Μίζα που κυμαίνονταν από 2% έως 2,5% περιελάμβαναν όλες οι συμβάσεις του ελληνικού Δημοσίου, όπως ανέφερε ο υπουργός Επικρατείας για την καταπολέμηση της διαφθοράς, Παναγιώτης Νικολούδης.
Ο ίδιος μιλώντας κατά την έναρξη της συνεδρίασης της Επιτροπής για το Λογιστικό Έλεγχο του Χρέους σημείωσε χαρακτηριστικά ότι «στις συμβάσεις προμήθειας παντός είδους αγαθών και υπηρεσιών εκ μέρους του ελληνικού Δημοσίου, το περίπου θεσμοθετημένο ποσοστό προμήθειας ήταν 2-2,5%».
Επιπλέον, ανέφερε «στις μεγάλες συμβάσεις αγοράς οπλικών συστημάτων που υπέγραψε το υπουργείο Άμυνας αυτής της χώρας είναι πλήρως διακριβωμένο ότι η παράνομη προμήθεια που δινόταν σε Έλληνες αξιωματούχους ήταν κατά μέσο όρο 4%».
Συμπλήρωσε δε, ότι «στις συμβάσεις προμήθειας ιατροφαρμακευτικού υλικού από τα δημόσια νοσοκομεία και από φορείς του Δημοσίου το ποσοστό παράνομης προμήθειας έφτανε το 23%».
Μεταξύ άλλων, ο κ. Νικολούδης τόνισε πως «δεν υπάρχει και νομίζω ότι δεν μπορεί να υπάρξει η παραμικρή αμφιβολία, ότι μία από τις βασικές αν όχι η βασικότερη αιτία για την οποία αυτή η χώρα περιήλθε στη γνωστή κατάσταση, τη λεγόμενη «κατάσταση της οικονομικής κρίσης», είναι η διαφθορά η οποία εμφανίστηκε ως ενδημικό φαινόμενο σε όλες τις δημόσιες συμβάσεις και κυρίως στις συμβάσεις που αυτή η χώρα για δεκαετίες –κυρίως στην πρώτη δεκαετία του καινούριου αιώνα, δηλαδή από το 2000 έως το 2010- υπέγραψε με εταιρείες που βρίσκονταν κατά κύριο λόγο στο εξωτερικό».
Όπως είπε, «εδώ τίθεται το πρώτο ζήτημα: η χώρα αυτή χαρακτηρίστηκε από πολλούς, άλλοτε δικαιολογημένα και άλλοτε -τις περισσότερες φορές- αδικαιολόγητα, ως μια χώρα διεφθαρμένη.
Εάν μια χώρα είναι διεφθαρμένη, δηλαδή εάν οι πολίτες της είναι διεφθαρμένοι, εάν οι μισοί διαφθείρουν τους άλλους μισούς, η χώρα αυτή είναι κατά μία έννοια δίκαιο να πληρώνει τις δικές της αδυναμίες.
Ωστόσο, από αυτό το σημείο αρχίζει η αμφισβήτηση κάποιων βασικών στοιχείων και η ανάγκη να αναδειχθούν κάποια χαρακτηριστικά αυτής της έννοιας που λέμε διαφθορά».
Τέλος, ο κ. Νικολούδης έκανε λόγο για «διττά έκνομες ενέργειες», σημειώνοντας πως αφορούσαν πρόσωπα και φορείς εντός και εκτός της χώρας.
Υπό αυτό την έννοια, πρόσθεσε , «ως τελικό συμπέρασμα εξάγεται πως οι οικονομικές συνέπειες από τις ενέργειες αυτές, θα πρέπει να βαρύνουν και εκείνους στους οποίους τα παράνομα χρήματα ήρθαν, αλλά και αυτούς από τους οποίους τα παράνομα χρήματα προήλθαν».
Κατέληξε λέγοντας πως «μια τέτοια πράξη, είναι πράξη δικαιοσύνης».
www.bankingnews.gr