Στη γωνία της Γαλατσίου με τη Βεΐκου, οι εκλογές δεν έγιναν ποτέ. Το περίπτερο με τις αφίσες του, με τα πανό και τα διαφημιστικά του στέκεται ακόμα όρθιο περιμένοντας ψηφοφόρους. «Θα μιλήσει ο Δημήτρης Κουτσούμπας» γράφει το πανό με μεγάλα γράμματα.
Από τότε που στήθηκε το περίπτερο, και ο Δ. Κουτσούμπας μίλησε, και οι ψηφοφόροι μίλησαν. Οι μόνοι που μένουν σιωπηλοί είναι οι κύριοι των κομμάτων που δεν λένε να μαζέψουν τα σκουπίδια τους. Το Γαλάτσι, όπως και οι πιο πολλές γειτονιές της Αθήνας, δίνει τώρα τον μετεκλογικό του αγώνα. Αυτή τη φορά, ενάντια στα σκουπίδια των ευρωβουλευτών, των περιφερειαρχών και των δημάρχων.
Τα επίσημα στοιχεία λένε πως μόνο στην Αθήνα σκορπίστηκαν περισσότεροι από 20 τόνοι αφίσες και φυλλάδια - οπότε οι δύστυχοι υπάλληλοι στις υπηρεσίες καθαριότητας όσο κι αν παλεύουν με το τέρας της αφισορρύπανσης δεν έχουν και πολλές ελπίδες. Γιατί μπορεί τα φυλλάδια να μαζεύονται εύκολα, το να ξεκολλήσεις όμως τις αφίσες θέλει κόπο. Και όπως όλα δείχνουν, οι κύριοι που εικονίζονται στις αφίσες καθόλου δεν προτίθενται να βοηθήσουν.
Κι έτσι, την Τετάρτη το πρωί, τρεις μέρες μετά τις εκλογές, επί της Γαλατσίου, όπου υπάρχει καφάο το έχει «αποικίσει» κάποια αφίσα, κι όπου υπάρχει πλατεία έχει κάνει απόβαση το εκλογικό ασκέρι: οι τοπικοί δήμαρχοι έχουν απλώσει σεντόνια τις αφίσες στους κάδους ανακύκλωσης - αλλά δυστυχώς απ’ την έξω μεριά. Ακόμα και το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο με τη χαμογελαστή φυσιογνωμία του Δ. Καζάκη έχει σκαρφαλώσει σε φανοστάτες και τοιχάκια. Το παρκάκι επί της οδού Ψυχάρη, απ’ τα χαρτιά που είναι κολλημένα παντού μοιάζει με υπαίθριο εκλογικό κέντρο. Στα τοιχάκια του, οι αφίσες σχηματίζουν πάκο: ο Α. Αλαβάνος, ο Γ. Σακελλαρίδης, ο Δ. Κουτσούμπας, ο ένας πάνω στον άλλον. Μπορεί στον Πειραιά ο Γ. Μώραλης να βγήκε με τους εθελοντές να καθαρίσει τα σκουπίδια του απ’ την πόλη και η Ρ. Δούρου να μάζεψε σε κάποιες περιοχές την προεκλογική σαβούρα απ’ τους δρόμους, αλλά αυτές ήταν δύο μονάχα εξαιρέσεις. Στις περισσότερες περιοχές της Αθήνας το προεκλογικό υλικό γνωρίζει μετεκλογική δόξα. Στον δρόμο προς τα Εξάρχεια, τη Χαριλάου Τρικούπη ολόκληρη την έχει καταλάβει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με αφίσες κολλημένες ακόμα και στις βιτρίνες των καταστημάτων. Από τη Βουλγαροκτόνου και μετά, το σκηνικό αλλάζει. Οχι γιατί η πόλη καθαρίζει, αλλά επειδή αναλαμβάνει την ταπετσαρία της ο Αλέξης Τσίπρας, με το γαρίφαλο στο χέρι, κολλημένος όπου υπάρχει επίπεδη επιφάνεια. Από τις 22 Μαΐου που είχε την ομιλία του στην Ομόνοια, οι φωτογραφίες του είναι ακόμα εδώ, δέκα δέκα στη σειρά, όπως τον παλιό καιρό που οι αφισοκολλητές του ΠΑΣΟΚ αναποδογύριζαν κάδους με κόλλα στα κεφάλια εκείνων της Ν.Δ. και τούμπαλιν.
Οσο προχωράει το ρεπορτάζ, συνειδητοποιεί κανείς πως η αφισορρύπανση δεν αφορά όλη την πόλη, αλλά συγκεκριμένες γειτονιές. Το Γαλάτσι είναι σε άθλια μετεκλογική κατάσταση, ενώ πεντακόσια μέτρα παραπέρα, με το που μπαίνεις στο Ψυχικό, δεν βλέπεις ούτε μία αφίσα ούτε ένα φυλλάδιο πεταμένο στον δρόμο.
Τα Εξάρχεια έχουν απόθεμα από προεκλογικό υλικό και για τις επόμενες εκλογές, ενώ ολόκληρη η λεωφόρος Αλεξάνδρας και η Πανόρμου είναι εντελώς καθαρές. Αλλά μόλις πάρεις τη στροφή από το Πεδίον του Αρεως για Κυψέλη, σε περιμένει ο Γ. Σακελλαρίδης στην οδό Κυψέλης με το τοιχοκολλημένο «Αλλάζουμε την Αθήνα τώρα» σε χίλια διαφορετικά αντίτυπα. Από την Ιθάκης και πάνω, ο παρ’ ολίγον δήμαρχος περιορίζεται σε... μεσοτοιχία με τον Αλ. Αλαβάνο που επίσης ειδικεύεται στο να κολλά σεντόνια με τη φυσιογνωμία του όπου υπάρχει τοίχος. Ως τη Δροσοπούλου, το πανελληνίως άγνωστο κόμμα ΑΚΕΠ κάνει την έκπληξη και μπαίνει κι αυτό στον χορό της αφισορρύπανσης, αλλά προς τη Λέλας Καραγιάννη, που είναι και το προσκύνημα των απανταχού καταληψιών, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παίρνει ξανά κεφάλι στο σκουπιδαριό. Μια νοσταλγική νεαρά με κοιτάζει από τις αφίσες ενώ διαβάζω το «έξω απ’ τη φυλακή του ευρώ», «ψωμί, δουλειά, ελευθερία». Είναι πάντα ενδιαφέρον να βλέπεις πώς μπορεί κανείς να απαιτεί τα πάντα, ενώ δεν προτίθεται να κάνει ούτε το ελάχιστο: να μαζέψει τις αφίσες του μετά τις εκλογές.
Αλλά πάλι, αυτό δεν ισχύει μόνο για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Φτάνοντας στην Κυψέλη, διαπιστώνω πως ακόμα και το Παναθηναϊκό Κίνημα έχει στρώσει όσους τοίχους μπόρεσε με τριφύλλια και άλλα πράσινα φετίχ. Και το μόνο που δεν βλέπει κανείς πουθενά, σε καμία γειτονιά της Αθήνας, είναι αφίσες της Ν.Δ., της «Ελιάς» και της ΔΗΜΑΡ. Που θα πει πως τελικά ίσως η Ρένα Δούρου να είχε δίκιο σ’ εκείνη τη σουρεάλ παρατήρησή της. Πως δηλαδή «αλλιώς μαζεύει τα σκουπίδια ένας μνημονιακός». Στη συγκεκριμένη περίπτωση, βλέπετε, ο μνημονιακός απλώς δεν πέταξε σκουπίδια. Ενώ ο αντιμνημονιακός που πέταξε, τώρα μας δείχνει πώς (δεν) τα μαζεύει.
ΜΑΡΙΛΗ ΜΑΡΓΩΜΕΝΟΥ
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ