Όταν πρόκειται για την Ελλάδα, οι Κινέζοι δεν μπορούν παρά να δείξουν τίποτα λιγότερο από γενναιοδωρία. Τη στιγμή που οι Ευρωπαίοι επενδυτές απέχουν με εύσχημο τρόπο, από τη στιγμή που ξέσπασε η ελληνική κρίση χρέους, οι Κινέζοι άδραξαν την ευκαιρία να επενδύσουν σε συγκεκριμένους τομείς στην Ελλάδα και να ανοίξουν ένα παράθυρο σε νέες αγορές.
Αυτά αναφέρει ως γενικό συμπέρασμα ο Γερμανός αναλυτής Φρανκ Σίρεν με άρθρο του στην Deutsche Welle. Σημειώνει, δε, πως η Κίνα παρακολουθεί τις πολιτικές εξελίξεις, δίχως να επιθυμεί να παρέμβει, καθώς έχει μπροστά της ένα συγκεκριμένο επενδυτικό πλάνο από το οποίο δεν θέλει να αποχωρήσει. Το περασμένο καλοκαίρι η επίσκεψη του Λι Κετσιάνγκ στην Αθήνα ολοκληρώθηκε με την υπογραφή συμβολαίων που άγγιξαν τα 5,9 δισ. ευρώ. Ήταν μια «win-win» συμφωνία για αμφότερα τα μέρη. Και συνεχίζει το άρθρο: «Ακόμη και αν επικρατήσει στις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που είναι πιθανό, ο Αλέξης Τσίπρας έχει διαμηνύσει πως η Κίνα δεν θα πρέπει να ανησυχεί».
Ο Σίρεν εξηγεί και τι συμβαίνει στην αντίπερα όχθη. Πώς βλέπει η Κίνα τον Τσίπρα και την πιθανή αλλαγή των πολιτικών πραγμάτων στην Ελλάδα. «Ο Τσίπρας είναι καλοπροαίρετος με το Πεκίνο. Διαγράφει την περίπτωση ενός Grexit και σημειώνει πως θα πολεμήσει τις πολιτικές λιτότητας στην Ελλάδα. Σίγουρα, μπορεί να στηριχθεί στην έγκριση της κινεζικής κυβέρνησης. Η Κίνα είναι σίγουρο πως θα επωφεληθεί από μια αύξηση των ευρωπαϊκών επενδύσεων στην Ελλάδα. Αλλά γι' αυτό το λόγο η Άνγκελα Μέρκελ έχει αμφιβολίες για τον Τσίπρα. Πιστεύει ότι η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να ακολουθήσει τα μέτρα λιτότητας. Σε αντίθεση με το Πεκίνο».
Το συμφέρον της Κίνας
Κατά τον Σίρεν το Πεκίνο «έχει έννομο συμφέρον σε μια ευημερούσα Ελλάδα σε μια ευημερούσα Ευρώπη. Και αν πρέπει να δανείσει χρήματα για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, θα το κάνει. Αυτό επιτρέπει στην Κίνα να πουλάει τα προϊόντα της μέσω της Ελλάδας και να διατηρεί τη θέση της ολοένα και περισσότερο στην εφοδιαστική αλυσίδα. Πολιτικά, η Κίνα χρειάζεται μια ισχυρή Ευρώπη. Η στρατηγική του Πεκίνου είναι να χρησιμοποιεί τις εξαγορές και τις επενδύσεις για να ενισχύσει τα δικά της συμφέροντα και τη θέση της στη διεθνή σκηνή. Από την άλλη, η Ελλάδα θέλοντας να αποφύγει την οικονομική κατάρρευση, προσπαθεί απεγνωσμένα να φέρει επενδυτές για να ενισχύσει τον κρατικό κορβανά».
Φιλόδοξα σχέδια
Ο Σίρεν αναφέρει πως οι εμπορικές και επενδυτικές σχέσεις της Ελλάδας με την Κίνα ξεκίνησαν με έντονους ρυθμούς το 2010, επί πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου. Πέντε χρόνια μετά, η Γερμανία στέκεται μακριά σε περιπτώσεις επενδύσεων στην Ελλάδα, ενώ η Κίνα κάνει ολοένα και πιο φιλόδοξα επενδυτικά πλάνα με γνώμονα την Ελλάδα. Το Πεκίνο ελπίζει ότι η επέκταση στο αεροδρόμιο της Αθήνας θα αποτελέσει την πύλη της στην εγχώρια αεροπορική αγορά της Ευρώπης. Μέχρι τώρα, οι κινεζικές αεροπορικές εταιρείες μπορούσαν να πετούν προς την Ευρώπη, αλλά σπάνια πετάξουν μέσα σε αυτήν. Η Air China, για παράδειγμα, εξαρτάται από τη Lufthansa για να αναλάβει τους επιβάτες της, έτσι καρπώνεται το μεγαλύτερο κέρδος. Για να αλλάξετε αυτό, το Πεκίνο σχεδιάζει να επενδύσει σε μια ελληνική αεροπορική εταιρεία της οποίας τα αεροπλάνα θα πρέπει να σταθμεύουν σε ένα κομβικό σημείο που θα γίνει σημαντικό, όσο και το αντίστοιχο της Τουρκίας.
Με την Τουρκία να θέλει να κατασκευάσει στην Κωνσταντινούπολη το μεγαλύτερο αεροδρόμιο του κόσμου (το πλάνο είναι για το 2017), τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν δραματικά. Ο Σίρεν γράφει πως αν ένα τέτοιο αεροδρόμιο μπορούσε να κατασκευαστεί στην Ελλάδα, θα άλλαζε εντελώς την οικονομία της. Την ίδια στιγμή, πάντως, η παρουσία της Cosco στο λιμάνι του Πειραιά, για τα επόμενα 35 χρόνια, αναμένεται σύντομα να αποδώσει ως επένδυση κρίνοντας από τα εμπορευματοκιβώτια που διακινούνται καθημερινά. Η επέκταση της μετοχικής συμμετοχής της Cosco στο λιμάνι, πήρε το «πράσινο» φως από το ελληνικό κοινοβούλιο, όπως είχε ενημερώσει ο Αντώνης Σαμαράς τον Λι Κετσιάνγκ και τώρα το μόνο που μένει είναι να συμφωνηθούν οι σχετικοί όροι.
Για να καταλήξει ο Σίρεν: «Για την Κίνα η παρουσία της σε ένα λιμάνι της ΕΕ θα αποτελέσει σημαντικό βήμα. Συνολικά το Πεκίνο θα ήθελε να επενδύσει στο εξωτερικό πάνω από ένα τρις. τα επόμενα δέκα χρόνια. Το κίνητρό της είναι το ισχυρό δολάριο (σε αντίθεση με το αδύναμο ευρώ), από τη στιγμή που η Κίνα έχει τέσσερα τρισ. δολάρια στα αποθεματικά της μέσω των εξαγωγικών πλεονασμάτων της».