Αναφέρομαι στην κυριαρχία της αναρχίας, της παρανομίας και της απουσίας δημοκρατικών διαδικασιών στα πανεπιστήμια, που καμία κυβέρνηση και κανένας υπουργός Παιδείας δεν τολμά...
ούτε προσπαθεί να εξαλείψει, η δε άρχουσα πλειονότητα των αριστεροφρόνων ή των τρομοκρατημένων καθηγητών το αποδέχεται ή και το επιβάλλει. Οι κατά καιρούς καταγγελίες θαρραλέων και άξιων καθηγητών αγνοούνται αναίσχυντα από τους αρμοδίους και από τα πρυτανικά συμβούλια, που τελούν υπό την κηδεμονία των μειοψηφουσών αδίστακτων αριστερών φοιτητικών παρατάξεων.
Η πιο πρόσφατη καταγγελία του ομότιμου καθηγητή του Πολυτεχνείου κ. Λουκάκη αναφέρει ότι τέσσερις χώροι μέσα στην Πανεπιστημιούπολη έχουν καταληφθεί εδώ και χρόνια από φοιτητές, συνεδριάσεις της Συγκλήτου τελούν υπό την εποπτεία φοιτητών που τους ασκούν ψυχολογική βία, δεν καλείται η Αστυνομία σε περιπτώσεις κλοπής δημόσιας περιουσίας (ή βιαιοπραγιών), μένει ατιμώρητη η καταστροφή δημόσιας περιουσίας και πολλά άλλα.
Με το πρόσχημα του αυτοδιοικήτου των ΑΕΙ, που φυσικά δεν νοείται να επιτρέπει κάθε παράνομη συμπεριφορά, οι κυβερνήσεις, όλα τα κόμματα και η τηλεόραση κλείνουν τα μάτια στο όργιο βίας και αυθαιρεσίας που κυριαρχεί σ' αυτά. Αφετηρία ο διαβόητος νόμος-πλαίσιο του ΠαΣοΚ του Α. Παπανδρέου που, αντί να βελτιώσει, διέλυσε τη δημόσια εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες, σε σημείο που να τον απαρνηθούν τελικά ακόμη και οι ίδιοι συντάκτες, αλλά πολύ αργά πια, αφού η ζημιά που προκάλεσε αποδεικνύεται ανήκεστη.
Στην πιο πρόσφατη συγκομιδή προστέθηκε, πέραν της παρανομίας, και η ανηθικότητα από μέρους κάποιων συγκλητικών και των αριστερών καθηγητικών παρατάξεων. Μπροστάρης το Μετσόβιο Πολυτεχνείο, που ζήτησε επισήμως από την κυβέρνηση να μην παρακρατηθεί ο μισθός των διοικητικών υπαλλήλων που επί μήνες απεργούσαν επειδή μετά δήθεν προσέφεραν υπερεργασία(!) για να καλύψουν τα κενά που προκάλεσαν οι ίδιοι. Ακολούθησε ακόμη θρασύτερη απαίτηση από δύο αριστερές παρατάξεις καθηγητών του ΕΜΠ: να μην περικοπούν οι μισθοί εκείνων των καθηγητών που απήργησαν για λόγους συμπαράστασης προς τους απεργούς διοικητικούς υπαλλήλους. Η εφαρμογή της κατά τον νόμο προβλεπόμενης περικοπής των αποδοχών στους απεργούντες χαρακτηρίστηκε από αυτούς τους αναίσχυντους «προσπάθεια τρομοκράτησης» και «παραβίαση του δικαιώματος συμμετοχής σε απεργίες». Δυστυχώς η ατιμωρησία διαρκείας που διεκδικούν και επιβάλλουν οι παρανομούντες αριστερόφρονες έφθασε σε επίπεδο ανώτατων εκπαιδευτικών στα όρια του παραλογισμού και της ανηθικότητας. Γιατί τι ζήτησαν, για να το πούμε ωμά: την άσκηση του μαρξογενούς δικαιώματος στην τεμπελιά. Να μην εργάζονται, να τεμπελιάζουν και ταυτόχρονα να πληρώνονται. Αναβαθμισμένο σε πανεπιστημιακό επίπεδο το ιδεώδες του Καραγκιόζη: να μη δουλεύει και να τον τρέφουν οι άλλοι.
Αν σε όλα αυτά προστεθεί και η λυσσαλέα αντίδραση των συνδικάτων των εκπαιδευτικών σε οποιαδήποτε αξιολόγησή τους, τότε ευκολότερα θα γίνει αντιληπτό γιατί φθάσαμε στο σημερινό έσχατο κατάντημα.
Του Γ.Μαρίνου από το Βήμα της 13-04-14
http://antilogos-gr.blogspot.com/2014/04/blog-post_2619.html