Ο δήμαρχος της Θεσσαλονίκης βρίσκεται, σύμφωνα με την Huffington Post, στην ομάδα των οχτώ δημάρχων απ' όλο τον κόσμο που μεταμορφώνουν τις πόλεις τους.
Στην ίδια ομάδα με τον Γιάννη Μπουτάρη, για τον οποίο η αμερικανική ιστοσελίδα, υποστηρίζει ότι αποτελεί την αχτίδα ελπίδας για το ελληνικό έθνος, βρίσκονται η δήμαρχος των Παρισίων Αν Ινταλγκό, ο δήμαρχος του Βερολίνου Κλάους Βόβεραϊτ, ο δήμαρχος της ινδονησιακής πόλης Σουραμπάγια Τρι Ρισμαχαρίνι, ο δήμαρχος του Κάλγκαρι Ναχίντ Νενσί, ο δήμαρχος της Μπογκοτά Πέτρο Γκουστάβο, η δήμαρχος του Χιούστον Ανίς Πάρκερ και ο δήμαρχος του Μπουένος Άιρες Μαουρίτσιο Μάκρι.
1. Γιάννης Μπουτάρης, Θεσσαλονίκη, Ελλάδα
Στον δήμαρχο της Θεσσαλονίκης, ο οποίος δεν μοιάζει με παραδοσιακό πολιτικό αφού «φοράει βραχιόλι αγορασμένα από το δρόμο, έχει διαμαντένιο σκουλαρίκι και ένα τατουάζ-σαύρα», πιστώνεται η οικονομική εξυγίανση της πόλης. «Παρά το γεγονός ότι κληρονόμησε ένα χρέος της τάξης των 100 εκατ. ευρώ όταν ανέλαβε το 2011, ο Μπουτάρης ισορρόπησε τον προϋπολογισμό της πόλης, αναζωογόννησε τον τουρισμό και επιτέθηκε στην εκτεταμένη διαφθορά» επισημαίνεται στο άρθρο. «Αν συνεχίσει έτσι τότε ίσως μπορέσει να αποκαταστήσει τη Θεσσαλονίκη στη θριαμβευτική Βυζαντινή πόλη που ήταν κάποτε και να εμπνεύσει κατά τη διαδικασία αυτή τους υπόλοιπους Έλληνες» καταλήγει το άρθρο.
2. Τρι Ρισμαχαρίνι, Σουραμπάγια, Ινδονησία
Η δήμαρχος της Σουραμπάγια Τρι Ρισμαχαρίνι είναι γνωστή με το παρατσούκλι «Μητέρα Ρίσμα», γιατί προσέχει την πόλη της σαν να ήταν το παιδί της. Μαζεύει τα σκουπίδια στις 5.30 το πρωί, μοιράζει μπάλες στα παιδιά συμβουλεύοντάς τα να διαβάζουν και ρυθμίζει την κίνηση η ίδια.
Εκλέχθηκε με βασικό σύνθημα τη δημιουργία κοινόχρηστων χώρων πρασίνου στην πόλη, μιας και διέθετε αντίστοιχη προϋπηρεσία στον δημοτικό οργανισμό. Τώρα η πόλη της διαθέτει 11 πάρκα, όλα με διαφορετική θεματική, από το Πάρκο Λουλουδιών στο Πάρκο για Πατίνι και Ποδήλατο BMX. Από όταν ανέλαβε το 2010, η οικονομία της πόλης σημειώνει 7,5% ανάπτυξη.
Στόχος της Ρίσμα πάντως είναι να ξανακάνει την πόλη της κέντρο εμπορίου, όπως ήταν κάποτε για Ολλανδούς, Ιάπωνες και Βρετανούς εμπόρους. Μόλις τη δεύτερη μέρα που ανέλαβε υποχρέωσε τον αντιπρόεδρο της χώρας να δεσμευθεί πως για ένα έργο ανάπτυξης του λιμανιού. Ως αποτέλεσμα, η κίνηση του λιμανιού αυξήθηξε 200%.
3. Κλάους Βόβεραϊτ, Βερολίνο, Γερμανία
Ο δήμαρχος του Βερολίνου Κλάους Βοβεράιτ περήφανα δήλωσε κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του το 2001: «Είμαι ομοφυλόφιλος, κι αυτό είναι πολύ καλό», κάτι που ελάχιστοι πολιτικοί είχαν κάνει ως τότε. Δυο χρόνια μετά, ο ίδιος δήλωνε πως η πόλη του ήταν «φτωχή αλλά σέξι», κάτι που η New York Times ανακήρυξαν ως «μια φράση που θα μπορούσε να γίνει το ανεπίσημο σλόγκαν της πόλης».
Όταν ο Βόβεράιτ επανεκλέχθηκε το 2011, το Βερολίνο αντιμετώπιζε μια σειρά από σοβαρά προβλήματα, όπως η υψηλή ανεργία μεταξύ άλλων, αλλά όπως παραδέχονται πλέον όλοι, η χαρισματική προσωπικότητα του δημάρχου ήταν που προσέλκυσε μια σειρά επενδυτών που έδωσαν αέρα στην πόλη.
4. Ναχίντ Νενσί, Κάλγκαρι, Καναδάς
Όταν ο εκλέχθηκε το 2010 δήμαρχος στο Κάλγκαρι του Καναδά, έγινε ο πρώτος μουσουλμάνος δήμαρχος σε πόλη της Βόρειας Αμερικής - και μάλιστα σε μια πόλη που θεωρείται από τις πλέον συντηρητικές της ηπείρου. Ο ίδιος λέει πως το από πού προέρχεται σπάνια συζητείται από τους ψηφοφόρους του, που ενδιαφέρονται περισσότερο για τα μελλοντικά σχέδιά του για την πόλη.
Ο δήμαρχος του Κάλγκαρι κατατάχθηκε στη δεύτερη θέση της λίστας με τους πιο ισχυρούς ανθρώπους του Καναδά, πίσω από τον πρωθυπουργό της χώρας, για το 2013.
5. Αν Ινταλγκό, Παρίσι, Γαλλία
Η Αν Ινταλγκό είναι η πρώτη γυναίκα δήμαρχος του Παρισιού. Είναι εγγονή ενός Ισπανού πολέμιου του Φράνκο, που πέρασε τα Πυρηναία με την οικογένειά του πάνω σ' ένα γαϊδουράκι, πίσω στα 1937. Οι γονείς της έγιναν εκ νέου μετανάστες στην Ισπανία από τη Γαλλία το 1962, κι έτσι η μικρή Αν από δύο ετών μεγάλωσε σε κοινωνικές υπηρεσίες.
Η δήμαρχος του Παρισιού δηλώνει πως η παιδική της ηλικία την ενέπνευσε να ξεκινήσει μια καριέρα γύρω από την πόλη και πως στόχος της είναι να συμβάλλει στη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων μέσω της προσιτής σε όλους στέγης. Επίσης σχεδιάζει να δημιουργήσει χώρους πρασίνου, να επεκτείνει το σύστημα χρήσης ηλεκτρικών αμαξιών όπως και αυτό της χρήσης μοτοποδηλάτων.
6. Γκουστάβο Πέτρο, Μπογκοτά, Κολομβία
Ο δήμαρχος της Μπογκοτά στην Κολομβία είναι πρώην μέλος των ανταρτών του «M-19» και έχει τη φήμη πως αμφισβητεί το status quo και την εξουσία. Μετά τις ταραχές του 1985 ο Πέτρο εντάχθηκε στις τάξεις του επίσημου πολιτικού κατεστημένου, ενώ η διαπραγμάτευση μιας συμφωνίας ειρήνης, έδωσε αμνηστία στα μέλη της ομάδας των ανταρτών του.
Μετά την εκλογή του το 2011, ο Πέτρο, ένας αριστερός δήμαρχος, συγκρούστηκε με το πλέον συντηρητικό πολιτικό κατεστημένο. Κάποια στιγμή, η στάση του είχε ως αποτέλεσμα ακόμα και την καθαίρεσή του από το αξίωμα, στο οποίο επανήλθε λίγο αργότερα, αν και πλέον θεωρείται αβέβαιο αν θα συνεχίσει με το ίδιο πάθος τη στάση του που μιλά ακόμα και για συνομιλίες με τους αντάρτες της FARC. Όπως αναφέρουν οι «New York Times» κάποιοι Κολομβιανοί βλέπουν σ'αυτόν την πιθανότητα ενός ελεύθερου από συγκρούσεις έθνους όπου αριστεροί και δεξιοί θα περιορίζουν τη μαχητικότητά τους στην πολιτική.
7. Ανίς Πάρκερ, Χιούστον, Τέξας, ΗΠΑ
Η δήμαρχος του Χιούστον έχει κατορθώσει να κερδίσει τη δική της θέση στα πρωτοσέλιδα του αμερικανικού Τύπου. Η Πάρκερ είναι μια Δημοκρατική δήμαρχος σε μια ρεπουμπλικανική πολιτεία, αλλά και η πρώτη ανοιχτά ομοφυλόφιλη δήμαρχος μιας μεγάλης αμερικανικής πόλης. Ένα πρώην στέλεχος της βιομηχανίας πετρελαίου στην κορυφή μιας μητρόπολης των ΗΠΑ. Η αντζέντα της πάντως δεν περιορίζεται στο Χιούστον, καθώς έχει προκαλέσει τον πρόεδρο Ομπάμα να εξελίξει την πολιτική του για τους γάμους ομοφυλοφίλων σύντομα. Αν και το Χιούστον είναι μια περιοχή με τεράστια παραγωγή πετρελαίου, η Πάρκερ κέρδισε το Βραβείο για την Προστασία του Κλίματος στις ΗΠΑ το 2011.
8. Μαουρίτσιο Μάκρι, Μπουένος Άιρες, Αργεντινή
Αφού έπεσε θύμα απαγωγής το 1991, ο Μαουρίσιο Μαρσι αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική. Ο πρώην πρόεδρος της Μπόκα Τζούνιορς έγινε σύντομα πολύ δημοφιλής στο Μπουένος Άιρες και εκλέχθηκε δήμαρχος της πόλης το 2007, για να επανεκλεγεί το 2011.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του έχει αντιμετωπίσει διάφορα σκάνδαλα, μεταξύ άλλων και ένα σκάνδαλο υποκλοπών το 2010. Παρά όλα αυτά όμως, ξεκίνησε ήδη καμπάνια για τις προεδρικές εκλογές του 2015 στην Αργεντινή, ρίχνοντας το βάρος στο έργο που έχει επιδείξει, όπως ο αντιπλημμυριακός σχεδιασμός για την πόλη, τους νέους ποδηλατόδρομοτς και ένα λεπτομερές σχέδιο για την αστυνομία του Μπουένος Άιρες.
Επίσης ρίχνει μεγάλο βάρος στις διεθνείς επαφές του, καθώς πρόσφατα επισκέφθηκε το Ισραήλ και συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό Νετανιάχου, δηλώνοντας πως ταυτίζεται με τους τρεις Ισραηλινούς εφήβους που απήχθησαν, ξαθώς και αυτός και η αδερφή του είχαν πέσει θύματα απαγωγής. Για να συμπληρώσει, πως αν κερδίσει τις εκλογές, θα εργασθεί για τη βελτίωση των σχέσεων της Αργεντινής με το Ισραήλ.