του Κώστα Στούπα
Η νέα κυβέρνηση ξέχασε πολύ γρήγορα το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και αντ’ αυτού περιόρισε το κόστος της αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης σε ένα κονδύλι 200 εκατ. ευρώ που αρκούν μόνο για το θεαθήναι, αν αναλογιστεί κανείς πως ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλωντ Γιουνκέρ προέβλεψε για τον ίδιο σκοπό για την Ελλάδα ένα κονδύλι 2 δισ. ευρώ.
Παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα όσο ήταν στην αντιπολίτευση (και θρυλούντα ακόμη από το κομματικό κοινό) ένα από τα πρώτα κονδύλια που ενέκρινε η νέα κυβέρνηση είναι εκείνο των 500 εκατ. για την επιδιόρθωση των ηλικίας 35 ετών αεροπλάνων ναυτικής συνεργασίας Ρ-3Β της αμερικάνικης Λόκχηντ με απευθείας ανάθεση.
Η σκανδαλώδης απευθείας ανάθεση έγινε μερικές μέρες μετά την αθρόα παραπομπή στον εισαγγελέα παλαιότερων συμβάσεων εξοπλιστικών προγραμμάτων που είχαν συνάψει προηγούμενες κυβερνήσεις.
Είναι προφανές πως ο εισαγγελέας του μέλλοντος θα έχει επιπλέον εργασία. Η ανάθεση αυτή είναι εξόφθαλμα σκανδαλώδης από κάθε άποψη.
Ανακατασκευή αεροπλάνων ηλικίας 35 ετών με απευθείας ανάθεση ύψους 500 εκατ. ευρώ όταν με λιγότερα το ναυτικό αγοράζει 5 καινούργια, αποτελεί θέμα που εγείρει υποψίες...
Η δικαιολογία της παρούσας κυβέρνησης είναι πως το πρόγραμμα είχε προεγκριθεί από την προηγούμενη αλλά είχε παγώσει λόγω της δημοσιονομικής κρίσης. Το γεγονός πως είχε προεγκριθεί από προηγούμενη κυβέρνηση δεν απαλλάσσει την παρούσα από τις ευθύνες. Αν η προηγούμενη είχε ιδιοτελείς επιδιώξεις αυτό δεν απαλλάσσει την παρούσα από τις πολιτικές και ποινικές ευθύνες της υλοποίησής τους.
Η προηγούμενη κυβέρνηση είχε ορίσει ένα γενικό κοστολόγιο της ανακατασκευής για τις 5 υπέργηρες ιπτάμενες σακαράκες της τάξης των 350 εκατ. ευρώ τον περασμένο Ιούνη.
Τη διαφορά των 150 εκατ. ευρώ η παρούσα κυβέρνηση την αποδίδει στην πτώση της ισοτιμίας του ευρώ έναντι του δολαρίου.
Η αλήθεια είναι πως υπάρχει διαφοροποίηση της ισοτιμίας. Τον Ιούνιο του 2014 η ισοτιμία του δολαρίου προς το 1 ευρώ ήταν στο 0,73 και στις αρχές Απριλίου του 2015 το δολάριο είχε ενισχυθεί στο 0,91 του ευρώ. Η μεταβολή αυτή είναι περί το 24,6%.
Από τα 350 εκατ. ευρώ στα 500 εκατ. ευρώ η μεταβολή είναι κοντά στο 42,8%. Είναι προφανές πως ή μας πιάσανε «κότσους» ή κάτι άλλο συμβαίνει. Η διαφορά αυτή είναι περί τα 50 εκατ. ευρώ τουλάχιστον. Ήτοι, το 10% της συνολικής αξίας ή το 25% του κονδυλίου της ανθρωπιστικής βοήθειας.
Προχθές μάλιστα ισπανική εφημερίδα είχε δημοσίευμα πως ευρωπαϊκή κατασκευάστρια εταιρεία προσέφερε 5 νέα αεροπλάνα ναυτικής συνεργασίας αντί 300 εκατ. ευρώ. Ήτοι, κατά 200 εκατ. φθηνότερα από τις αναπαλαιώσεις...
Δηλαδή, όσο το 100% του κονδυλίου της ανθρωπιστικής κρίσης.
Το σκάνδαλο των 500 εκατ. κρύβει δυο υποψίες σε σχέση με τα κίνητρα της επιλογής μιας ασύμφορης για το δημόσιο επιλογής, εν μέσω οικονομικής κρίσης.
Η πρώτη υποψία είναι στο ποσό της αδικαιολόγητης διαφοράς μεταξύ της προσφοράς του 2014 και το ποσό της απευθείας ανάθεσης.
Η δεύτερη υποψία είναι πως μεταξύ των κινήτρων της κυβέρνησης για μια ασύμφορη για το δημόσιο συμφέρον επιλογή είναι η εξασφάλιση αντικειμένου εργασίας για την προβληματική κρατική ΕΑΒ, η οποία θα αναλάβει το έργο της ανακατασκευής.
Η θυσία δηλ. 500 εκατ. ευρώ ή 200 εκατ. ευρώ που θα μπορούσαν να βοηθήσουν μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες που πλήττονται από την ανθρωπιστική κρίση για την εξασφάλιση της εργασίας σε 1.300 άτομα που απασχολεί η ΕΑΒ.
Η μόνη διαφορά κάποιου που έχασε την εργασία του στον ιδιωτικό τομέα λόγω και της υψηλής φορολογίας, με κάποιον που εργάζεται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και συνταξιοδοτείται στα 50, είναι πως οι πρώτοι δεν μπόρεσαν ή δεν ήθελαν να γίνουν πελάτες του διεφθαρμένου και παρασιτικού πολιτικού συστήματος.
Η ΕΑΒ όμως αν δεν πάρει τη δουλειά θα πρέπει να κατεβάσει ρολά. Αυτό με έναν τρόπο μόνο θα μπορούσε να αποφευχθεί, αντί η ΕΑΒ όπως και δεκάδες άλλες εταιρείες κρατικές να απομυζά τον προϋπολογισμό και την κοινωνία, να συνεισφέρει στις κρατικές δαπάνες, τα ασφαλιστικά ταμεία και την κοινωνία γενικότερα.
Αυτό θα συνέβαινε αν στις αρχές της δεκαετίας του ’90 είχε καταφέρει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, να ολοκληρώσει την ιδιωτικοποίηση της εταιρείας. Το επιτελείο των αμερικάνων που είχε αναλάβει τότε την αναμόρφωση της εταιρείας, προέβλεπε εκτός της συντήρησης των αεροσκαφών της πολεμικής αεροπορίας, η εταιρεία σαν ιδιωτική να αναλάβει τη συντήρηση όλων των Boeing για τη ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου.
Έτσι, αντί για 1.300 άτομα θα μπορούσε να απασχολεί σήμερα τα διπλάσια ή τριπλάσια, αντί να «τρώει» φόρους και κρατικές δαπάνες να συνεισφέρει έσοδα. Αντί να εξάγει συνάλλαγμα να εξάγει υπηρεσίες και να εισάγει συνάλλαγμα.
Μας έφαγε όμως ο σοσιαλισμός και τα σκάνδαλα που συνοδεύουν πάντα όσους διαχειρίζονται ξένα χρήματα και δη του δημοσίου...
Το σκάνδαλο της απευθείας ανάθεσης των 500 εκατ. ευρώ αποτελεί άλλη μια περίπτωση ανατομίας της ελληνικής πραγματικότητας που περιγράφει το βασικό αίτιο της ελληνικής χρεοκοπίας και κακοδαιμονίας στην πολιτική και την οικονομία.
Πηγή:www.capital.gr
Η νέα κυβέρνηση ξέχασε πολύ γρήγορα το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και αντ’ αυτού περιόρισε το κόστος της αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης σε ένα κονδύλι 200 εκατ. ευρώ που αρκούν μόνο για το θεαθήναι, αν αναλογιστεί κανείς πως ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλωντ Γιουνκέρ προέβλεψε για τον ίδιο σκοπό για την Ελλάδα ένα κονδύλι 2 δισ. ευρώ.
Παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα όσο ήταν στην αντιπολίτευση (και θρυλούντα ακόμη από το κομματικό κοινό) ένα από τα πρώτα κονδύλια που ενέκρινε η νέα κυβέρνηση είναι εκείνο των 500 εκατ. για την επιδιόρθωση των ηλικίας 35 ετών αεροπλάνων ναυτικής συνεργασίας Ρ-3Β της αμερικάνικης Λόκχηντ με απευθείας ανάθεση.
Η σκανδαλώδης απευθείας ανάθεση έγινε μερικές μέρες μετά την αθρόα παραπομπή στον εισαγγελέα παλαιότερων συμβάσεων εξοπλιστικών προγραμμάτων που είχαν συνάψει προηγούμενες κυβερνήσεις.
Είναι προφανές πως ο εισαγγελέας του μέλλοντος θα έχει επιπλέον εργασία. Η ανάθεση αυτή είναι εξόφθαλμα σκανδαλώδης από κάθε άποψη.
Ανακατασκευή αεροπλάνων ηλικίας 35 ετών με απευθείας ανάθεση ύψους 500 εκατ. ευρώ όταν με λιγότερα το ναυτικό αγοράζει 5 καινούργια, αποτελεί θέμα που εγείρει υποψίες...
Η δικαιολογία της παρούσας κυβέρνησης είναι πως το πρόγραμμα είχε προεγκριθεί από την προηγούμενη αλλά είχε παγώσει λόγω της δημοσιονομικής κρίσης. Το γεγονός πως είχε προεγκριθεί από προηγούμενη κυβέρνηση δεν απαλλάσσει την παρούσα από τις ευθύνες. Αν η προηγούμενη είχε ιδιοτελείς επιδιώξεις αυτό δεν απαλλάσσει την παρούσα από τις πολιτικές και ποινικές ευθύνες της υλοποίησής τους.
Η προηγούμενη κυβέρνηση είχε ορίσει ένα γενικό κοστολόγιο της ανακατασκευής για τις 5 υπέργηρες ιπτάμενες σακαράκες της τάξης των 350 εκατ. ευρώ τον περασμένο Ιούνη.
Τη διαφορά των 150 εκατ. ευρώ η παρούσα κυβέρνηση την αποδίδει στην πτώση της ισοτιμίας του ευρώ έναντι του δολαρίου.
Η αλήθεια είναι πως υπάρχει διαφοροποίηση της ισοτιμίας. Τον Ιούνιο του 2014 η ισοτιμία του δολαρίου προς το 1 ευρώ ήταν στο 0,73 και στις αρχές Απριλίου του 2015 το δολάριο είχε ενισχυθεί στο 0,91 του ευρώ. Η μεταβολή αυτή είναι περί το 24,6%.
Από τα 350 εκατ. ευρώ στα 500 εκατ. ευρώ η μεταβολή είναι κοντά στο 42,8%. Είναι προφανές πως ή μας πιάσανε «κότσους» ή κάτι άλλο συμβαίνει. Η διαφορά αυτή είναι περί τα 50 εκατ. ευρώ τουλάχιστον. Ήτοι, το 10% της συνολικής αξίας ή το 25% του κονδυλίου της ανθρωπιστικής βοήθειας.
Προχθές μάλιστα ισπανική εφημερίδα είχε δημοσίευμα πως ευρωπαϊκή κατασκευάστρια εταιρεία προσέφερε 5 νέα αεροπλάνα ναυτικής συνεργασίας αντί 300 εκατ. ευρώ. Ήτοι, κατά 200 εκατ. φθηνότερα από τις αναπαλαιώσεις...
Δηλαδή, όσο το 100% του κονδυλίου της ανθρωπιστικής κρίσης.
Το σκάνδαλο των 500 εκατ. κρύβει δυο υποψίες σε σχέση με τα κίνητρα της επιλογής μιας ασύμφορης για το δημόσιο επιλογής, εν μέσω οικονομικής κρίσης.
Η πρώτη υποψία είναι στο ποσό της αδικαιολόγητης διαφοράς μεταξύ της προσφοράς του 2014 και το ποσό της απευθείας ανάθεσης.
Η δεύτερη υποψία είναι πως μεταξύ των κινήτρων της κυβέρνησης για μια ασύμφορη για το δημόσιο συμφέρον επιλογή είναι η εξασφάλιση αντικειμένου εργασίας για την προβληματική κρατική ΕΑΒ, η οποία θα αναλάβει το έργο της ανακατασκευής.
Η θυσία δηλ. 500 εκατ. ευρώ ή 200 εκατ. ευρώ που θα μπορούσαν να βοηθήσουν μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες που πλήττονται από την ανθρωπιστική κρίση για την εξασφάλιση της εργασίας σε 1.300 άτομα που απασχολεί η ΕΑΒ.
Η μόνη διαφορά κάποιου που έχασε την εργασία του στον ιδιωτικό τομέα λόγω και της υψηλής φορολογίας, με κάποιον που εργάζεται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και συνταξιοδοτείται στα 50, είναι πως οι πρώτοι δεν μπόρεσαν ή δεν ήθελαν να γίνουν πελάτες του διεφθαρμένου και παρασιτικού πολιτικού συστήματος.
Η ΕΑΒ όμως αν δεν πάρει τη δουλειά θα πρέπει να κατεβάσει ρολά. Αυτό με έναν τρόπο μόνο θα μπορούσε να αποφευχθεί, αντί η ΕΑΒ όπως και δεκάδες άλλες εταιρείες κρατικές να απομυζά τον προϋπολογισμό και την κοινωνία, να συνεισφέρει στις κρατικές δαπάνες, τα ασφαλιστικά ταμεία και την κοινωνία γενικότερα.
Αυτό θα συνέβαινε αν στις αρχές της δεκαετίας του ’90 είχε καταφέρει η κυβέρνηση Μητσοτάκη, να ολοκληρώσει την ιδιωτικοποίηση της εταιρείας. Το επιτελείο των αμερικάνων που είχε αναλάβει τότε την αναμόρφωση της εταιρείας, προέβλεπε εκτός της συντήρησης των αεροσκαφών της πολεμικής αεροπορίας, η εταιρεία σαν ιδιωτική να αναλάβει τη συντήρηση όλων των Boeing για τη ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου.
Έτσι, αντί για 1.300 άτομα θα μπορούσε να απασχολεί σήμερα τα διπλάσια ή τριπλάσια, αντί να «τρώει» φόρους και κρατικές δαπάνες να συνεισφέρει έσοδα. Αντί να εξάγει συνάλλαγμα να εξάγει υπηρεσίες και να εισάγει συνάλλαγμα.
Μας έφαγε όμως ο σοσιαλισμός και τα σκάνδαλα που συνοδεύουν πάντα όσους διαχειρίζονται ξένα χρήματα και δη του δημοσίου...
Το σκάνδαλο της απευθείας ανάθεσης των 500 εκατ. ευρώ αποτελεί άλλη μια περίπτωση ανατομίας της ελληνικής πραγματικότητας που περιγράφει το βασικό αίτιο της ελληνικής χρεοκοπίας και κακοδαιμονίας στην πολιτική και την οικονομία.
Πηγή:www.capital.gr