Φώτης Σιούμπουρας
Το πώς, πότε και γιατί δημιουργήθηκε και, κυρίως, διογκώθηκε το δημόσιο χρέος στην Ελλάδα λίγο-πολύ είναι γνωστό. Γι’ αυτό και καμία επιτροπή, όπως αυτή που δημιούργησε η πρόεδρος της Βουλής, από διάφορους φερέλπιδες αλλοδαπούς ερευνητές του επαχθούς χρέους δεν πρόκειται να προσφέρει τίποτε.
Πρώτα απ’ όλα, και για να τα λέμε «έξω από τα δόντια», κανείς δεν μας υποχρέωσε να συσσωρεύουμε χρέος. Ήταν δική μας επιλογή και των κυβερνήσεων που εμείς επιλέγαμε, γιατί έτσι τους βόλευε και μας βόλευε. Το επεσήμανε και ο σημερινός υπεύθυνος για τη διαχείριση του χρέους, υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, ο oποίος είπε ότι «σύμφωνα με την Eurostat, δεν ήταν τίποτα το παράνομο».
«Φοβάμαι», είπε ο κ. Βαρουφάκης, «ότι υπάρχει μια τάση στην Ελλάδα η αποτυχία του πολιτικού συστήματος, η αποτυχία της δημοκρατίας και η αποτυχία της Δικαιοσύνης να υποκαθίστανται με εξεταστικές επιτροπές στη Βουλή. Δεν είμαι κοινοβουλευτικός για πολύ καιρό, κάποιους μήνες, αλλά θα ήθελα αυτό να μη συμβεί τώρα».
Και εντάξει να γίνει συζήτηση για το δημόσιο χρέος, αλλά πρωτίστως με όρους αυτογνωσίας και όχι μετάθεσης ευθυνών, όπως γίνεται μονίμως τα τελευταία χρόνια. Επί τη ευκαιρία και στην προσπάθεια να συμβάλουμε στην ανεύρεση της αλήθειας για τη δημιουργία τoυ δημόσιου χρέους στη χώρα μας, το οποίο μας οδήγησε (και) στο μνημόνιο, σας παραθέτουμε τις απόψεις τεσσάρων πρώην υπουργών Οικονομικών, των περιόδων εκείνων (1981-1989 και 2004-2009) για τις οποίες έχουν αναφερθεί ότι υπήρξε η μεγαλύτερη άνοδος (χρέους), καθώς και στοιχεία από την περίοδο της δικτατορίας του ’67 μέχρι σήμερα και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.
Είπε (πριν από τέσσερα χρόνια στο «Βήμα») ο επί κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου υπουργός Οικονομικών, Δημ. Κουλουριάνος: «Όταν ήµουν υπουργός Οικονοµικών, είδα ότι το χρέος άρχισε να παίρνει διαστάσεις πολλαπλασιαστικές. Το 1981 το δηµόσιο χρέος έφθανε το 30% του ΑΕΠ – το 1989 ανήλθε σε 72% και σήµερα (Οκτώβριος 2011) πλησιάζει το 170%.
Το “προπατορικό αµάρτηµα” της υπερχρέωσης συνέβη τη δεκαετία του 1980. Το αίτηµα της αποκατάστασης όσων ζούσαν αποκλεισµένοι και κυνηγηµένοι από το κράτος της Δεξιάς οδήγησε σε νοοτροπίες και πρακτικές που σήµερα θεωρούνται από πολλούς η αρχή των δεινών που υφίσταται τώρα η Ελλάδα. […] Ακόµη και σε υπηρεσίες όπως η ΕΡΤ, για παράδειγµα, όπου υπήρχε πλεονάζον προσωπικό, ερχόταν ο υπεύθυνος και µου ζητούσε να προσλάβω 1.200. Του έλεγα ότι δεν γίνεται. Μου απαντούσε “τώρα θα βάλουµε δικούς µας”, ανεξαρτήτως αν χρειάζονταν ή όχι. Τα λεφτά, όµως, δεν υπήρχαν για αθρόες προσλήψεις και η µόνη λύση ήταν ο δανεισµός. Εκεί τους είπα ότι αυτό παίρνει πλέον τη µορφή της χιονόµπαλας, κάθε βόλτα και µεγαλώνει»…
Ευθύνες στον Ανδρέα Παπανδρέου επιρρίπτει επίσης και ο έτερος (την περίοδο της «αλλαγής») πρώην υπουργός Οικονομικών, Μανόλης Δρεττάκης. Έγραψε, λοιπόν, για την πορεία του χρέους (στην «Ελευθεροτυπία» πριν από τρία χρόνια): «Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις οικονομίες των κρατών-μελών της ΕΕ, η δικτατορία άφησε σημαντικό δημόσιο χρέος, το οποίο ανερχόταν στο 20,8% του ΑΕΠ. Με βάση τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδος, το χρέος από 32 δισ. δρχ. το 1966 εκτινάχτηκε στα 114 δισ. δρχ. το 1974. Αναλυτικά:
Το πώς, πότε και γιατί δημιουργήθηκε και, κυρίως, διογκώθηκε το δημόσιο χρέος στην Ελλάδα λίγο-πολύ είναι γνωστό. Γι’ αυτό και καμία επιτροπή, όπως αυτή που δημιούργησε η πρόεδρος της Βουλής, από διάφορους φερέλπιδες αλλοδαπούς ερευνητές του επαχθούς χρέους δεν πρόκειται να προσφέρει τίποτε.
Πρώτα απ’ όλα, και για να τα λέμε «έξω από τα δόντια», κανείς δεν μας υποχρέωσε να συσσωρεύουμε χρέος. Ήταν δική μας επιλογή και των κυβερνήσεων που εμείς επιλέγαμε, γιατί έτσι τους βόλευε και μας βόλευε. Το επεσήμανε και ο σημερινός υπεύθυνος για τη διαχείριση του χρέους, υπουργός Οικονομικών, Γιάνης Βαρουφάκης, ο oποίος είπε ότι «σύμφωνα με την Eurostat, δεν ήταν τίποτα το παράνομο».
«Φοβάμαι», είπε ο κ. Βαρουφάκης, «ότι υπάρχει μια τάση στην Ελλάδα η αποτυχία του πολιτικού συστήματος, η αποτυχία της δημοκρατίας και η αποτυχία της Δικαιοσύνης να υποκαθίστανται με εξεταστικές επιτροπές στη Βουλή. Δεν είμαι κοινοβουλευτικός για πολύ καιρό, κάποιους μήνες, αλλά θα ήθελα αυτό να μη συμβεί τώρα».
Και εντάξει να γίνει συζήτηση για το δημόσιο χρέος, αλλά πρωτίστως με όρους αυτογνωσίας και όχι μετάθεσης ευθυνών, όπως γίνεται μονίμως τα τελευταία χρόνια. Επί τη ευκαιρία και στην προσπάθεια να συμβάλουμε στην ανεύρεση της αλήθειας για τη δημιουργία τoυ δημόσιου χρέους στη χώρα μας, το οποίο μας οδήγησε (και) στο μνημόνιο, σας παραθέτουμε τις απόψεις τεσσάρων πρώην υπουργών Οικονομικών, των περιόδων εκείνων (1981-1989 και 2004-2009) για τις οποίες έχουν αναφερθεί ότι υπήρξε η μεγαλύτερη άνοδος (χρέους), καθώς και στοιχεία από την περίοδο της δικτατορίας του ’67 μέχρι σήμερα και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.
Είπε (πριν από τέσσερα χρόνια στο «Βήμα») ο επί κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου υπουργός Οικονομικών, Δημ. Κουλουριάνος: «Όταν ήµουν υπουργός Οικονοµικών, είδα ότι το χρέος άρχισε να παίρνει διαστάσεις πολλαπλασιαστικές. Το 1981 το δηµόσιο χρέος έφθανε το 30% του ΑΕΠ – το 1989 ανήλθε σε 72% και σήµερα (Οκτώβριος 2011) πλησιάζει το 170%.
Το “προπατορικό αµάρτηµα” της υπερχρέωσης συνέβη τη δεκαετία του 1980. Το αίτηµα της αποκατάστασης όσων ζούσαν αποκλεισµένοι και κυνηγηµένοι από το κράτος της Δεξιάς οδήγησε σε νοοτροπίες και πρακτικές που σήµερα θεωρούνται από πολλούς η αρχή των δεινών που υφίσταται τώρα η Ελλάδα. […] Ακόµη και σε υπηρεσίες όπως η ΕΡΤ, για παράδειγµα, όπου υπήρχε πλεονάζον προσωπικό, ερχόταν ο υπεύθυνος και µου ζητούσε να προσλάβω 1.200. Του έλεγα ότι δεν γίνεται. Μου απαντούσε “τώρα θα βάλουµε δικούς µας”, ανεξαρτήτως αν χρειάζονταν ή όχι. Τα λεφτά, όµως, δεν υπήρχαν για αθρόες προσλήψεις και η µόνη λύση ήταν ο δανεισµός. Εκεί τους είπα ότι αυτό παίρνει πλέον τη µορφή της χιονόµπαλας, κάθε βόλτα και µεγαλώνει»…
Ευθύνες στον Ανδρέα Παπανδρέου επιρρίπτει επίσης και ο έτερος (την περίοδο της «αλλαγής») πρώην υπουργός Οικονομικών, Μανόλης Δρεττάκης. Έγραψε, λοιπόν, για την πορεία του χρέους (στην «Ελευθεροτυπία» πριν από τρία χρόνια): «Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τις οικονομίες των κρατών-μελών της ΕΕ, η δικτατορία άφησε σημαντικό δημόσιο χρέος, το οποίο ανερχόταν στο 20,8% του ΑΕΠ. Με βάση τα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδος, το χρέος από 32 δισ. δρχ. το 1966 εκτινάχτηκε στα 114 δισ. δρχ. το 1974. Αναλυτικά:
- 1974-1981 των κυβερνήσεων της ΝΔ (Κωνσταντίνου Καραμανλή), η άνοδος ήταν μικρή, διότι ο ρυθμός αύξησης δημόσιου χρέους σε δραχμές ήταν ελαφρά υψηλότερος εκείνου του ΑΕΠ σε δραχμές.
- 1981-1989 των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ (Ανδρέα Παπανδρέου), η άνοδος ήταν εκρηκτική, διότι ο ρυθμός αύξησης του δημόσιου χρέους σε δραχμές ήταν υπερδιπλάσιος εκείνου του ΑΕΠ σε δραχμές.
- 1989-1993 της κυβέρνησης της ΝΔ (Κων. Μητσοτάκη) ήταν σχετικώς μεγάλη, για τους ίδιους λόγους που αναφέρθηκαν για την περίοδο 1981-1989.
- 1993-2004 των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ (Κ. Σημίτη) ήταν μικρή, διότι ενώ το δημόσιο χρέος την περίοδο 1995-2004 (τη μόνη που υπάρχουν στοιχεία σε ευρώ) αυξήθηκε κατά 88,1 δισ. ευρώ, ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ σε ευρώ ήταν ελαφρά χαμηλότερος εκείνου του δημόσιου χρέους σε ευρώ.
- 2004-2009 των κυβερνήσεων της ΝΔ (Κώστα Καραμανλή) η αύξηση ήταν μεγάλη, διότι ο ρυθμός αύξησης του δημόσιου χρέους σε ευρώ ήταν υπερδιπλάσιος εκείνου του ΑΕΠ, το οποίο μάλιστα, λόγω της παγκόσμιας ύφεσης, μειώθηκε σε τρέχουσες τιμές το 2009.
- 2009-2011 της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ (Γ. Παπανδρέου) η αύξηση είναι μεγαλύτερη από εκείνη της περιόδου 2004-2009. Την περίοδο αυτή η αύξηση του δημόσιου χρέους σε ευρώ είναι πολύ μεγάλη, ενώ το ΑΕΠ, αντί για αύξηση, σημειώνει μείωση τόσο το 2010 όσο και το 2011 και μετά».
http://www.paraskhnio.gr/arxi-ton-deinon-i-ekriksi-toy-xreoys-ep/