"Από τον χρήστη του twitter GVeltsi"
Αναλύοντας με τη δέουσα σοβαρότητα τoυς βαθύτερους προβληματισμούς του δημοσιογράφου του Ριζοσπάστη για το Game of Thrones αναπόφευκτα αναδύονται ερωτήματα και για την –κατά πολλούς- δημοφιλέστερη σειρά όλων των εποχών, FRIENDS aka Φιλαράκια.
Παρατηρώντας προσεκτικά, αυτό το μοναδικό αριστούργημα που κανείς δεν μπορεί να το δει μόνο μία φορά (ναι καλά το σκεφτήκατε, σαν τα γνωστά ύποπτα τσιπς) διαπιστώνουμε ότι δεν είναι και τόσο αθώο όσο με την παιδική μας αφέλεια είχαμε αρχικά ενστερνιστεί.
Τι θέλουν άραγε να μας περάσουν όταν δείχνουν τον Τσάντλερ να καταστρέφει το γραφείο του, τον Τζόυ να πηγαίνει βρώμικος και καθυστερημένος στη δουλειά μετά από τριήμερο ψάρεμα, την κατά τα αλλά workaholic Μόνικα να καβατζώνει μποτίλιες από, ποιος ξέρει ποιας χρονιάς, κρασιά ως δώρο από προμηθευτή της επιχείρησης (ευτυχώς απολύθηκε η δόλια δωρολήπτρια), τον Ρος να ρισκάρει τη σταθερή δουλειά του ωρυόμενος στον προϊστάμενό του για ένα παλιοσάντουιτς, την Ρέητσελ να κλείνει ιντερβιού πίσω από την πλάτη του υπομονετικού, είναι η αλήθεια, αφεντικού της (σε εποχές πρωτοφανούς ανεργίας μάλιστα αυτό αποτελεί πρόκληση) και τέλος την -κομμουνίστρια να τονίσουμε- Φοίβη να πέφτει ελέω ανεργίας στα θέλγητρα των καπιταλιστικών σαλονιών μασάζ;
Ή μήπως από την άλλη όλα αυτά είναι άπλα μια προσπάθεια επιβολής ενός σοσιαλιστικού μοντέλου όπου 6 τύποι κάθονται σε μια καφετερία όλη τη μέρα και οι εργοδότες τους πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα πίσω στις επιχειρήσεις τους; Σκέφτηκε κανείς σας ποτέ τους εργοδότες τους όσο αυτοί πίνουν συνεχώς καφέδες στο Central Perk; Όχι σας ρωτάω. Τους σκεφτήκατε ποτέ;
Παρατηρείστε πόσο ύπουλα ο κορπορατισμός σου εμφυσύει το δικαίωμα του προϊσταμένου να έχει ερωτικές βλέψεις στην όμορφη υφιστάμενο του χρησιμοποιώντας αριστουργηματικά έναν, κατά τα αλλα, συμπαθέστατο Ολλανδό μπαρτέντερ με άσπρα μαλλιά και ροδοκόκκινα μάγουλα.
Από την άλλη, πόσο καταφανέστερα θα έδειχνε κάποιος άραγε τα αντισιωνιστικά του συναισθήματα παρά δείχνοντας τον Ρος να τσιγκουνεύεται για μικροποσά κάθε δύο επεισόδια. Και γυρισμένο στην Νέα Υόρκη μάλιστα. Μια πόλη, χτισμένη λένε από εβραίους, που σέβεται τη διαφορετικότητα των φυλών όσο καμία άλλη. Δεν είναι αυτό βόμβα στα θεμέλια της διαφορετικότητας;
Ή μήπως χρησιμοποιούν τον αυτοσαρκασμό για να περάσουν μηνύματα συμπαθείας προς τους εβραίους. Τι σκάρωνε άραγε αυτό το σεναριογραφικό team; Πόσα μπιλιετάκια από την παραγωγή και με τι αντίτιμο ικανοποιούσε καθημερινώς; Τι είδε η Μόνικα, κατά κόσμο Courteney Cox και της έκλεισε το στόμα ο παραγωγός με το να την παντρευτεί τελικά και να την κάνει βασίλισσα;
Και γιατί ο επίδοξος εντερπρενούρ πατέρας Γκέλερ δηλαδή δεν έχει δικαίωμα στην αποτυχία; Πάγο πήγε να πουλήσει ο άνθρωπος στη εποχή των ψυγείων. Πρέπει να στηλιτεύσουν αμέσως την κάθε φιλόδοξη προσπάθεια στον αμείλικτο στίβο της αγοράς; Και η Πόρσε; Πόσο υποχθόνια περνάνε το μήνυμα ότ ιακόμα και την αποτυχία ο μπουρζουά πρέπει να τη γιορτάζει με υπερκατανάλωση;
Και αυτή η παραδοσιακή εμμονή στον πρωτότοκο Ρος; Δεν υποκρύπτει μηνύματα για την συνήθεια αυτή των εβραίων που, αν μη τι άλλο, επέδρασε καταλυτικά στη γιγάντωση της εβραϊκής επιρροής στο παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα; Πόσο καθαρότερα να στο δείξει κάποιος; Μπροστά στα ματιά σου είναι όλη η αλήθεια.
Τυχαίο είναι επίσης που η σειρά αρχίζει με μια νύφη που το σκάει τη μέρα του γάμου της; Περάν της βιομηχανίας δισεκατομμυρίων που έχει στηθεί πίσω από τους γάμους, δεν είναι όλη η πλοκή μια ωδή στην υπερκατανάλωση αφού, παρά το ότι η Ράτσελ πέταξε τις πιστωτικές της, μια μέρα καταλήγει να ξοδεύει πολλαπλάσια και να υπηρετεί δουλοπρεπώς την ματαιόδοξοβιομηχανία της μόδας;
Μήπως η διακωμώδηση της αποστολής στον μακρινό πλανήτη Blargon 7 προς εξεύρεση εναλλακτικών καύσιμων στο θεατρικό του Τζόυ δεν κάνει μπαμ ότι κατευθύνεται από τον ίδιο τον ΟΠΕΚ; Το στημένο χειροκρότημα ήταν εντονότατο στη σκηνή αυτή και πάω στοίχημα ότι αν το αναλύσουμε ηχητικά θα ακούσουμε μηνύματα κατά των ενεργειακών αναβαθμίσεων των κατοικιών, του φυσικού αερίου και των pellets εντέχνως παραποιημένα αλλά με προφανή σκοπό.
Από την άλλη, ποια η σημειολογία πίσω από τα πατίνια που ανάγκαζε ο ανάλγητος εργοδότης της τη Μόνικα να τα φοράει σερβίροντας; Αν δεν δείχνει αυτό ότι ο ανάλγητος εργοδότης κάνει τη ζωή πατίνι στον προλετάριο εργαζόμενο τότε τι; Και με μουσική υπόκρουση Rock & Roll που έντυσε μουσικά όλη τη μεταπολεμική γενιά των babyboomers; Δεν είναι αυτό ωδή στις νεοφιλελεύθερες πρακτικές της σχολής του Σικάγο; Έλα σε παρακαλώ!! Σε μας τώρα αυτά;
Ή μήπως ο γκέι πατερας του συμπαθέστατου και χιουμορίστα (όλα μελετημένα) Τσάντλερ δεν προετοιμάζει κατάλληλα το έδαφος για μια κοινωνία αγγέλων χωρίς φύλο; Πρόσφατο το παράδειγμα του Φώτη Σεργουλόπουλου. Πόσο εύκολα χειραγωγήσιμο είναι το υποσυνείδητο μας; Αντί να σαπίζουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης -όπως επιθυμούσε διακαώς ο σύντροφος Τσε - να έχουν τη δυνατότητα, άκουσον άκουσον, να τεκνοποιούν. Όλα εγώ θα σας τα πω πια;
Τέλος, δεν θέλω να σας τρομάξω, αλλά το πιο ύποπτο από όλα είναι ότι το σημείωμα της Ρέητσελ στον Ρος όταν τα ξαναβρήκαν μετά το περίφημο “we were on a break”αποτελούνταν από 18 σελίδες ακατάσχετης φλυαρίας.
Δεν σας φέρνει αμέσως στο μυαλό το ύποπτο κείμενο ανάληψης ευθύνης για το διπλό φονικό στο Νέο Ηράκλειοτης πρωτοεμφανιζόμενης οργάνωσης; 18 σελίδες. Για σκεφτείτε το λίγο!
Ή μήπως δεν είναι ηλίου φαεινότερο ότι τα τσέπωσα και εγώ κάτω από το τραπέζι από το κανάλι που παίζει τα Φιλαράκια για να "καταδείξω" τάχαμου τάχα μου όλα αυτά;
Θα ήθελα επίσης μια μέρα –όταν τα βρω στα οικονομικά με το αντίστοιχο κανάλι δηλαδή- να καταδείξω και τα σαφή αναρχοφιλελεύθερα μηνύματα που περνάει ή έτερη επιτυχημένη σειρά Breaking Bad δείχνοντας έναν δημόσιο υπάλληλο να κατρακυλάει στα σκοτεινά μονοπάτια των καρτέλ των ναρκωτικών. Σε εποχές που η τρόικα μάλιστα επιβάλει τη διαθεσιμότητα ή απόλυση των δημοσίων υπαλλήλων.
Μα αν δεν είναι αυτό σαφής κατεύθυνση επαγγελματικού προσανατολισμού τότε τι είναι; Να δεις που στους επόμενους κύκλους ο ήρωας θα συναλλάσσεται και με κανά Bitcoin καθιστώντας σαφή τα ανατρεπτικά μηνύματα της αυστριακής σχολής οικονομικών κατά του κρατισμούκαι του cronycapitalism.
*Το Capital.gr δημοσιεύει άρθρα χρηστών του twitter σεβόμενο την ανωνυμία τους όπως εκείνοι το επέλεξαν
Πηγή:www.capital.gr