Mε «ασπίδα» το ILO (Διεθνές γραφείο Εργασίας) και ζητώντας πίστωση χρόνου, το υπουργείο Εργασίας στη συνάντηση της Πέμπτης θα προσπαθήσει να αμυνθεί στις απαιτήσεις της Τρόικας, προσδοκώντας να κλείσουν τα ανοιχτά μέτωπα στο εργασιακό και το ασφαλιστικό.
Στην ατζέντα της σκληρής διαπραγμάτευσης περιλαμβάνεται η ήδη αποφασισμένη λειτουργική ενοποίηση των Ταμείων, ο συνδικαλιστικός νόμος, η επαναξιολόγηση του καθεστώτος των ομαδικών απολύσεων, η ευνοϊκότερη ρύθμιση οφειλών προς τα ταμεία καθώς και η χάραξη νέας επιδοματικής πολιτικής μέσω του μηχανισμού του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος .
Το υπουργείο Εργασίας θα προβάλει σθεναρή αντίσταση στην απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων με νόμο, σε μέτρα που θα μειώνουν περαιτέρω μισθούς και συντάξεις καθώς και σε οποιαδήποτε πρόταση για αύξηση ορίων ηλικίας. Αξιοσημείωτο ρόλο στη διαπραγμάτευση θα παίξει το «καλό χαρτί» της Γενεύης. Αύριο, Τρίτη, στο επιβλητικό κτίριο του Διεθνούς Γραφείου Εργασία ( ILO) με θέα τη λίμνη Leman θα συναντηθούν οι κοινωνικοί εταίροι (ΓΣΕΕ, ΣΕΒ, ΕΣΕΕ, ΓΣΕΒΕΕ, ΣΕΤΕ) και η ηγεσία του Υπουργείου Εργασίας.
Τη συζήτηση θα συντονίσει ο κ. Guy Rider, γενικός διευθυντής του ILO ο οποίος έχει ήδη στείλει καθησυχαστικό μήνυμα στον υπουργό Εργασίας ότι θα υποστηρίξει με τη μελέτη που έχει εκπονήσει τις ελληνικές θέσεις για τις ομαδικές απολύσεις . Παράλληλα θα συζητηθεί η αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου προκειμένου να επιτευχθεί μια μίνιμουμ συμφωνία μεταξύ των εταίρων υπό την αιγίδα του ILO. To υπουργείο πιστεύει ότι μια συμφωνία για τα συνδικαλιστικά θα δώσει διαπραγματευτικό «αέρα» στην ελληνική πλευρά ώστε να αποφύγει την πίεση της τρόικας για τις απολύσεις. Ωστόσο η ΓΣΕΕ εμφανίζεται απρόθυμη να συμφωνήσει , θεωρώντας το υπάρχον πλαίσιο αρκετά αυστηρό.
Ας δούμε αναλυτικότερα τα θέματα που περιλαμβάνει η ατζέντα
- Ομαδικές απολύσεις: Οι δανειστές δεν έχουν κάνει βήμα πίσω από την αξίωσή τους να επιβληθεί με νόμο η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Το Υπουργείο ελπίζει να μετρήσει υπέρ της ελληνικής θέσης η μελέτη του ILO ( διεθνές γραφείο εργασίας) η οποία διαπιστώνει ότι το καθεστώς έγκρισης των απολύσεων που ισχύει σήμερα υπό την αιγίδα του Ανωτάτου Συμβουλίου Απασχόλησης εγγυάται τη διάρκεια , την αποτελεσματικότητα και την αξιοπιστία του μέτρου, όπως απαιτεί η Τρόικα. Αν αρνηθεί η Τρόικα ,αναμένεται να προκληθεί ρήγμα στην ενότητα του κυβερνητικού σχήματος με δεδομένο ότι για το ΠΑΣΟΚ το θέμα των ομαδικών απολύσεων αποτελεί «κόκκινη γραμμή».
-Για την αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου ( συνδικαλιστικές άδειες, τρόπος λήψης των αποφάσεων για απεργιακές κινητοποιήσεις, lock out και χρηματοδότηση των συνδικάτων) το υπουργείο ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει όλα τα ενδεχόμενα. Το πιο «ευαίσθητο» θέμα είναι αλλαγή του τρόπου λήψης αποφάσεων για τη διεξαγωγή απεργιών καθώς η Τρόικα απαιτεί « να αποφευχθεί οποιαδήποτε αδικαιολόγητη διαταραχή στη λειτουργία των επιχειρήσεων»
Η Τρόικα απαιτεί η όποια απόφαση για κήρυξη απεργίας να λαμβάνεται από τη γενική συνέλευση των εργαζομένων με πλειοψηφία 50% + 1 και όχι από τα διοικητικά συμβούλια των σωματείων ή των ομοσπονδιών . Αξιώνει επίσης μεγαλύτερο χρόνο προειδοποίησης ( σήμερα απαιτούνται 24 ώρες προειδοποίησης για τον ιδιωτικό τομέα και 4 μέρες για το δημόσιο) καθώς και υποχρεωτικά στάδια διαβουλεύσεων ανάμεσα στα σωματεία και στην εργοδοτική πλευρά.
Το υπουργείο εργασίας έχει στα χέρια του συγκριτική μελέτη μεγάλου δικηγορικού γραφείου της Αθήνας σχετικά με την προκήρυξη απεργιών σε δέκα χώρες της Ε.Ε ( Ηνωμένο Βασίλειο, Ολλανδία, Βέλγιο, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Πολωνία, Βουλγαρία, Γαλλία, Γερμανία, Σουηδία ). Στελέχη του Υπουργείου υποστηρίζουν ότι η αλλαγή του ξεπερασμένου νόμου του 1982 θα αποσυνδέει τα συνδικάτα από τον κομματικό εναγκαλισμό και θα τους προσδώσει την απαιτούμενη αυτονομία.
Ωστόσο, νομικοί εξειδικευμένοι στο εργατικό δίκαιο τονίζουν ότι το πλαίσιο που ισχύει στην Ελλάδα είναι από τα αυστηρότερα . Μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο και στη Βουλγαρία η απεργία θεωρείται νόμιμη όταν αποφασίζεται από τη γενική συνέλευση των εργαζομένων . Στελέχη της ΓΣΕΕ υποστηρίζουν ότι το πλαίσιο είναι απόλυτα δημοκρατικό και θυμίζουν το περίφημο άρθρο 4 του νόμου Αρσένη περί κοινωνικοποιήσεων (1984) που απαιτούσε πλειοψηφία γενικής συνέλευσης για την κήρυξη απεργίας στις ΔΕΚΟ. Για την ιστορία, το άρθρο ακυρώθηκε στην πράξη.
Επίσης, το lock out (κλείσιμο της επιχείρησης από τον εργοδότη ως αντίδραση στην απεργία) ισχύει στη Γερμανία αλλά δεν προβλέπεται στην Ιταλία και την Πορτογαλία.
Το υπουργείο εργασίας αισιοδοξεί ότι οι κοινωνικοί εταίροι θα συμφωνήσουν σε ένα κείμενο 7 σημείων με «αποδεκτές» αλλαγές. Σε αυτό το «ευαίσθητο» θέμα έχει ασκήσει βέτο το ΠΑΣΟΚ που διατηρεί ισχυρότερους δεσμούς με τις ηγεσίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Πάντως οι πράσινοι ηγέτες έχουν πειστεί ότι πρέπει να καταργηθούν στρεβλώσεις και υπερβολές στις άδειες που προβλέπονταν από τις συλλογικές συμβάσεις κυρίως στο χώρο των ΔΕΚΟ για τον εξευμενισμό των συνδικαλιστών.
-Στο ασφαλιστικό, το οικονομικό επιτελείο θα προσπαθήσει να κερδίσει χρόνο καθώς δε έχει ακόμα δημοσιοποιηθεί η έκθεση του ΚΕΠΕ για τις ενοποιήσεις η οποία προφανώς εξαιτίας των ανησυχητικών διαπιστώσεών της θα εισήγαγε καινά δαιμόνια στη διαπραγμάτευση.
Μαίρη Λαμπαδίτη
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ