Οι ελληνορωσικές σχέσεις πάντα έβρισκαν μια αφορμή για να μην ολοκληρωθούν ποτέ . Παρέμεναν και παραμένουν ένα “φλερτ” με καλές και κακές στιγμές.
Ευθύνονται και οι δύο πλευρές με την ελληνική να έχει ίσως μεγαλύτερο μερίδιο.
Το περίφημο άνοιγμα του Κώστα Καραμανλή στο οποίο πολλοί αποδίδουν και την πτώση της κυβέρνησής του -σκεπάζοντας έτσι και τα λάθη- δεν προχώρησε ποτέ. Μαζί και οι όποιες συμφωνίες εξοπλισμών που είχαν συζητηθεί και περιελάμβαναν και τα περίφημα BMP. Με την κυβέρνηση Παπανδρέου να “παγώνει” τελείως τις ελληνορωσικές σχέσεις.
Αυτά είναι γνωστά. Αλλά από την άλλη όμως θα στεναχωρήσουμε όσους έχουν πάντα την ελπίδα της σωτήριας καθόδου του “ξανθού ορθόδοξου γένους” που θα μας γλιτώσει απ΄ όλα τα δεινά και τις κακουχίες. Η Ελλάδα σε δύσκολες ώρες έδωσε πολλά και δεν θυμόμαστε να έχει πάρει κάτι που να δικαιολογεί όλη αυτή την …προσμονή.
Η Ρωσία είναι μια χώρα υπερδύναμη που αυτό που πρώτα απ΄ όλα κοιτά να εξασφαλίσει είναι τα συμφέροντά της και την επιρροή της στον κόσμο. Και καλά κάνει. Η απόφαση του Πούτιν να απαντήσει με εμπάργκο στις κυρώσεις της Δύσης δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει. Δεκτή εν μέρει και η άποψη που εκφράστηκε από Ρώσους αξιωματούχους σύμφωνα με την οποία δεν θα μπορούσαν να γίνουν εξαιρέσεις για Κύπρο και Ελλάδα αν και αναγνώρισαν τις χλιαρές έστω προσπάθειες που έκαναν για να αποφευχθούν ή να μειωθούν οι κυρώσεις κατά της Μόσχας.
Λέμε δεκτή εν μέρει γιατί το τελευταίο διάστημα η Ελλάδα έχει δεχτεί απανωτά χτυπήματα εκ Ρωσίας. Πριν από την απόφαση του Πούτιν για το εμπάργκο που έχει οδηγήσει σε απογνωση τους Έλληνες αγρότες, είχαμε τα “ρωσικά κανόνια” μεγάλων τουριστικών γραφείων που έχουν προκαλέσει τεράστια ζημιά στο “τουριστικό όνειρο” που παρουσίαζε μήνες τώρα στην κοινή γνώμη η ελληνική κυβέρνηση ως μεγάλη επιτυχία. Δεν λέμε ότι …ο Πούτιν έβαλε τα γραφεία να “βαρέσουν κανόνι” -το αφήνουμε γι΄ άλλο …site αυτό- αλλά όλα αυτά μαζί έχουν δημιουργήσει βαρύ κλίμα.
Την ίδια ώρα βλέπουμε ότι η Ρωσία του Πούτιν έρχεται όλο και πιο κοντά με την Τουρκία του Ερντογάν, ο οποίος χρόνια “παζαρεύει” να κάνει “εξοπλιστικά ψώνια” από τη Ρωσία,αλλά αν εξαιρέσουμε μερικά αντιαρματικά -που ο Πούτιν πρώτα πούλησε στην Ελλάδα- δεν το έχει τολμήσει!
Κι εδώ έρχεται το “ελληνικό παράπονο” το οποίο είναι και απολύτως δικαιολογημένο. Η Ελλάδα δεν “φοβήθηκε” την πολύ δύσκολη για τη Ρωσία δεκαετία του 90 να προχωρήσει σε τεράστιες εξοπλιστικές αγορές από τη Μόσχα. Αμερικανοί, Τούρκοι,NATO,όλοι ήταν κάθετα αντίθετοι, στους S 300,στα TOR M1 σ΄ ότι ρωσικό “προϊόν” αγοράζαμε ή συζητάγαμε να αγοράσουμε. Δεν ήταν τα δις που δώσαμε το μόνο κέρδος για την Μόσχα που τότε δεν ήταν πρωτεύουσα μιας υπερδύναμης αλλά πρωτεύουσα μιας αυτοκρατορίας που είχε καταρρεύσει με πάταγο. Το πραγματικό της κέρδος ήταν ότι είχε την Ελλάδα, χώρα μέλος του NATO επί της ουσίας σε “εμπόλεμη κατάσταση” με την Τουρκία ως “βιτρίνα επίδειξης” όλων των οπλικών της συστημάτων. Και μέσα απ΄ αυτή τη “νατοϊκή βιτρίνα” κατόρθωσε να κερδίσει πολλά και σημαντικά συμβόλαια .
Η Μόσχα πάντα ζήταγε συνεργασία με την Αθήνα, αλλά ποτέ δεν έδινε κάτι χειροπιαστό ως αντάλλαγμα. Ζητούσε από την Ελλάδα να βρεθεί απέναντι σε άλλες ισχυρές χώρες χωρίς να γνωρίζει στην πραγματικότητα ποιο θα είναι το κέρδος της ώστε να αποφάσιζε αν άξιζε να πάρει το ρίσκο.
Η κατάσταση με τις κυρώσεις και το ρωσικό εμπάργκο ειναι περίπλοκη. Θα μπορούσε η Αθήνα να έχει πιο σθεναρή και ξεκάθαρη στάση για τις κυρώσεις κατά της Μόσχας και ας γινόταν το “κακό παιδί”. Από την άλλη όμως και η Ρωσία θα πρέπει κάποια στιγμή να δείξει στην Αθήνα ότι η “κόκκινη αρκούδα” είναι πράγματι εδώ. Στα δύσκολα, όχι στα εύκολα.
Προς το παρόν την ακούμε και την διαβάζουμε μόνο στους “δημοσιογραφικούς τίτλους” που εντυπωσιάζουν. Αλλά αυτό δεν αρκεί.