Όταν γράφαμε για σημάδια παρακμής στην κυβέρνηση δεν περιμέναμε ότι τόσο γρήγορα η παρακμή θα γίνει... σήψη. Διότι πλέον υπάρχει κάτι πολύ σάπιο στο βασίλειο της Νέας Δημοκρατίας και πρέπει κάποιος επειγόντως να κοιτάξει την πληγή προτού αυτή κακοφορμίσει.
Το να τσακώνεται ένας υπουργός της ΝΔ με έναν υπουργό από το ΠΑΣΟΚ το καταλαβαίνουμε. Άλλωστε ποτέ τα δύο κόμματα δεν έκρυψαν την... αντιπάθειά τους και ο αναγκαστικός γάμος δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και διαφωνίες.
Αλλά να τσακώνονται δύο υπουργοί που ανήκουν στη ΝΔ και υποτίθεται ότι προωθούν τα συμφέροντα του κόμματός τους και πάνω απ' όλα της πατρίδας, ε, αυτό είναι καραμπινάτη παρακμή.
Ο λόγος φυσικά για την υπόθεση με την αξιολόγηση και τον έλεγχο των πλαστών πιστοποιητικών δημοσίων υπαλλήλων, κυρίως στου δήμους, και όλη αυτή η άγρια κόντρα μεταξύ Μητσοτάκη και Δούρου.
Παρ' ότι μας... χαλάει να στηρίξουμε το γιο του Κώστα Μητσοτάκη από την πρώτη στιγμή είπαμε ότι αυτός ο ιδιότυπος κουτσαβακισμός της Δούρου, αυτή η άθλια λαϊκίστικη αντίληψη της δημόσιας διοίκησης πρέπει να χτυπηθεί. Ακόμη κι αν έχουν γίνει λάθη στην όλη διαδικασία, το λόγο έπρεπε να έχουν τα δικαστήρια κι όχι κάθε άθλιο πολιτικό υποκείμενο που επηρεάζεται από την κομματική του ταυτότητα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το αντάρτικο το έχουν σηκώσει η Δούρου και η Συριζαίικη παρέα των δημάρχων, αρκετοί εκ των οποίων έγλειφαν κάποτε το ΠΑΣΟΚ. Και είναι αδιανόητο σε μια χώρα που πρέπει να κάνει μεταρρυθμίσεις να υποχωρεί μπροστά στους κάθε Μπαλασόπουλους, σε κάθε άθλιο συνδικαλιστική που πληρώνεται για να κάνει μπάχαλο.
Ως εκ τούτου, ο νόμος για την αξιολόγηση και τον έλεγχο νομιμότητας πρέπει να εφαρμοστεί και το κάθε λαμόγιο πρέπει να πάει σπίτι του, και να πληρώσει κι από πάνω τους μισθούς που έπαιρνε. Ακόμη κι αν φταίνε πολιτικοί ή δήμαρχοι που τους διόριζαν χωρίς να ελέγξουν τα πτυχία τους, ο δρόμος της απόλυσης για τους επίορκους υπαλλήλους είναι ο μοναδικός. Κι έχει δίκιο ο Μητσοτάκης να στέλνει στον εισαγγελέα τους δημάρχους που κάνουν ό,τι γουστάρουν και γράφουν τους νόμους στα αριστερά παλαιά υποδήματά τους.
Με τη σκέψη ότι πιστεύαμε πως η κρίση θα μας έκανε πιο σοφούς και θα έβαζε τις βάσεις για ένα πιο σύγχρονο και διαφανές κράτος, θεωρούμε αδιανόητο να βγαίνει ένας υπουργός όπως ο Αργύρης Ντινόπουλος και να λέει με εκείνο το ύφος του «φτωχού πολιτευτή» της επαρχίας ότι "εγώ είμαι με τη Δούρου, καμιά απόλυση δε θα γίνει στην Τοπική Αυτοδιοίκηση". Οποίος λαϊκισμός...
Δηλαδή στους δήμους κ. Ντινόπουλε δεν υπάρχουν λαμόγια; Δεν υπάρχουν τεμπέληδες; Δεν έχετε δει στους δρόμους έναν να κλαδεύει το δέντρο και τρεις να κάνουνε τσιγάρο; Δεν έχετε αντιληφθεί τι συμβαίνει στις υπηρεσίες απορριμμάτων που παίρνουν επίδομα ανθυγιεινής εργασίας ακόμη και αυτοί που βλέπουν το σκουπίδια από 10 χιλιόμετρα; Δεν σας έγινε καμιά καταγγελία ότι διορίστηκαν χιλιάδες λες και οι δήμος ήταν ο... Άγιος Παντελεήμονας που πήγαινε κάθε πικραμένος, κουτσός και στραβός;
Όμως, ο κ. Ντινόπουλος ήταν και ο ίδιος δήμαρχος και μάλιστα... βλαχοδήμαρχος από εκείνους που ανέβαιναν στις μπουλντόζες για να εκφράσουν τη λαϊκή αγανάκτησή τους. Σιγά μη χάσει τώρα τα ψηφαλάκια των δημοτικών υπαλλήλων και ρισκάρει τη θεσούλα του στη δύσκολη Β' Αθηνών. Από την άλλη είναι και αυτή η αιώνια αντιπαλότητα ακόμη και βουλευτών του ίδιου κόμματος για την εκλογική περιφέρεια. Μητσοτάκης και Ντινόπουλος εκτίθενται στη Β' Αθήνας οπότε είναι εν δυνάμει αντίπαλοι. Όχι όμως να μπαίνει το προσωπικό συμφέρον πάνω από αυτό της χώρας. Όχι να επικρατεί η λογική του κομματάρχη κι όχι του σοβαρού υπουργού.
Και δεν μπορεί να δίνει αβάντα στην κ. Δούρου αυτή τη χρονική στιγμή ο Ντινόπουλος. Κάποιος πρέπει να τον μαζέψει εκτός αν θέλει να... μεταπηδήσει στο στρατόπεδο της Δούρου και του ΣΥΡΙΖΑ να κάνουν παρέα στον λαϊκισμό που κατέστρεψε τη χώρα.