριζόντια αντιπολίτευση ότι όλοι οι απέναντί μας είναι πουλημένοι, κτλ, πρέπει να επιλέξουμε τι θα πράξουμε την επόμενη ημέρα”, δήλωσε χαρακτηριστικά, συμπληρώνοντας πως πρέπει να τεθεί θέμα στρατηγικής: “Πιστεύω ότι τις συμμαχίες τις καλλιεργείς νωρίς και στους αντιπάλους σπου και στον κόσμο σου – να του εξηγήσεις ότι συμμαχία δεν σημαίνει προδοσία ιδεών. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τους αριστερούς ψηφοφόρους, άρα πάει να πάρει τους κεντρώους”...
Ερωτηθείς κατά πόσον η πολωτική τακτική που ακολουθείται πολλές φορές από τον ΣΥΡΙΖΑ, με τους υψηλούς τόνους βουλευτών του για πολλά θέματα λειτουργεί σε βάρος του κόμματος, ο κ. Τατσόπουλος απάντησε πως αυτή η τακτική “πολλές φορές υπαγορεύεται από τους πολιτικούς μας αντιπάλους” και ζήτησε από το κόμμα να ξεκαθαρίσει σε ποιους αναφέρεται όταν μιλάει για συνεργασίες: “Δεν μπορεί για παράδειγμα να συμβάλλει στην μετεκλογική συνεργασία ένα κόμμα τύπου ΑΝΤΑΡΣΥΑ που δεν θα έχει κοινοβουλευτική παρουσία, άρα έδρες και ψήφους. Με ποιά προγραμματική σύγκλιση μπορεί να συνεργαστεί το ΚΚΕ με το ΣΥΡΙΖΑ; Αν βγάλουμε από τη λίστα και τους λαϊκιστές των ΑΝΕΛ – προσωπικά θεωρώ όλα τα λαϊκιστικά κινήματα φαιδρές υποθέσεις – τότε δεν έχει μείνει κανένας άλλος χώρος για μετεκλογική κυβερνητική συνεργασία από τον κεντροαριστερό χώρο, δηλαδή ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ”.
Ως προς το θέμα της συνεχιζόμενης κόντρας μεταξύ του ιδίου και της εφημερίδας Αυγή, ο κ. Τατσόπουλος διευκρίνισε πως κάθε κόμμα έχει τη δυνατότητα, το δικαίωμα και την υποχρέωση να διαγράψει όποιον θεωρεί ότι δεν εκφράζει τις απόψεις του κόμματος, πόσο μάλλον αν πιστεύει ότι τον υπονομεύει.
“Αν αποφασίσει όμως ένα κόμμα ότι δεν θέλει να διαγράψει τον βουλευτή, τότε ξεκινάει από ορισμένους ένα είδος κλεφτοπολέμου που αποσκοπεί αυτός να φύγει μόνος του. Εγώ δεν είμαι διατεθειμένος για λόγους προσωπικής αξιοπρέπειας να παραβώ την προσωπική μου κόκκινη γραμμή: Δεν δέχομαι να με κατηγορούν ότι όποιες απόψεις κι αν έχω τις εκφράζω επειδή εξυπηρετώ κάποια συμφέροντα”.
Ο κ. Τατσόπουλος προσέθεσε πως κάποιοι στο ΣΥΡΙΖΑ δημιουργούν ένα κλίμα ότι ο ίδιος είναι ξένο σώμα που πρέπει να φύγει.
“Πριν 3-4 ημέρες ο Πάνος Σκουρλέτης είπε ότι νιώθει αμηχανία γιατί δεν ξέρει πως να αντιμετωπίσει εμένα, ως σχολιαστή ή ως βουλευτή. Να σας πω ότι σε ανύποπτο χρόνο μου είχε προτείνει ο ίδιος ο Τσίπρας να πάρω εκπομπή “Στο Κόκκινο”. Δεν την αποδέχθηκα γιατί δεν νιώθω άνετα σε ένα κομματικό ραδιόφωνο ή εφημερίδα. Ήταν τιμητική η πρόταση από τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν καταλαβαίνω πως κατηγορούν εμένα βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που είναι τακτικοί θαμώνες-σχολιαστές στα διάφορα Μέσα, στα κατεστημένα Μέσα”.
Και κατέληξε λέγοντας πως είναι λανθασμένη η προσέγγιση μερικών μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ αναφορικά με την επικοινωνία θέσεων και απόψεων: “Εάν φτάσεις στο σημείο να πιστεύεις ότι δεν πρέπει να δίνεις το παρών στα μέσα που θεωρείς εχθρικά απέναντί σου, ακολουθείς μια αυτιστική στρατηγική: Η λογική του μιλάω στα δικά μου μέσα, στο δικό μου κοινό, του λέω ότι περιμένουν να ακούσουν. Αυτό δεν είναι πολιτική τακτική, δεν διευρύνει το ακροατήριό σου και τη δυνατότητά σου να διευρύνεις τη βάση σου”.
Τόνισε για πολλοστή φορά πως κάποιοι μέσα στο κόμμα ενοχλούνται από τις απόψεις του, αλλά δήλωσε πως το μοντέλο κόμματος που όλοι ενημερώνουν πρώτα την ηγεσία και την Κοινοβουλευτική Ομάδα πριν εκφράσουν δημόσια τις απόψεις τους είναι ένα μοντέλο κόμματος που λειτουργούσε το 1950, το 1970, το 2013 όμως δεν λειτουργεί.