Για να είμαι ειλικρινής, κατέβηκα στο στρατόπεδο προετοιμασμένος να μυρίσω τσίκνα και να δω το κιτς σαν λίπος να ξεχειλίζει από παντού. Δεν ήταν έτσι. Μου έκανε εντύπωση που αξιωματικοί του στρατού ήταν στην είσοδο με ευγένεια και χαμόγελο. Και έχω την αίσθηση ότι οι άνθρωποι που πέρασαν τις πύλες, σπανίως απολαμβάνουν τέτοια υποδοχή. Ήταν άστεγοι, ηλικιωμένοι και ταλαιπωρημένοι της ζωής. Έκαναν Πάσχα μαζί με τους στρατιωτικούς και τις οικογένειές τους. Όσο και αν η εξαγγελία και η αφίσα ενόχλησαν την αισθητική μας, το αποτέλεσμα δικαίωσε την πρωτοβουλία. Οι στρατιώτες, βέβαια, πρέπει να βλαστήμησαν την ώρα και τη στιγμή. Δεν πειράζει, όλοι «βύσματα» είναι εκεί κάτω. Πήραν και πέντε μέρες τιμητική. Στήθηκαν τέντες, τραπέζια, καρέκλες και 4-5 σημεία σερβιρίσματος φαγητού προκειμένου να μη σχηματίζονται ουρές. Το σκεύος φαγητού ήταν πλαστικό, με καπάκι. Κρέας, πατάτες, σαλάτα, γλυκό, μπύρα. Εντάξει, το καλλιτεχνικό κομμάτι μπορεί να σου έφερνε μια κιτς ανατριχίλα, αλλά πώς θα μπορούσε να γίνει και αλλιώς; Η χακί ορχήστρα έπαιζε παραδοσιακά και η Έλενα Κουντουρά έσερνε τον χορό ως οφείλει μία καμαρωτή των ΑΝ.ΕΛ. Εκτός των άλλων, ως υπουργός Τουρισμού υποχρεούται να διατηρεί καλή σχέση με τη γραφικότητα. Και αφού ήρθε και ο Αρχιεπίσκοπος, τα μάζεψε η γυναίκα και έφυγε. Περιέργως, ο Καμμένος ήταν όπως και ο αναπληρωτής υπουργός του: Ήσυχος. Δεν είπε, δηλαδή, κάτι που θα έκανε το αρνί να κάτσει στο λαρύγγι. Δεν δοκίμασα φαγητό για να εκφέρω άποψη ως προς την ποιότητα. Οι συνάδελφοι μού είπαν ότι ήταν καλό. Δεν τόλμησα ούτε να πιάσω την άλλη άκρη του μαντιλιού της Έλενας Κουντουρά, να σύρω μαζί της τον χορό. Κάτι μου ήρθε και βγήκα selfie με τον γραφικό τσολιά των ΑΝ.ΕΛ. Αλλά αυτή θα την κάνω ευχετήρια κάρτα για του χρόνου, γεροί να είμαστε.
Κώστας Γιαννακίδης
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.ellada&id=40523