Μαζευτήκαν εχθες οι τρεις εικονιζόμενοι για να καταγγείλουν
από κοινού το έργο ΣΔΙΤ για τα απορρίμματα της Δυτικής Μακεδονίας και να
κατακεραυνώσουν το Σταθάκη που έριξε νερό στο επαναστατικό κρασί του κι υπέγραψε
το έργο με τη χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.
Ο Λαφαζάνης που το Υπουργείο του προσδοκά να δώσει την
ευθύνη κι αρμοδιότητα των αποβλήτων στην Πρωτοβάθμια Αυτοδιοίκηση περιορίζοντας
το ρόλο των Περιφερειών, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του την
απόφαση με 6-1 των Δήμων επειδή δεν τον βολεύει και στηρίζει εν προκειμένω τον
Καρυπίδη (των ΑΝΕΛ) κόντρα στη δική του πρόταση στον Εθνικό Σχεδιασμό
Απορριμμάτων. 
Ο Υπουργός Εξωτερικών (!) Κοτζιάς δεν καταλάβαμε βέβαια πως ανακατεύεται σε όλο αυτό. Εκτός κι αν η
πολυπραγμοσύνη του απλώνεται και στα ΣΔΙΤ, τις εγγυημένες ποσότητες, τα
ισοζύγια μάζας και τα χρηματο-οικονομικά μοντέλα.
Σε οποιαδήποτε περίπτωση όμως θα έπρεπε να τον απασχολεί
περισσότερο η οικονομική διπλωματία όπου σ αυτούς τους καιρούς ο Σταθάκης
κατόρθωσε να κρατήσει την ΕΤΕπ στην Ελλάδα και μάλιστα χρηματοδοτώντας έργο-
όχι αυτό των ρωσικών αγωγών, αλλά ένα άλλο, κανονικό, αληθινό και ώριμο.
Κι ο Καρυπίδης περιφέρεται ολοφυρόμενος καταγγέλλοντας μια
διαδικασία στην οποία δεν έχει καμία αρμοδιότητα πλέον μιας και είναι με βάση
τους σχεδιασμούς Λαφαζάνη είναι απόφαση των Δήμων. Για αυτό μιλάμε για δύο
μέτρα και δύο σταθμά.
Ωστόσο έχουν μια συνισταμένη. Είναι όλοι Μαρξιστές.
Όχι κατά τον Καρλ Μαρξ αλλά κατά τους αδελφούς Μαρξ με την
περίφημη ατάκα «Αυτή είναι η άποψη μας κι αν δε σας αρέσει.....έχουμε κι άλλη»