Του Κωνσταντίνου Ζούλα
«Θέλω να σας θέσω το εξής ερώτημα: Ο μέσος Ελληνας νιώθει ευγνωμοσύνη για όσα του προσφέρει τα τελευταία χρόνια ο μέσος Γερμανός;»
Η ερώτηση δεν είναι φανταστική ούτε πρέπει να σας εξοργίσει. Την δέχθηκαν από αξιωματούχο της γερμανικής κυβέρνησης οι καλοί συνάδελφοι Σωτήρης Νίκας και Νίκος Φιλιππίδης, που βρέθηκαν αυτήν την εβδομάδα προσκεκλημένοι στο Βερολίνο. Μου την μετέφεραν, μάλιστα, ακριβώς ως παράδειγμα του τρόπου που αντιμετωπίζουν την ελληνική κρίση όλοι οι Γερμανοί αξιωματούχοι που συνάντησαν – και ήταν πολλοί.
Οσο απλοϊκό κι αν ακούγεται το ερώτημα, θα πρέπει να μας προβληματίσει. Διότι είναι ενδεικτικό του χάους που διακρίνει τον τρόπο σκέψης του μέσου Γερμανού από τον αντίστοιχο στην Ελλάδα. Εκείνοι θεωρούν αυτονόητη την ευγνωμοσύνη μας, με την πεποίθηση ότι μας βοηθούν να διορθώσουμε δικά μας λάθη που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία. Ενώ εμείς –στην πλειοψηφία μας– εκλαμβάνουμε τη δική τους συνδρομή όχι μόνον ως αυτονόητη, αλλά κάτι ακόμη χειρότερο. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι τα γερμανικά δάνεια είναι ένα ελάχιστο τμήμα απ’ όσα στην πραγματικότητα μας χρωστούν (π.χ από τη γερμανική κατοχή), ενώ επιπλέον έχουμε πεισθεί πως από την ελληνική κρίση ο μέσος Γερμανός βγαίνει και ωφελημένος. Οι Γερμανοί, δηλαδή, μας αντιμετωπίζουν περίπου ως αχάριστους και εμείς ως τοκογλύφους.
Δεν είναι στόχος του παρόντος να αναζητήσει την αλήθεια. Αλλωστε, είναι μάλλον αφελής όποιος ισχυρίζεται ότι την κατέχει. Πολύ περισσότερο βάσει της αντικειμενικής παραδοχής ότι την τελευταία τετραετία η χώρα μας έχει βρεθεί στην ατιμωτική επαιτεία του ισχυρότερου ευρωπαϊκού κράτους και όχι βέβαια η Γερμανία στη δική μας. Ως εκ τούτου, θα ήταν μάλλον επωφελέστερο να διερευνήσουμε τι ακριβώς αποζητούμε εμείς από εκείνους και όχι να αξιώνουμε να κατανοήσουν αυτοί όσα εμείς ακόμη μοιάζουμε να μην έχουμε συνειδητοποιήσει.
Θα γίνω σαφέστερος με 2-3 παραδείγματα από την τελευταία έρευνα της GPO, που παραδόξως δεν αναδείχθηκαν. Και αυτά αφορούν τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς το κόμμα του κ. Τσίπρα είναι που ισχυρίζεται ότι υπάρχει μια εντελώς διαφορετική συνταγή σωτηρίας από την ακολουθούμενη (που μακάρι να ακολουθείτο, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία).
Είναι, λοιπόν, απορίας άξιον πώς, ενώ ο κ. Τσίπρας διαβεβαιώνει τους Ελληνες ότι δεν διανοείται να οδηγήσει τη χώρα εκτός Ευρωζώνης (δηλαδή, μη γελιόμαστε, εκτός Ευρώπης), το 34,9% των ψηφοφόρων του απαντάει ευθαρσώς ότι θα ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές ακριβώς για το αντίθετο: Δηλαδή για να αποχωρήσει η Ελλάδα από το ευρώ και να επιστρέψει στη δραχμή!
Ακόμη δε πιο εντυπωσιακό είναι ότι τη στιγμή που ο κ. Τσίπρας ήδη καλεί τον κ. Σαμαρά να παραιτηθεί την επομένη των ευρωεκλογών –αν ηττηθεί– ένας στους τρεις δικούς του ψηφοφόρους (31,1%) τάσσεται υπέρ της εξάντλησης της τετραετίας από την παρούσα κυβέρνηση. Και επειδή δεν θέλω να πιστεύω ότι οι εν λόγω πολίτες επιζητούν να καταστραφεί η χώρα στα χέρια του κ. Σαμαρά για να αρχίζει να την ξαναχτίζει ο κ. Τσίπρας επί πραγματικών ερειπίων, συμπεραίνω ότι αυτό το 31,1% εντάσσεται μάλλον σε μια ευρύτερη ομάδα οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ: δηλαδή στο 46,1% των ψηφοφόρων του που παραδέχονται ότι το κόμμα τους «δεν είναι έτοιμο να κυβερνήσει»!
Επέλεξα να αναδείξω τις κραυγαλέες αυτές αντιφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ –και όχι να σταθώ στην αυτονόητη απογοήτευση που νιώθουν οι «αντίπαλοί» του από τις παλινωδίες της κυβέρνησης– ακριβώς διότι οι περισσότερες δημοσκοπήσεις δείχνουν πια ότι ο κ. Τσίπρας θα είναι ο νικητής των επόμενων εκλογών. Και δεν έβαλα τυχαία εντός εισαγωγικών το «αντίπαλοι». Διότι αυτό που μοιάζει να μην κατανοεί ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι ακόμη κι αν κερδίσει τις εκλογές –όποτε κι αν γίνουν– θα είναι μάλλον εξαναγκασμένος να τα βρει με τους σημερινούς «αντιπάλους» του για να μην οδηγήσει τη χώρα σε μια μακρά πολιτική κρίση που οι νεότεροι δεν διανοούμασταν ότι θα ζήσουμε. Ενδεικτικά υπενθυμίζω ότι από το 1950 ώς το 1967 η Ελλάδα οδηγήθηκε 8 φορές σε εκλογές και άλλαξε 16 πρωθυπουργούς.
Ως εκ τούτου, μικρή μάλλον σημασία έχει να καταλήξουμε αν οφείλουμε ή όχι ευγνωμοσύνη στους Γερμανούς για το γεγονός ότι η χώρα παραμένει, όπως παραμένει, εντός Ευρωζώνης. Μεγαλύτερη θα είχε να μας διευκρινίσει, επιτέλους, ο κ. Τσίπρας τι ακριβώς σκοπεύει να κάνει αν αναλάβει τα ηνία της χώρας και η δική του μαγική συνταγή δεν γίνει αποδεκτή από τους «Γερμανούς τοκογλύφους». Θα του είμαστε πραγματικά ευγνώμονες να μας το εξηγήσει...