Προς όλους τους φίλους τους γνωστούς και τους αγνώστους μου,
Παρακάτω αναλύω προβληματικές πτυχές της διάταξης του νομοσχεδίου με την οποία σχεδιάζεται να συνεχίσει την ποινή του ο Σάββας Ξηρός στο σπίτι του.
Να ξεκαθαρίσω ότι προσωπικά δεν έχω εκδικητική διάθεση απέναντι στο Ξηρό και αν όντως, για ανθρωπιστικούς λόγους, πρέπει να πάει σπίτι του θα είμαι ο πρώτος να συμφωνήσει σε αυτό. Από πάντα (ακόμα και προ των συλλήψεων του 2002) δεν με απασχολούν ιδιαίτερα οι άνθρωποι που απαρτίζουν τις τρομοκρατικές οργανώσεις. Αντιθέτως το ενδιαφέρον μου εστιάζεται κυρίως στο πως όλοι οι υπόλοιποι τους αντιμετωπίσαμε και συνεχίζουμε να τους αντιμετωπίζουμε. Και προσβλέπω στην ημέρα εκείνη που κανείς δεν θα τους δίνει καμία σημασία, δηλαδή τότε που θα είναι πολιτικά παντελώς αδιάφοροι. Φοβούμαι ότι αργεί αυτή η μέρα.
Ταυτόχρονα αισθάνομαι ότι μας κοροϊδεύει η πολιτική ηγεσία εισηγούμενη φωτογραφικές διατάξεις που, ακόμα χειρότερα και από την κοροϊδία, επιβραβεύουν ευθέως την «αριστερή» – μέχρι σήμερα – τρομοκρατία και εμμέσως ευλογούν την «πολιτικών κινήτρων» βία. Αισθάνομαι ότι κάποιοι κυβερνητικοί νομίζουν ότι αρθρογραφούν ακόμα (και μπορούν να λένε ότι θέλουν) και δεν αντιλαμβάνονται ότι είναι υπουργοί του Ελληνικού κράτους που οι αποφάσεις τους καθορίζουν το θεσμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο καλούμαστε να ζούμε όλοι μας σήμερα και στο μέλλον.
Πάμε όμως στη διάταξη του νομοσχεδίου που λέει με απλά λόγια: Για ανθρωπιστικούς λόγους, δηλαδή επειδή το κράτος δεν μπορεί να περιθάλψει επαρκώς ισοβίτες με αναπηρία άνω του 80%, αυτοί θα συνεχίζουν την έκτιση της ποινής στο σπίτι τους μόλις συμπληρώνουν πραγματικά 10 χρόνια φυλάκισης. Στην ουσία το κράτος παραδέχεται ότι δεν έχει την ικανότητα να αποδώσει δικαιοσύνη αφού στέλνει στο σπίτι τους κρατουμένους που δεν έχει την ικανότητα να περιθάλψει. Θα έπρεπε, σε κάθε περίπτωση, το κράτος να μπορεί να περιθάλψει οποιονδήποτε μέσα στο πλαίσιο της φυλάκισης του.
Αν όμως αγνοήσουμε αυτό το θεμελιώδες πρόβλημα και δεχθούμε ότι το κράτος δεν έχει την ικανότητα περίθαλψης στης φυλακές, τότε ο νόμος μπορεί και να ακουγόταν, εν πρώτοις, σωστός. Και υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να είναι πιθανόν σωστός. Αν δηλαδή, υπήρχε μία επιτροπή από επαΐοντες που μπορούσε να συνεκτιμήσει για κάθε συγκεκριμένο κρατούμενο
(α) την ανθρωπιστική συνθήκη την οποία βιώνει στη φυλακή, δηλαδή όπως λέει ο νόμος αν «εξαιτίας της αδυναμίας αυτοεξυπηρέτησής του για λόγους υγείας η κράτησή του σε κατάστημα κράτησης καθίσταται ιδιαίτερα επαχθής» (β) αν η συγκεκριμένη αναπηρία του μπορεί, θα μπορούσε ή δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί στη φυλακή με όρους οικονομικότερους και αποτελεσματικότερους απ’ ότι στο σπίτι του και
(γ) αν είναι πιο επικίνδυνος ή όχι στο σπίτι του.
Τότε ναι, αν η επιτροπή αυτή που θα αποτελείτο από ανθρώπους ειδικούς εγνωσμένου κύρους και με ονοματεπώνυμο (Δ/ντές Νοσοκομείων, Φυλακών, Δικαστικών, κλπ) αποφάσιζε ότι πρέπει ο κρατούμενος να πάει σπίτι του, τότε ναι, κανείς δεν θα είχε αντίρρηση με τον νόμο (και πάντα, θυμίζω, με την προυπόθεση ότι δεχόμαστε ότι το κράτος δεν έχει την ικανότητα να περιθάλψει οποιονδήποτε κρατούμενο).
Ο νόμος τι λέει όμως? Δεν εξετάζει τίποτα από αυτά, αλλά στέλνει σπίτι του οποιονδήποτε κρατούμενο εκπληρώνει τις συνθήκες που περιγράφει ο νόμος (ισοβίτης, 10 χρόνια ήδη στη φυλακή, 80%+ αναπηρία). Και ιδού τα προβλήματα και ο σχολιασμός μου.
1. Δεν αντιλαμβάνομαι γιατί ο νόμος βάζει όριο στα έτη κράτησης που πρέπει να έχει εκπληρώσει ο κρατούμενος (τα 10 χρόνια) για να απολυθεί. Δηλαδή οι ανθρωπιστικοί λόγοι επέρχονται μόνο μετά το 10 έτος. Δηλαδή είναι εντάξει να φερόμαστε απάνθρωπα στο κρατούμενο για 3.650 μέρες αλλά όχι την 3.651η κατά την οποία πρέπει να τον στείλουμε σπίτι του. Τι σόι ανθρωπισμός είναι αυτός?
2. Ο νόμος δεν εξετάζει καθόλου αν η αναπηρία προϋπήρχε του εγκλήματος ή όχι. Αρα κάποιος που είναι ανάπηρος πριν ή κατά την εκτέλεση (καλή ώρα για τον Ξηρό) του εγκλήματός του, γνωρίζει ότι θα έχει προνομιακή μεταχείριση και θα εκτίσει μέρος της ποινής του στο σπίτι του. Που πάει η ισονομία σε αυτή τη χώρα? (Σημειώνω ότι ο νόμος υιοθετούσε το 1 τότε σε συνδυασμό με το 2 θα επέτρεπε στους, π.χ. τυφλούς, να δολοφονούν και να πηγαίνουν αμέσως σπίτι τους.
3. Το ότι κάποιος είναι 80%+ ανάπηρος, δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να ζήσει αξιοπρεπώς στη φυλακή. Δεν γνωρίζω τα ιατρικά των ποσοστών αναπηρίας, αλλά καταλαβαίνω ότι ένας τυφλός από τα δύο μάτια έχει ποσοστό αναπηρίας 100%. Πρέπει ένα τέτοιος κρατούμενος να απολυθεί? Για να γίνω λίγο λαϊκιστής, κοτζάμ υπουργός μας είναι τυφλός και ασκεί τα καθήκοντά του, δεν μπορεί ένας κρατούμενος να εξυπηρετηθεί αξιοπρεπώς στη φυλακή χωρίς να έχει και άλλες ευθύνες? Εν κατακλείδι, δεν σημαίνει ότι κάθε αναπηρία, ακόμα και 100%, δημιουργεί ανάγκη απόλυσης για ανθρωπιστικούς λόγους.
4. Η διάταξη είναι εμφανώς φωτογραφική. Το παραδέχθηκε, εμμέσως πλην σαφώς, ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Παρασκευόπουλος στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής την 8/4/15. Η φωτογραφική διάταξη είναι κατάφωρα αντισυνταγματική αφού έρχεται η Νομοθετική εξουσία να καταλύσει τις αποφάσεις της Δικαστικής εξουσίας. Ωμή επέμβαση της μίας ανεξάρτητης εξουσίας στην άλλη.
5. Η υποκρισία των κυβερνώντων είναι συγκλονιστική γύρω από την φωτογραφικότητα της διάταξης: To νομοσχέδιο βγήκε στη δημοσιότητα την εβδομάδα της 16ης Μαρτίου και οι ιθύνοντες (Παρασκευόπουλος, Βούτσης) «διαρρήγνυαν» τα ιμάτιά τους ότι δεν είναι φωτογραφική η διάταξη, ότι είναι ανθρωπιστική και αφορά όλους τους κρατουμένους, κλπ, κλπ. Τρεις (3, three, trois) εβδομάδες αργότερα στην Επιτροπής της Βουλής, ο κ. Παρασκευόπουλος δήλωσε αμυνόμενος για την φωτογραφικότητα ή μη της διάταξης ότι τον «ενδιέφερε το θέμα» και το έψαξε και βρήκε ότι εκτός του Σάββα Ξηρού ευεργετούνται και άλλοι δύο – καρκινοπαθείς – ο ένας εκ των οποίων πέθανε εν τω μεταξύ! Πρώτον ομολογεί, αφού το έψαξε τώρα δα το θέμα των τυχόν άλλων που ευεργετούνται, ότι η διάταξη είχε γραφτεί ήδη από την αρχή για τον Ξηρό – δηλαδή πως αλλιώς να έγινε? Ηρθε ως επιφοίτηση στους κυβερνώντες η διάταξη? Δεύτερον, ανέλυσε επί μακρόν γιατί ο Σάββας Ξηρός πάσχει και πρέπει να απολυθεί επικαλούμενος μάλιστα και ότι η πολιτεία δεν τον φρόντισε και για αυτό έφτασε στα ποσοστά αναπηρίας του. Και αφού μας έκανε αυτή την ανάλυση, με δόση συναισθηματική κι όλας, επανήλθε λέγοντας ότι η διάταξη δεν είναι φωτογραφική αφού αφορά άλλον έναν και όσους τυχόν στο μέλλον θα εκπληρώνουν τις σχετικές συνθήκες! Αλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Θα ήθελα πολύ να μάθω ποιός ισοβίτης που ήταν στη φυλακή πάνω από δέκα χρόνια πέθανε από καρκίνο τις τελευταίες 3 εβδομάδες (άντε από την 26η Ιανουραίου μέχρι την 8η Απριλίου). Και αν ο καρκίνος καθιστά κάποιον ανάπηρο και σε ποιό βαθμό.
6. Ειρήσθω εν παρόδω, αφού ο κ. Υπουργός θεωρεί το κράτος υπεύθυνο για τον υποτροπιασμό της υγείας του Ξηρού απαιτώ να διερευνήσει το ζήτημα, να αποδοθούν οι ευθύνες και σχετικές ποινές και να δημιουργηθούν οι συνθήκες ώστε να προληφθεί επανάληψη τέτοιας βλάβης σε υγεία κρατουμένου.
7. Ο νόμος αντιμετωπίζει το ίδιο κάποιον που έχει καταδικαστεί σε 1 ή 10 φορές ισόβια (Ο Ξηρός έχει 5 φορές ισόβια, αλλά ξέχασα, η διάταξη δεν είναι φωτογραφική).
8. Ο νόμος επίσης προβλέπει για τον κρατούμενο που θα πάει σπίτι του ότι μπορεί να λάβει από άδεια εξόδου από την κατοικία του για λόγους εκπαίδευσης, εργασίας ή νοσηλείας. Το νοσηλείας το καταλαβαίνω. Αυτός όμως που βγήκε με 80%+ αναπηρία για ανθρωπιστικούς λόγους πως μπορεί να παρακολουθεί εκπαιδευτικές δραστηριότητες και να εργάζεται? Ενδιαφέρον θα είχε να προσλάβει τον Ξηρό ο Παρασκευόπουλος στο γραφείο του στη Βουλή κι’ όλας (θα το δούμε κι’ αυτό όπως πάμε). Επίσης να ειπωθεί ότι ο νόμος δεν βάζει όρους στην απόλυση του κρατουμένου, δηλαδή δεν λέει π.χ. ότι αν ο κρατούμενος κάνει του κεφαλιού έχει κάποια ποινή ή επαναφορά στις φυλακές (υποθέτω οστόσο ότι αυτό θα διορθωθεί με κάποια διευκρινιστική υπουργική απόφαση).
9. Δεν υπάρχει πουθενά στο νόμο μία οικονομική παράμετρος. Δηλαδή, τι κοστίζει στο κράτος η συνέχιση της ποινής του κρατούμενου στο σπίτι του? Είναι αυτό αποτελεσματικότερο οικονομικά από το να δημιουργηθούν οι συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης στη φυλακή? Ψιλά γράμματα για τους «πάνω απ’ όλα ο άνθρωπος» κυβερνώντες αλλά τον λογαριασμό το πληρώνουμε όλοι μας τελικά. Να πω επίσης ότι ο κ. Υπουργός ανέφερε στη Βουλή, υπερασπιζόμενος τα ανυπεράσπιστα, ότι αν η περίθαλψη του Ξηρού ήταν όπως έπρεπε μέσα στις φυλακές, θα ήταν προνομιακή και επομένως άδικη απέναντι στους υπόλοιπους κρατουμένους! (Αλλά πηγαίνοντας ο Ξηρός στο σπίτι του αποφεύγεται αυτή η αδικία και προκλητικότητα που θα δημιουργούσε η περίθαλψη εντός φυλακών!)
10. Μην ξεγελαστεί όποιος διαβάσει τον νόμο ότι υπάρχει το Δικαστικό Συμβούλιο Εφετών που κρίνει τις επίμαχες αποφυλακίσεις. Η μόνη δουλειά της Επιτροπής αυτής είναι να πιστοποιεί ότι υπάρχει κάποιο έγκυρο χαρτί που αξιολογεί τον κρατούμενο με 80%+ αναπηρία.
11. Είναι το πρώτο νομοσχέδιο του Υπουργείου δικαιοσύνης. Αναρωτιέται κανείς την πίεση που έχει η κυβέρνηση από τον «χώρο» για να στείλει τον Ξηρό σπίτι του. Μην ξεγελαστείτε και εδώ, Δεν υπάρχει καμία πίεση στη Κυβέρνηση, γιατί η ίδια η Κυβέρνηση είναι μέρος αυτού του «χώρου».
12. Αναρωτιέμαι, αφού είναι ευθαρσώς φωτογραφική η διάταξη, γιατί δεν αναλαμβάνει η κυβέρνηση την ευθύνη για την αποφυλάκιση του Ξηρού, αλλά κρύβεται πίσω από μία τάχα μου γενική διάταξη?
13. Παρακολουθούμε όλοι τον χαμό που γίνεται με τις «συμβολικές» καταλήψεις που έχουν αίτημα την αποφυλάκιση του Ξηρού (και όχι του άλλου καρκινοπαθούς, βεβαίως βεβαίως). Δεν αναρωτιέται καθόλου η Κυβέρνηση τι ασκούς ανοίγει ικανοποιώντας αυτό το αίτημα? Ποιά θα είναι τα επόμενα αιτήματα που θα ζητήσουν οι καταληψίες?
13+1.Τι λέω όμως τώρα όταν ήδη την Μεγάλη Πέμπτη 10/4/15 κατατέθηκε και τροπολογία για το έσχατο (φρέσκο, λίγων μόνο ημερών) αίτημα των καταληψιών! Ητοι, οι καταληψίες ζητούν να βγουν από την φυλακή οι προφυλακισμένες μητέρα και φιλενάδα ενός κατηγορουμένου για τρομοκρατία (του Τσάκαλου) που έκρυβαν στο σπίτι τους μία άλλη συγκατηγορούμενη για τρομοκρατία (την περίφημη Αγγελική). Και ο κ. Υπουργός Παρασκευόπουλος έβαλε τσάκα τσάκα στο νομοσχέδιο ότι «κατ’ οίκον περιορισμός μπορεί να επιβληθεί όταν προκύπτουν σοβαρές ενδείξεις ότι ο κατηγορούμενος (δηλαδή η μαμά και η φιλενάδα του Τσάκαλου) στην πράξη του αυτή (να κρύψει την Αγγελική) ωθήθηκε από αίτια που συνδέονται με την ιδιότητά του ως οικείου ή συμβίου άλλου συγκατηγορουμένου (δηλαδή του Τσάκαλου) και τις αντιλήψεις του για τις ηθικές υποχρεώσεις που απορρέουν από την ιδιότητα αυτή» λέγοντας στην εισηγητική έκθεση ότι οι «πράξεις οφείλονται στην εκπλήρωση ενός ηθικο-κοινωνικού συγγενικού καθήκοντος». Οποιος τολμήσει να μιλήσει για φωτογραφικές διατάξεις θα προφυλακισθεί εκτός αν είναι συγγενής μου! Προσέξτε επίσης ότι τέτοιες περιπτώσεις συγκατηγορουμένων όπου οι συγγενείς του ενός κρύβουν συγκατηγορούμενούς του, δύσκολα μπορεί να απαντηθούν σε άλλη περίπτωση πλην συμμοριών οργανωμένου εγκλήματος. Δηλαδή, ο κ. Υπουργός, άθελά του, δίνει ελαφρυντικά στην τρομοκρατία. Μάλιστα επικαλείται η εισηγητική εκθεσούλα ότι τέτοιες διατάξεις που δίνουν ελαφρυντικά λόγω «συγγενικής ηθικής» απαντώνται και σε άλλες περιπτώσεις του ποινικού κώδικα. Αντί να καταργήσει ο υπουργός τις μεσαιωνικές αντιλήψεις που βάζουν πρώτα την οικογένεια και μετά το κοινωνικό σύνολο, τις χρησιμοποιεί για να ενισχύσει την πολιτική βία. Μπράβο του.
Ευχαριστώ όσους είχαν το ενδιαφέρον και την υπομονή να διαβάσουν όλα τα παραπάνω, ιδίως σε συνθήκες που η χώρα μας περνάει από άλλα τεράστια προβλήματα.