Σε ένα καινούργιο τομέα όμως μπορούμε να βάλουμε νέες βάσεις, να εμπνευστούμε ένα νέο όραμα. Έχουμε χιλιάδες μικρά ακατοίκητα νησάκια. Πριν από καιρό, βγήκε μία λίστα με 60 τα οποία θα μπορούσαμε – λέει – να εκμεταλλευτούμε ή ακόμη καλύτερα να αξιοποιήσουμε. Μερικά από αυτά είναι 5 ως 6 χιλιάδες στρέμματα! Θα έπρεπε λοιπόν, σε επίπεδο πρωθυπουργού, να κληθούν σοβαροί Έλληνες επιχειρηματίες ή ομογενείς των ΗΠΑ ή της Αυστραλίας για να το συζητήσουμε!
Να τους τα παραχωρήσουμε για τα επόμενα 100 χρόνια με την προυπόθεση να κτίσουν άμεσα, υπερπολυτελή ξενοδοχεία επτά αστέρων. Να φτιάξουν υποδομές, δρόμους, έργα για αυτόνομη ενέργεια, πόσιμο νερό, μίνι πολυτελείς αγορές και μεγάλες οργανωμένες μαρίνες.
Δηλαδή, να κατασκευάσουν μία καλύτερη Ριβιέρα ή ένα καλύτερο Μόντε Κάρλο στη… ξεχασμένη, το χειμώνα, Ελλάδα Μόνο με δικά τους έξοδα και με δημόσια κίνητρα. Δηλαδή, δύο χρόνια πλήρη φορολογική απαλλαγή, τα επόμενα δέκα μισή φορολογία κι άμεσες άδειες για να προχωρήσουν τα έργα και τα νησιά μας (ακατοίκητα ή παρατημένα, χωρίς δασκάλους και γιατρούς) να μετατραπούν σε χρονο ρεκόρ ως οι πλέον δημοφιλείς παγκόσμιοι τουριστικοί προορισμοί για εύπορους τουρίστες!
Είμαι σίγουρη ότι για μία τέτοια επένδυση 4-5 δις, όλο και κάποιοι επιχειρηματίες «θα έσκαγαν μύτη» και άλλες τόσες παγκόσμιες τράπεζες θα ήθελαν να τους χρηματοδοτήσουν. Και αν πετύχαινε η πρώτη «συνταγή» τότε απλά, θα προχωρούσαμε σε… επανάληψη και σε άλλα ακατοίκητα! Και που ξέρεις, κοντά στον τουρισμό, θα αναπτύσσονταν και η νησιωτική Ελλάδα που χρόνια τώρα, περιμένει το πλοίο της γραμμής και την καλοσύνη ενός αποσπασμένου γιατρού, πριν τη μεταφορά με… πούμα σε νοσοκομεία της Αθήνας…
Μελίνα Καραπαναγιωτίδου
melkar4@yahoo.gr