Είχα τολμήσει την υπόθεση ότι οι θορυβούντες που έθιξαν την υπουργική αξιοπρέπεια ήσαν συνδικαλιστές. Ηταν εσφαλμένη. Εμαθα ότι επρόκειτο για ένα καλλιτεχνικό performance (μία μορφή σύγχρονου έργου τέχνης είναι αυτό…) από μια ομάδα που ονομάζεται «Κίνηση Μαβίλη». (Μήπως επειδή η έμπνευση των δημιουργών της γεννήθηκε στα μπαράκια της ομωνύμου πλατείας; Ας τολμήσω και αυτήν την υπόθεση…)
Τι κάνουν αυτοί λοιπόν; Πηγαίνουν σε μια δημόσια εκδήλωση, διασκορπίζονται ανάμεσα στο κοινό και, ξάφνου, σ’ ένα άσχετο σημείο της εκδήλωσης, αρχίζουν πρώτα να γελούν και ύστερα να χειροκροτούν. Το καλλιτεχνικό δημιούργημα υποτίθεται ότι παράγεται από τη διάδραση του πραγματικού κοινού της εκδήλωσης με τη συμπεριφορά της ομάδας.
Αυτό έκαναν και την περασμένη Πέμπτη στην εκδήλωση της ελληνικής προεδρίας στο Μέγαρο και προκάλεσαν την αποχώρηση της ενσάρκωσης του Πολιτισμού.
Χρησιμοποιώ τον όρο με πλήρη επίγνωση της σημασίας του. Διότι ο υπουργός δικαίωσε τον τίτλο του, αφού, ουσιαστικά, ο Πάνος του Πολιτισμού συμμετείχε –εν αγνοία του έστω– στην παραγωγή ενός έργου τέχνης! Καλού ή κακού δεν έχει σημασία να το αξιολογήσουμε· οπωσδήποτε, όμως, έργου τέχνης.
Μάλιστα, συνέδραμε στο καλλιτέχνημα και με έναν τρόπο που ούτε καν φαντάζεται. Διότι έφθασε με μιάμιση ώρα καθυστέρηση, στις 11 π.μ. αντί στις 9.30 π.μ. και, όπως ήταν φυσικό, όλοι τον περίμεναν για να αρχίσει η εκδήλωση. Ομως, η καθυστέρηση έριξε έξω τον προγραμματισμό του κοινού, με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος του να αποχωρήσει προτού ολοκληρωθεί το συνέδριο.
Στην πραγματικότητα, δηλαδή, και η Κίνηση Μαβίλη και ο υπουργός συνεργάστηκαν για τον ίδιο σκοπό: την αποτυχία της εκδήλωσης.
Διαισθάνομαι ότι στη σχέση των δύο υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες.
Ελπίζω ειλικρινά η συνεργασία τους να μην σταματήσει εδώ…
Ο Φαληρεύς
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ