Γεννήθηκε στην Ύδρα. Το έτος 1822 κατόρθωσε μαζί με τον Κωνσταντίνο Κανάρη να μπει νύχτα στο...
στενό μεταξύ Χίου και Τσεσμέ όπου ήταν αγκυροβολημένος ο εχθρικός στόλος και κατόρθωσαν ο μεν Κανάρης να πυρπολήσει το πρώτο δίκροτο, ο δε Πιπίνος να προσκολλήσει το πυρπολικό του σε ένα δεύτερο πλοίο. Το εχθρικό πλοίο αποσπάστηκε από τον στόλο, καταστράφηκε όμως και έχασε όλο του το πλήρωμα.
Η επιτυχία αυτή ήταν ιστορική και προκάλεσε τρόμο στον εχθρικό στόλο, ο οποίος αναχώρησε για την Κωνσταντινούπολη.
Ο Πιπίνος τιμήθηκε από την Ύδρα με θρησκευτικές παρατάξεις και με στεφάνια. Στην Νέα Σμύρνη ονομάστηκε προς τιμή του η «οδός Πιπίνου».
Στη ναυμαχία στις 8 Σεπτεμβρίου 1822 νίκησε και καταδίωξε τον τουρκικό στόλο, ενώ το 1824 στη Ναυμαχία του Γέροντα ο Πιπίνος κατέκαψε εχθρικό πλοίο, αλλά τραυματίστηκε βαριά. Ανάρρωσε όμως και συνέχισε να πολεμάει.
Απ'τα μεγαλύτερα κατόρθωματά του, μαζί με Ανδρέα Μιαούλη (ως Ναυάρχο) ήταν η παράτολμη-καταδρομική επίθεση των Ελλήνων ναυτικών εναντίον του στόλου του Ιμπραϊμ, που έλαβε χώρα στις 30 Απριλίου 1825 στη περιοχή της Μεθώνης. Η επιχείρηση των ελλήνων οδήγησε στην καταστροφή 12 αιγυπτιακών πλοίων!
Ο Πιπίνος διορίστηκε από το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος αρχηγός της ανατολικής μοίρας, και αποστρατεύτηκε το 1836.