04 Φεβρουαρίου 2015

«Ανασταίνεται» το «κόμμα και κράτος» στον ΣΥΡΙΖΑ;

Οι παλιότεροι ίσως να θυμούνται ένα σύνθημα του ΠΑΣΟΚ που έβαζε στο ίδιο τσουβάλι το  «κόμμα και το κράτος». Το μήνυμα ήταν σαφές. Το κόμμα εννοούσαν τότε οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ πρέπει να προηγείται του κράτους και γιατί όχι; να το «καπελώνει». Ανάλογες μνήμες ξυπνάνε και απο μια παρέμβαση που έγινε στον ΣΥΡΙΖΑ αφού...
ο συνταγματολόγος της Αριστερής Πτέρυγας του Π. Λαφαζάνη  Δημήτρης Μπελαντής, υποστηρίζει πως οι αποφάσεις της κυβέρνησης δεν πρέπει να λαμβάνονται αποκλειστικά στο υπουργικό συμβούλιο, αλλά να είναι αποτέλεσμα συλλογικών διαβουλεύσεων του κόμματος, αν και ο ίδιος βάζει ευτυχώς μια δικλείδα ασφαλείας ζητώντας  «κράτημα του μέγιστου τμήματος του κόμματος εκτός του κρατικού μηχανισμού – επιλεκτική μόνο πολιτική και δευτερευόντως τεχνοκρατική στελέχωση σε θέσεις-κλειδιά».

Ο κ. Μπελαντής, με άρθρο του παρουσιάζει τις επτά συνιστώσες πλεύσης, που θα εξασφαλίσουν την πολιτική ανεξαρτησία του ΣΥΡΙΖΑ από το αστικό κράτος. Στο άρθρο του ο κ Μπελαντής αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η ιστορία άλλωστε έχει αποδείξει, ότι κανένα κόμμα που κυβερνά «και μάλιστα μαζί με αστούς συμμάχους, δεν είναι αλώβητο από την υποταγή του στην κυβερνητική λειτουργία και τελικά από την υποταγή του στη δομή του αστικού κρατικού μηχανισμού». Συνεπώς είναι επιβεβλημένη η κινητοποίηση των κινημάτων βάσης καθώς αν δεν υπάρξει η κινητοποίηση αυτή, «η φυσιολογική και εμμενής ροπή είναι η προσαρμογή προς την κυρίαρχη αστική γραμμή, η οποία σήμερα είναι αναμφισβήτητα ένας κρισιογόνος και κοινωνικά καταστροφικός νεοφιλελευθερισμός». Την πολιτική ανεξαρτησία της Κουμουνδούρου από το κράτος θα εξασφαλίσει η υιοθέτηση 7 βασικών συνιστωσών: «α) κράτημα του μέγιστου τμήματος του κόμματος εκτός του κρατικού μηχανισμού – επιλεκτική μόνο πολιτική και δευτερευόντως τεχνοκρατική στελέχωση σε θέσεις-κλειδιά, β) μαζική κινητοποίηση όχι μόνο στηρικτική αλλά και ελεγκτική του κυβερνητικού έργου – συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση, γ) ανάδυση λαϊκών επιτροπών αγώνα και δράσης που θα συγκροτούν κοινωνικά κύτταρα αντιεξουσίας και εργατικού/κοινωνικού ελέγχου, δ) ανάπτυξη επικοινωνιακών δικτύων στήριξης αλλά και ελέγχου-κριτικής του κυβερνητικού έργου, ε) λήψη όλων των βασικών κυβερνητικών αποφάσεων από τα ανώτατα κομματικά όργανα (ΚΕ, Συνέδριο, Κομματικό Δημοψήφισμα κ.λπ.) και όχι από το υπουργικό συμβούλιο ή τον πρωθυπουργό, στ) δημιουργία κοινωνικών και συνεταιριστικών ΜΜΕ που θα αντιπολιτεύονται ικανοποιητικά το ιδιωτικό επιχειρηματικό μιντιακό πλέγμα, ζ) συλλογικός έλεγχος των οικονομικών του κόμματος, της κοινοβουλευτικής ομάδας και της κυβέρνησης».

Παράλληλα, ασκεί κριτική και για την υπαναχώρηση της κυβέρνησης περί διαγραφής του ελληνικού χρέους,λέγοντας: «Πώς γίνεται από τη μία πλευρά να υπάρχει επίδειξη εικονικής δύναμης και από την άλλη μέσα σε λίγες μέρες να εξασθενίζει μέχρις εξαφάνισης η γραμμή της διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, μια βασική προεκλογική μας δέσμευση; Πώς γίνεται ο μεγάλος ενθουσιασμός και η μεγάλη συναισθηματική ανακούφιση του λαού να μην υποκύψουν στην περίσκεψη και στην απώλεια εμπιστοσύνης;».

Ωστόσο, η απόφαση για το πως θα παίρνονται οι τελικές αποφάσεις είναι στα χέρια του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος καλείται να απαντήσει στις «ανησυχίες της Αριστερής Πτέρυγας».