O Ολιβερ Κρόμγουελ ήταν το ίδιο αιμοσταγής όσο ο Ιωσήφ Στάλιν. Τάδε έφη Βλαντίμιρ Πούτιν, επιχειρώντας λιγότερο να εξισώσει τις δύο ιστορικές προσωπικότητες, αλλά περισσότερο να «ελαφρύνει» τον σοβιετικό δικτάτορα από τις αιματηρές σελίδες της δεσποτίας του.
Ο πρόεδρος της Ρωσίας συστηματικά περιλαμβάνει στο ιστορικό του «αφήγημα» τόσο την εποχή των τσάρων, όσο και την σοβιετική περίοδο, λειαίνοντας τις αιχμές και προβάλλοντας μία εθνική κατασκευή «ρωσικού μεγαλείου» από τον Ιβάν τον τρομερό μέχρι τον...εαυτό του.
Οντως ο Αγγλος πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης του 17ου αιώνα ήταν σκληρός και σε αρκετές περιπτώσεις έβαψε τα χέρια του στο αίμα, ιδίως καθολικών αντιπάλων του, αφού ο ίδιος υπήρξε θρησκόληπτος προτεστάντης και ορκισμένος εχθρός του Βατικανού. Διέταξε την σφαγή της Ντρογκέντα, στις 11 Σεπτεμβρίου 1649, όπου εξόντωσε τους τέσσερις χιλιάδες κατοίκους της ιρλανδικής αυτής πόλης. Ηταν το πιο αιματηρό γεγονός των Πολέμων των Τριών Βασιλείων (1639 - 1651), όταν Σκοτσέζοι και Ιρλανδοί μάχονταν για την ανεξαρτησία τους από τους Αγγλους. Γι' αυτό και πολλοί Ιρλανδοί τρέφουν ακόμη και σήμερα μίσος για τον Κρόμγουελ.
Από την άλλη πλευρά οι δολοφονικές τακτικές του «πατερούλη» Στάλιν είχαν ως αποτέλεσμα να χυθεί πολύ περισσότερο αίμα, σε απόλυτους αριθμούς. Σύμφωνα με τα στοιχεία που ήρθαν στη δημοσιότητα μετά την πτώση της ΕΣΣΔ το 1991, τα θύματα του σταλινισμού κυμαίνονται από 11 ως 39 εκατομμύρια, αναλόγως του τί συνυπολογίζει κάθε ιστορικός.
Ωστόσο μπορεί να μπει κανείς στον πειρασμό να σκεφτεί ότι τα μέσα εξόντωσης στην εποχή του Κρόμγουελ ήταν πιο «παραδοσιακά», δηλαδή εμπροσθογεμή μουσκέτα, δυσκίνητα κανόνια, ξίφη, τσεκούρια κλπ.
Ενώ στην βιομηχανική εποχή του Στάλιν κυριαρχούσαν στην ΕΣΣΔ τα εκτελεστικά αποσπάσματα, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι συχνά εξοντωτικές υποχρεωτικές μετακινήσεις των πληθυσμών και οι μαζικές λιμοκτονίες λόγω κρατικού σχεδιασμού.
ΤΟ ΒΗΜΑ