Ο αρθρογράφος του Bloomberg, Μαρκ Γκίλμπερτ κάνει λόγο για παράδοση της Ελλάδας που πλέον καθιστά στην πλευρά των νικητών τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που εμμένουν στη λογική των περικοπών των δαπανών υπό το φόβο της εσωτερικής αντιπολίτευσης τους. Έτσι δεν χρειάζεται να ανησυχούν για την επιτυχία της λιτότητας δίνοντας έτσι όπλα στους αντιπάλους τους.
Γράφει χαρακτηριστικά: «Καλώς ή κακώς, οι συνομιλητές της Ελλάδας εμφανίστηκαν ως ενιαίο μέτωπο και αρνήθηκαν να παραχωρήσουν κάτι από τις απαιτήσεις της Ελλάδας κατά τη διάρκεια των συνομιλιών. Έτσι βρέθηκαν 18 μέλη της ευρωζώνης να συμμαχούν εναντίον ενός. Καλώς ή κακώς, η Γερμανία ήταν αδιάφορη για το αν η Ελλάδα μείνει στο ευρώ ή όχι. Είναι πρόθυμη να επιτρέψει ένα Grexit, αντί να παραδοθεί στη νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό τουλάχιστον διατείνεται ένα πρόσωπο που γνωρίζει πρόσωπα και καταστάσεις. Και, καλώς ή κακώς, οι όποιες αλλαγές κάνει η Ελλάδα στις υπάρχουσες δεσμεύσεις της, θα πρέπει να είναι δημοσιονομικά ουδέτερες. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση πρέπει να δείξει ακριβώς πώς σχεδιάζει να ανταποκριθεί στις δεσμεύσεις, να προσδιορίσει τα ποσοτικά μέτρα και να κάνει πράξη την υπόσχεση για είσπραξη εκκρεμών φόρων».
Οι υποσχέσεις της κυβέρνησης
Ο Γκίλμπερτ σημειώνει πως η νέα ελληνική κυβέρνηση έχει κάνει πίσω σε τουλάχιστον πέντε από τις βασικές προεκλογικές υποσχέσεις της, καθώς βρέθηκε να αντιμετωπίσει τη σκληρή και άσπονδη γερμανική ηγεσία. Δεν υπήρξε καμία παράταση του χρονοδιαγράμματος αποπληρωμής του χρέους της χώρας. Η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι υπό την κηδεμονία της Τρόικας, ακόμη και αν οι κηδεμόνες της έχουν πλέον άλλο όνομα. Δεν υπάρχει καμία υποχώρηση από τις οικονομικές μεταρρυθμίσεις της προηγούμενης κυβέρνησης. Τα χρήματα προς το τραπεζικό σύστημα δεν δίδονται, ενώ αναγνωρίστηκε η ανάγκη επίτευξης λογικών πρωτογενών πλεονασμάτων.
Δυσκολίες στο εσωτερικό
Και συνεχίζει ο Γκίλμπερτ ως εξής: «Οι εν λόγω παραχωρήσεις θα είναι δύσκολο να «πουληθούν» στο εσωτερικό από τον ΣΥΡΙΖΑ, λόγω της προεκλογικής του στρατηγικής. Ωστόσο, όλο αυτό είναι χρήσιμο αν για παράδειγμα είσαι ο Ραχόι και βλέπεις το κόμμα σου να υπολείπεται στις δημοσκοπήσεις και το Podemos να ηγείται. Αν η Ελλάδα ήταν σε θέση να πιέσει για παραχωρήσεις από τους εταίρους, τότε αυτό θα ήταν ένα αποδεικτικό στοιχείο ότι η εγκατάλειψη της λιτότητας θα ήταν μια αποδεκτή οικονομική στρατηγική εντός της Ευρωζώνης. Η Ισπανία έχει εκλογές στο τέλος του έτους. Η Πορτογαλία έχει κι αυτή εκλογές μέσα στο 2015, ενώ ο συνασπισμός στην Ιταλία είναι αρκετά ασταθής. Αντί όλων αυτών η Γερμανία με τις κινήσεις της λέει στους Ευρωπαίους ψηφοφόρους ότι -δικαίως ή αδίκως- η Ευρωζώνη δεν θα φιλοξενήσει όλες τις οικονομικές απόψεις».