Στο άρθρο του «Γράμμα ενός προδότη (της δημοσιογραφίας) στην εφημερίδα «Τα Νέα Σαββατοκύριακο» ο δημοσιογράφος περιγράφει δύο περιστατικά που τον έκαναν να αρχίσει να σκέφτεται να παρατήσει τη δημοσιογραφία.
«Μήπως και μπορέσω να κάνω κάτι σημαντικότερο» σημειώνει.
Πράγματα απλά που όλοι έχουν παρατηρήσει όπως ότι σε μια όμορφη παραλία νησιού του Αιγαίου κατέληγαν τα λύμματα της χωματερής. Το δεύτερο περιστατικό που περιγράφει είναι από την επίσκεψή του το περασμένο Φθινόπωρο στα Τίρανα όπου τον σταμάτησαν δύο Ελληνίδες φοιτήτριες όπου ζούσαν και σπούδαζαν πλέον εκεί καθώς δεν είχαν καταφέρει να περάσουν στα ελληνικά πανεπιστήμια.
«Κάπως έτσι βρέθηκεν ένα βράδυ να σκέφτομαι ''δεν παρατάς τις εκπομπές μήπως κάνεις κάτι σημαντικότερο''. Αμαρτία είναι να το συγκρίνω κα ίσως και να κάνω το λάθος, αλλά ναι μάλλον είναι σημαντικότερο. Ετσι τουλάχιστον επέμεναν όλους αυτούς τους μήνες οι φίλοιι μου.''Μπες μπροστά Σταύρο. Εσένα σε ξέρει ο κόσμος. Μήπως καταφέρουμε να αλλάξουμε κάτι''. Εσώ είμαστε λοιπόν. Το Ποτάμι.Τριάντα χρόνια στη δημοσιογραφία έχω γνωρίσει τους περισσότερους πολιτικούς. Ολοι μπορούσαν μόνοι τους και κανείς δεν ήθελε να βοηθήσει τον άλλον. Η μεγάλη ευκαιρεία χάθηκε με τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου.(...).Πολλοί αυτές τις ώρες πάνε να με φοβίσουν. ''Πού πήγες και έμπλεξες''. ''Και πες ότι βγαίνεις, νομίζεις ότι θα τα καταφέρεις;´. Δεν το έχω σκεφθεί ποτέ έτσι. Πάντα οι δρόμοι ήταν για μένα μια ευκαιρία. Ετσι έφθασα και στη δημοσιογραφία. Πέρασα το ποτάμι -εννοώ τώρα τον Κηφισό που χώριζε τα δυτικά προάστια από την Αθήνα- και τα κάταφερα (μάλλον). Βέβαια τότε ήμουν 22 και τώρα είμαι 50. Είμαι πιο μυαλωμένος δηλαδή», καταλήγει ο δημοσιογράφος σημειώνοντας ότι είχε ήδη σχεδιάσει τις δύο επόμενες εκπομπές του. «Δεν το περίμενα να συμβεί έτσι» γράφει.