Σύμφωνα με τη δικογραφία που σχηματίστηκε σε βάρος τους, οι κατηγορούμενοι φέρονται να χορηγούσαν σε υπαλλήλους που αποχωρούσαν λόγω συνταξιοδότησης, αποζημιώσεις που έφθαναν έως και τέσσερις φορές παραπάνω από τις προβλεπόμενες. Τονίζεται μάλιστα ότι πλην του σχετικού νομού περί Εταιριών Κοινής Ωφέλειας, για το θέμα των αποζημιώσεων υπήρχε και γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους -την οποία είχε υιοθετήσει του Υπουργείο Εθνικής Άμυνας- η οποία προέβλεπε πλαφόν 15.000 ευρώ.
Οι κατηγορούμενοι, ως μέλη διοικήσεων των ΕΑΣ, φέρονται να είχαν επιτρέψει να χορηγηθούν αποζημιώσεις που έφθασαν σε κάποιες περιπτώσεις και τις 80.000 ευρώ, δαπάνες που, κατά τη δικογραφία, φαίνεται να προκάλεσαν στην επιχείρηση ζημιά τουλάχιστον 11 εκατομμύρια ευρώ. Φέρονται επίσης οι κατηγορούμενοι να είχαν συνάψει συμφωνία για ασφαλιστήριο συμβόλαιο με την Εθνική Ασφαλιστική με κόστος για τα ΕΑΣ πάνω από 40 εκατομμύρια ευρώ γι αυτό, χρήματα που καταβλήθηκαν το 2010 από το Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων.
Στο πλαίσιο της εισαγγελικής έρευνας που διενεργήθηκε για την υπόθεση από τον επίκουρο εισαγγελέα Διαφθοράς Αντώνη Ελευθεριάνο, κλήθηκαν σε ανωμοτί κατάθεση οι 19 κατηγορούμενοι οι οποίοι αρνήθηκαν ότι έχουν παρανομήσει.
Στις εξηγήσεις τους τα στελέχη της επιχείρησης φέρονται να ισχυρίστηκαν πως η ΕΑΣ δεν ανήκει στις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και ως εκ τούτου δεν εφαρμόζεται στην περίπτωσή της πλαφόν στις αποζημιώσεις.
Η θέση των 19, όμως, δεν έγινε αποδεκτή από τις δικαστικές Αρχές, καθώς για τη φύση των υπηρεσιών που παρέχει η επιχείρηση υπήρχε η γνωμοδότηση του ΝΣΚ του 2006 και επιπλέον αντίστοιχη που εκδόθηκε το 2012, που κατέτασσε τα ΕΑΣ στις επιχειρήσεις Κοινής Ωφέλειας.
Βάσει των στοιχείων της εισαγγελικής έρευνας οι επιχορηγήσεις που δόθηκαν στα ΕΑΣ από το 2003 ως το 2010 φτάνουν τα 500 εκατ. ευρώ, από τα οποία 40 εκατομμύρια ευρώ σε μετρητά και τα υπόλοιπα ως κεφαλαιοποίηση.